Hoofdstuk 3 Alex (Matthew en Jens)

Alex zat op z’n kamer. Zijn kamer. Hij bedacht dat hij echt geluk had dat het oude vrouwtje hem zo hartelijk verwelkomd had, maar hij vond het ook erg vervelend voor de anderen. Waar zouden ze nu zijn? De 14 jarige, Matthew, was naar de gevangenis gegaan, dat had hij van Nova gehoord. Nova, waar zou zij zijn??? De 13 jarige Jens was nog in het weeshuis, dat wist Alex ook wel. Maar wat er met Nova was gebeurd, was voor hem een raadsel. Van beneden klonk een stem. ‘Alex, kom je naar beneden? Er staat eten op tafel.’ Alex glimlachte. Het was alsof het nooit anders was geweest. Konden zijn broertjes en zus hier ook maar zijn, in plaats van dat hij niet wist hoe het met ze ging. Hij liep naar beneden. De tafel was al gedekt en Peter, de man van het oude vrouwtje, zat al aan tafel. Margriet, de oude vrouw, stond in de keuken. Alex kon aan de geur al ruiken wat ze aten. Vis. Vele malen beter dan in het weeshuis, bedacht Alex. Daar hadden ze elke dag 1 kommetje van 100 ml levertraan, veel te weinig voor een kind. Margriet kwam de keuken uit met een dampende schaal waar inderdaad vis op lag. Na het eten ging Alex weer naar z’n kamer. Hij ging op zoek naar de kaart waar de gekleurde routes voor de ontsnapping opstonden, die zo fataal mis gegaan was. Hij vond de kaart in een van de opruimbakken die in een kast naast z’n bed stond. Hij staarde een tijd naar de kaart en bedacht toen dat het tijd was om te gaan slapen.

De volgende ochtend, na het ontbijt, besloot Alex samen met Peter het bos in te gaan. Peter leerde hem elke Dinsdag om op jacht te gaan, als hij er in ieder geval zin in had. De dag verliep snel. Alex vond het fijn dat de dag bijna om was, maar toch ook niet. Hij had gemengde gevoelens over zijn verblijf bij Margriet en Peter, maar kon niet zomaar weg, dat zou niet aardig zijn. Hij besloot de dag erna om de stad in te gaan om te kijken of hij zijn broertjes en zus zou zien. Eerst ging hij naar het weeshuis. Hij zag Jens in de tuin en zwaaide naar hem. Het deed hem goed hem te zien. Jens kwam naar hem toe. ‘Hoe gaat het met je, en hoe gaat het met de rest?’,vroeg hij. ‘Matthew is gepakt en zit in de gevangenis, ik zit nu in een gastgezin en van Nova weet ik het niet. Ik ben nu op zoek naar haar en ga zo ook nog naar Matthew. Maar ik moet zo wel gaan.’ ‘Oh oke, dag Alex!’, riep Jens zijn broer tegemoet. Alex ging naar de gevangenis, waar hij Matthew in z’n cel zag zitten. ‘Hoe gaat het met de anderen en met jou?’, vroeg Matthew. ‘Jens zit nog in het weeshuis, maar het gaat goed met hem, ik zit nu in een gastgezin en van Nova weet ik het niet. Ik ga zo op zoek naar haar. Dag broertje! Hou je taai he?!’ Hij ging op zoek naar Nova. Hij vond haar niet. Wel zag hij Sluwe Vos, maar aangezien ze elkaar niet kenden, werd de link ook niet gelegd. Alex ging weer naar huis, waar hij met open armen ontvangen werd. Vandaag zouden de papieren in orde gemaakt worden, wat betekende dat hij toestemming zou krijgen om bij Peter en Margriet te wonen. Maar dan moest de directeur van het weeshuis nog wel toestemming geven, en dat zag Alex zo 1 2 3 niet gebeuren. Toch lukte het, tot Alex’ grootste verbazing, Peter en Margriet om de directeur van het weeshuis te overtuigen van het nieuwe huis van Alex. De papieren werden getekend, door Peter, door Margriet en tot slot door de directeur. Het papierwerk werd in orde gebracht en Alex had toestemming om bij Peter en Margriet te wonen. Toch voelde het niet goed voor Alex. Hij wist zelf niet eens waar het aan lag. Misschien aan het feit dat hij het van de familie Xhofleer nog het beste had, terwijl hij dat niet verdiende. Iedereen wist dat als iemand recht had van de familie Xhofleer op een goede toekomst, dat dat dan Nova zou zijn. Misschien lag het daaraan. Of misschien lag het aan het feit dat de familie uit elkaar was en het door zijn omstandigheden nog lastiger zou worden om ooit nog herenigd te worden. Of het kwam doordat Alex nog niet goed besefte wat hij allemaal had meegemaakt, zou ook kunnen maar is een stuk onwaarschijnlijker. Alex besloot vaker langs te gaan bij zijn broertjes en nog een keer op zoek te gaan naar zijn zus.

Dagen vlogen voorbij. Tot die ene ochtend. Margriet was in tranen. Het was doodstil in het huis. Wat er gebeurd was wist Alex niet, maar dat het erg was was een feit. Voorzichtig, zonder de stilte te storen, ging Alex naar de keuken. Er lag iets, nee iemand, op de grond. De persoon bloedde hevig en het zag er niet naar uit dat de persoon nog leefde. Toen Alex beter keek begreep hij eindelijk waarom Margriet zo in tranen was. Het was Peter die daar lag.