Hoofdstuk 7 Alex (Nova)

Alex en Margriet waren over het verdriet om Peter heen gekomen en hadden besloten een winkeltje te beginnen in het dorp. Iedere dag gingen ze naar hun winkeltje, maakte ze het schoon, deden de deur open, en na een lange dag hetzelfde maar dan omgekeerd. Tot een bepaalde dag…

Alex en Margriet gingen zoals elke ochtend naar de winkel. Alex pakte de bezem en veegde de winkel. Margriet sopte en dweilde alles af. Margriet ging achter de kassa staan. Alex draaide de deur van het slot. Margriet kon de sleutel van de kassa niet vinden. Alex vond de sleutel en gaf hem aan Margriet. De deur ging open en een meisje van ongeveer Alex’ leeftijd kwam naar binnen. Margriet draaide zich om en ging achter de kassa vandaan. Het was Alex’ beurt om een klant te helpen. Alex keek het meisje aan. ‘Kan ik je ergens mee helpen, zusje?’, vroeg Alex met een grijns. Want het was zijn zus. Nova. Wat had hij zich verheugd op het moment dat hij haar weer zou zien. Alleen… ze zag er niet uit. Haar kleding was gescheurd en er sijpelde een dun straaltje bloed uit haar nek. ‘Gaat het wel, Nova? Je ziet er niet uit alsof het gaat.’ ‘Alex! Ja, het gaat, maar ik kom net uit de strijd. Leg ik je later misschien wel uit. Misschien wel niet. Maar wat voor winkel is dit eigenlijk?’, vroeg Nova. Alex ging naast haar staan. ‘Het is een alleswinkel. Ik help Margriet met het runnen ervan. Met Jens gaat het trouwens wel goed, en volgens mij met Matthew ook. Het klopt dat je deze winkel nog nooit gezien hebt, want we hebben hem pas “gesticht” toen Peter dood ging. Dat is de man van Margriet. En Margriet is mijn pleegmoeder, nou ja, eerder pleegoma!’ Margriet kwam naar ze toe. ‘He, zo hadden we het niet geoefend! Je hoeft hier geen levensverhalen te vertellen, hoor! En waarom noem je dat kind je zusje?’ Alex bleef rustig. ‘Ik noem dit meisje mijn zusje, omdat ze mijn tweelingzus is.’ Margriet kon geen woord uitbrengen. Alex was op dreef en ratelde door. ‘Ik woonde samen met mijn 13 jarige broertje Jens, 14 jarige broertje Matthew en 15 jarige zus in het weeshuis. We wouden er weg en maakten een ontsnappingsplan, wat we achteraf beter niet hadden kunnen doen. Matthew werd opgepakt, Jens bleef in het weeshuis, ik belandde bij u en Nova hier belandde op straat.’ Margriet stond aan de grond genageld, maar zei uiteindelijk: ‘Nou, Nova, kom eens mee. Je ziet er niet uit! Een douche zal je goed doen! En trek daarna dit maar aan, en als je wilt kun je dan meehelpen in de winkel, we kunnen je hulp goed gebruiken! Margriet verdween samen met Nova naar achter. Alex keek ze na en ging daarna weer achter de kassa staan, tot Margriet kwam. Margriet kwam en ging achter de kassa staan. Alex ging van achteren spullen uit de opslag halen. En Nova, die er nu een stuk beter uit zag, ging in het midden van de winkel staan om de klanten te helpen en te overtuigen van hun keuze.