Anger -49

Mijn excuses voor de lange pauzes tussen de hoofdstukken. Ik ga proberen het grootste gedeelte dat ik heb online te zetten en eens te kijken hoe ver ik kom. Mocht je ondertussen niets meer van het verhaal weten, sorry :'D Hieronder het laatste stukje van het vorige hoofdstuk. Aderyn en Naeve zijn gedwongen in een team gezet en zijn de Hoorn ontvlucht en in een sneeuwlandschap terecht gekomen.

      ‘We zijn hier niet de eersten.’ Onbewust heb ik mijn stem laten dalen tot een zacht gefluister. Naeve kijkt me onbegrijpend aan en blikt even om zich heen. Geluidloos wijs ik naar de diepe voetstappen, die eerdere tributen hebben achtergelaten in de maagdelijke sneeuw. Misschien beeld ik het me in, maar nu we zelf geen geluid meer maken, denk ik ook in de verte geroezemoes te horen. Of in ieder geval iets, dat de anders perfecte stilte verstoort.
      Beiden meteen op onze hoede klemmen we onze lippen op elkaar en nemen de zachte tred aan, die men gebruikt als je onopgemerkt ergens wil komen. Behoedzaam plaats ik mijn voeten precies in de holtes die de twee tributen voor ons hebben gemaakt. Je weet immers maar nooit welke ‘verrassingen’ zich onder de ongerepte sneeuw verschansen.