Grade de Grapefruit: Een Grapefruit met een missie.

De tv werd aangezet, de koffie werd ingeschonken. Grada de grapefruit wiebelde een paar keer heen en weer om in een comfortabele houding te komen. Ze had haar houding gevonden. Ze streek met haar mollige handjes het servet dat in de fruitmand lag recht. De afstandsbediening lag zoals altijd in de fruitmand en Grada de grapefruit rolde zoals altijd over de knopjes heen om zo de goede zender te pakken te krijgen. Het was vaste prik. Elke dag om précies drie minuten over vier ging de televisie aan en kwam Dr. Phil ervoor. Grada haar sappige oogjes vulden zich dan met water en de traantjes gleden over haar ruwe huid. Ze was heel emotioneel aangelegd en ze wist dat ze éigenlijk niet naar zulke programma’s moest kijken, maar haar droom was om uiteindelijk die ó zo beroemde Dr. Phil te ontmoeten. Grada had zelf ook een probleem waar niemand van wist. Het was haar grootste geheim naast het geheim dat ze doping had gebruikt bij de jaarlijkse Fruitalon. Haar geheim was namelijk dat ze stiekem een banaan wilde zijn en ze was er heilig van overtuigd dat Dr. Phil haar daarbij kon helpen.

Vandaag de dag om drie minuten over vier was er zoals bij elke aflevering weer iemand met een groots probleem. Een man en een vrouw waren gescheiden en ze wilden beide de voogdij over hun kat. Ze begonnen beide zoveel mogelijke redenen op te sommen om hun gelijk te halen, maar Dr. Phil zou dit probleem eens goed aanpakken! Ze gingen naar het mysterieuze Dr. Phil huis. Grada wist heel goed wat dat betekende. De man en de vrouw werden beide twee weken in het Dr. Phil huis gezet met als hopelijke uitkomst dat het weer goed kwam en een oplossing gevonden kon worden. Grada voelde heel erg mee met de kat. Het moest gewoon vreselijk zijn voor die arme kat om zo van de ene kant naar de andere kant geslingerd te worden. Dr. Phil vatte het verhaal nog even samen en hij had nog een belangrijke mededeling: 'Trouwe kijkers, zoals jullie weten is het mijn oprechte taak om al jullie problemen op te lossen. Ik verzoek jullie om een filmpje van jezelf te maken en het vervolgens te versturen naar de Dr. Phil website. Uit de duizenden uitzendingen zal ik één iemand uitkiezen. Veel succes en tot volgende week.' Dr. Phil streek zijn vier haren naar achteren en maakte een zwaaiend gebaar.

Grada geloofde haar oren niet! –voor zover ze die had. Hier hoefde Grada geen tweede keer over na te denken. Dit was haar kans! Hier draaide haar hele leven om. Grada ging snel opzoek naar een camera, maar kwam tot de ontdekking dat Bimbo de Banaan die leende. Ze moest en zou die camera in haar handen krijgen en dus rolde ze uit haar vertrouwde fruitmand naar de andere kant van de tafel, de tafel af en over de grond richting de koelkast. Bimbo de banaan woonde in de koelkast omdat hij last had van een vreemde huidziekte. Als zijn huid in aanraking kwam met ook maar een klein briesje warme lucht werd zijn mooie gelige huid bruin.

Grada klopte nerveus op de koelkastdeur en veegde de huidschilfertjes van haar bollige voorhoofd. Voorzichtig werd er opengedaan en er verscheen een banaan in een wit pak inclusief met een mondkapje. ‘*Mssst* Wat moet je? *Msssst* Kom snel binnen. *Mssst*,’ sliste en siste Bimbo de banaan. Grada rolde snel naar binnen en sloot de deur. Ze trok de deur met zo’n harde ruk dicht dat de deur tegen haar achterwerk klapte en Grada door de hele koelkast rolde. Ze kwam tot stilstand tegen een pak melk. Grada wreef over haar zere achterwerk en krabbelde overeind. ‘Zèg, Bimbo? Heb jij toevallig mijn camera hier nog ergens liggen?' Bimbo de banaan keek haar onozel aan en draaide vervolgens zijn ogen bedenkelijk rond. ‘Daar vraag je me wat Grada.. waarom heb jij die camera eigenlijk nodig?' Bimbo kneep zijn ogen tot spleetjes en keek Grada geniepig aan. Dit kon Grada verwachten. Bimbo de banaan was vreselijk nieuwsgierig en wilde dan ook altijd op de hoogte zijn van alles. Grada krabte haar achterhoofd en bedacht dat ze het wel moest zeggen om die camera in haar handen te krijgen. 'Ik moet een filmpje maken voor de Dr. Phil show.' Bimbo keek haar met grote ogen aan en hief zijn handen ten hemel. ‘Oh, grote Dr. Phil!' schreeuwde hij uit. Grada vond dit wel wat te ver gaan. Dr. Phil helemaal geweldig vinden, oké, maar hem aanbidden, alsof hij God is.. dat is niet helemaal oké. ‘Wat is de bedoeling dan van dat filmpje,' vroeg Bimbo de banaan. ‘Het is de bedoeling dat we ons persoonlijke probleem vertellen en hij kiest uit die duizenden filmpjes dan één persoon,’ zei Grada voorzichtig. Bimbo de banaan zijn ogen begonnen te glinsteren. ‘Wat is jouw probleem dan?’ vroeg de nieuwsgierige banaan subtiel. Grada had gezworen op haar moeders graf dat ze haar geheim nooit zou vertellen, behalve dan als ze het tegen Dr. Phil moest zeggen. Grada verschool haar bollige gezicht –dat inmiddels rood was aangelopen, achter haar mollige handjes. 'Ik schaam me zo,’ piepte ze uit. Voor even leek het of Bimbo het wilde laten rusten en het al niet meer hoefde te weten, maar zijn nieuwsgierigheid was sterker. Hij vouwde zijn armen over elkaar heen en zei koppig: ‘Zeg het! Of anders kan je die camera wel vergeten.' De snotterende Grada veegde een traantje weg en nam een diepe zucht. ‘Ik wil graag een banaan zijn,’ en ze verschool opnieuw haar gezicht achter haar handen, bang om uitgelachen te worden door die gemene Bimbo de banaan.

Plotseling hoorde Grada een doffe klap. Ze trok haar handen snel weg en zag tot haar grote verbazing dat Bimbo de banaan op de grond lag. Bimbo was helemaal bleek aangelopen. Grada begon als een idioot door de koelkast te rennen en struikelde vervolgens over Bimbo. *Stilte* Grada lag op haar rug en staarde naar het plafond van de koelkast. Ze moest even tot rust komen. Ze trok zichzelf op aan de jampot en sprong overeind. Ze liep naar Bimbo toe en gaf hem een klap in zijn gezicht. 'Euwww euww huh?’ brabbelde Bimbo.‘Wakker worden slaapmuts.' Bimbo keek een paar keer vlug om zich heen en ging vervolgens staan, wankelde nog een beetje en strekte zijn brakke beentjes. ‘Dus.. jij wilt een banaan zijn?’ en Bimbo begon alweer te wankelen. ‘Er is hier maar één iemand een echte banaan en dat ben ik!' schaterde Bimbo de banaan uit. ‘Ik heb nu mijn geheimpje verteld.. mag ik nu de camera?' vroeg Grada voorzichtig met haar handjes in elkaar gevouwen. Bimbo trok een bedenkelijk gezicht en besloot de camera aan Grada te geven. Wie zou hij zijn om de dromen van Grada de grapefruit, die een banaan wilde zijn, tegen te houden en bovendien bleek wel weer dat bananen cool waren. Bimbo overhandigde de camera aan Grada en schopte haar de deur uit. 'Zie, zo.' en hij klopte zijn handen af. Grada veegde het stof van haar knietjes en sprong overeind. Missie geslaagd! Nu nog bij Dr. Phil zien te komen.

Ze hupte snel naar haar fruitmand om de juiste benodigheden voor deze reis te pakken. Ze knoopte een zakdoek om haar bollige hoofd en spuugde in haar handjes om ze vervolgens tegen elkaar aan te wrijven. Ze was er nu helemaal klaar voor en Dr. Phil kon zich klaarmaken. Maar ze kon natuurlijk niet bij Dr. Phil aankloppen zonder een filmpje. Ze belde Thomas de tomaat en vroeg of hij zin had om snel een filmpje te maken. Thomas snelde zich naar Grada toe. 'Zeg maar wat ik moet doen.' Grada toverde haar oogpotloodje tevoorschijn. ‘Maak mijn ogen zo depressief mogelijk, om het reëler te laten lijken.' Als Grada haar oogpotlood toch niet had... Thomas trok een dikke donkere rand om Grada haar ogen en prikte er opzettelijk in. Grada sprong omhoog. 'Au!' Thomas begon te giechelen. 'Hoe kan het nou echt lijken, als je geen echte tranen hebt.' Grada haar mond krulde om tot een glimlach. Ze maakten snel een filmpje en Thomas de tomaat rolde weer naar zijn huisje.

Grada moest nu gang maken, want over twee dagen was de uiterlijke inlever datum. Grada had geluk dat de studio waar het opgenomen werd op twintig mensen stappen van haar fruitmandje af lag, maar helaas had Grada geen mensenvoeten. Grada keek wanhopig rond en zag twee grote schoenen staan. Ze leken op boten, maar Grada wist dat de mensen dit aan hun voeten droegen. Grada rolde vluchtig naar de twee grote slagschepen en stopte in elke schoen een voetje. Het paste natuurlijk nooit, maar zo slim als Grada was, tapede Grada de schoenen stevig om haar beentjes heen en ze begon voorzichtig te lopen. Al snel kwam ze bij de studio aan en stond ze voor een grote deur. "Crew" stond erop. Grada trok haar er niets van aan en liep binnen door het kattenluikje. Ze sloop voorzichtig door de gang en verstopte zich iedere keer als ze voetstappen aan hoorde komen. Ineens stond Grada daar als een bezetene te kwijlen. Haar grootste idool, haar God, haar held stond daar! Hij stond in de deuropening die versierd was met grote letters. "Dr. Phil". Het had Grada helemaal in haar ban. Ze lette niet meer op de aankomende voetstappen, maar liep rechtdoor naar haar held. Onderweg schopte ze de grote schoenen uit en liep verder. Grada zag haar hele leven voorbij flitsen. Hier draaide haar hele leven om. Ze was aangekomen bij Dr. Phil zijn grote schoenen en kuste zijn schoenen. Ineens worp een grote schaduw zich over Grada heen. Grada keek langzaam omhoog en zag een grote snor haar richting op komen. Twee handen pakten Grada op en voor ze het wist keek ze recht in de ogen van Dr. Phil. ‘Moewehahaha moewhaha.' Een bulderend geluid kwam uit zijn mond. ‘Grapefruit lekker!’ riep hij nog een keer. Grada was in de 7de hemel en het kon haar niks meer schelen. Dr. Phil zijn grote mond opende zich en kwam steeds dichterbij. Ineens zat Grada in een groot oerwoud van haren. Dr. Phil zijn snor zat helemaal om Grada heen gekruld en langzaam maar zeker duwde een grote hand Grada in zijn mond. Het vermalings mechaniek werd in werking gezet en langzaamaan veranderde Grada de grapefruit in grapefruitmoes. Grada was hier gekomen met een missie, maar nu was het mislukt... maar geef niet te snel op, Grada had haar bandje op de grond gelegd, voordat ze door Dr. Phil werd opgegeten. Tijdens de schoonmaak vond de schoonmaker van het pand het bandje en stak het in zijn broekzak.

Een paar maanden later kwam dan eindelijk de uitzending. Dr. Phil zat in zijn kleedkamer met een tandenstoker tussen zijn tandvlees te prikken. ´Zit die verdomde Grapefruit nog steeds tussen mijn tanden?' De regisseur klopte op Dr. Phil zijn deur, ‘Je moet op!' Dr. Phil slofte richting podium, ging nog een keer bij de make-up langs en streek zijn pak glad. ‘Er is iets bijgekomen dat je ook nog moet doen,' en de regisseur duwde een videoband in Dr. Phil zijn handen. Een daverend applaus volgde toen Dr.Phil het podium opkwam. ‘Goedenavond Dames en Heren. Welkom bij deze speciale uitzending waarbij wij één speciale wens vervullen.’ De mensen in de zaal gingen weer zitten en luisterden aandachtig. ‘Wij hebben drie lange dagen en nachten gezocht naar een hele speciale wens en Hannah balsamico mag zich gelukkig prijzen. We zullen haar wens vervullen.' De schuifdeur ging open en een lange vrouw met krullend haar, dat haar gezicht bedekte, kwam op het podium. ‘Maar, voordat we met Hannah haar wens verder gaan, bespreken we eerst nog dit.' Dr. Phil stopte de videoband die hij had gekregen in de video speler en drukte met één beweging op de startknop. Op het scherm verscheen een grapefruit met zwarte kringen om haar ogen en tranen die er af en toe uit liepen.

'Hallo Dr.Phil. Toen ik de uitzendig zag over het vervullen van één wens ben ik meteen in actie gekomen. Zie het zit namelijk zo.. ik ben een grapefruit en ik wil graag een banaan zijn. Bananen zijn mooi geel en krom. Ik ben maar een dikke grapefruit en ik kan zo niet verder leven.’ Grada pinkte een traantje weg en Thomas de tomaat drukte op de stop knop. *Skgrrrr.*'

Het filmpje was afgelopen. Dr. Phil fronste zijn wenkbrauwen en begon gelijk te vertellen. 'Dit speciale filmpje kregen wij toegestuurd van een trouwe fan. Het is weliswaar een Grapefruit die een banaan wil zijn, maar wij vonden dit heel speciaal. Helaas heeft deze dappere Grapefruit het niet gehaald. Een bruut persoon zag haar aan voor een gewoon stuk fruit en at haar op.’ Dr.Phil veegde het zweet van zijn voorhoofd en ging verder. ‘Wij laten dit filmpje zien met de boodschap dat niets onmogelijk is. Grada de grapefruit zal voortleven in ons allen.'