C H A P T E R x E I G H T

C H A P T E R x E I G H T

Lieve Elsa,

Het gaat allemaal niet zoals gepland. Ik had namelijk gepland dat de jongens dezelfde dag nog zouden vertrekken. Maar aangezien mijn leven nooit normaal gaat en ik een emotioneel wrak word door de nieuwe medicatie… Zijn ze hier de hele week en kan ik niets tegenhouden. Zelfs mijn gevoelens voor hem komen terug, alleen nu heb ik wel een vraag: komt dit door mij of door de medicatie.
Door de hormonen weet ik niet meer wat ik echt voel en wat door de medicatie komt.

Vanavond wilde ik hem kussen, uit mezelf! Dit is totaal niet hoe ik mezelf ken en het verbaasd mij ook allemaal.
Nadat ik een gevecht had gehad vanavond met Ryan, was Tom zo behulpzaam. Ik dacht dat het wel kon.
Hij vertelde dat als ze over drie dagen naar huis gaan, spullen gaan pakken. Ze gaan gelijk door weer op tour. We hebben er niet meer over gesproken, we zijn gaan slapen.

Hopelijk kunnen we er morgen over praten.

Ps. Ik ben echt een emotioneel wrak hé?

Alice.

‘Wakker worden!’ Vannacht heb ik misschien een uur geslapen en merendeel heb ik aan hem gedacht en wat een oplossing zou kunnen zijn. Die oplossing heb ik nog niet gevonden. ‘Hm..’ Ik draaide mij nog een keer om in mijn kussen in de hoop dat hij weg zou gaan. ‘Alice, kom op!’ Tom draaide mij om en zodra ik hem aankeek, staarde hij mij grijnzend aan. ‘Nee.’ Ik draaide mij weer om. ‘Kom op nou. Ik heb ontbijt voor je gemaakt en straks gaan we iets leuks doen.’ Ik kreunde wat van de pijn en kwam langzaam overeind. Al snel kwam Christina binnen lopen ‘Alice, gaat het wel met je?’ Lachend keek ik haar aan. ‘Ja, wat stijfjes. Ik zal vandaag rustig aan doen, hé Tom?’ Ik zag hem knipogen naar Christina. Wat was hij van plan?

‘Nee, Tom. Komt niets van in. Ik moet werken vandaag.’ Niet gelovend keek hij mij aan. ‘Vraag maar aan Christina. Vrijdag avond en zondag.’ Hij pakte mij vast bij mijn schouders. ‘Kijk eens even hoe je er uit ziet, je kunt nu niet gaan werken.’ Boos keek ik hem aan. ‘Watch me. Just watch me.’ Ik liep weer naar boven om make-up te doen, ik was echt wel klaar om te gaan werken. ‘Alice waarom doe je zo?’ Tom stond in de deur opening. ‘Omdat het allemaal niet meer uitmaakt. Jij gaat over een paar dagen weg, ik blijf hier alleen over.’ Hij pakte mij bij mijn arm vast. ‘Wie zegt dat jij alleen over blijft?’ Ik draaide mij om en liep naar het balkon. ‘Je denkt toch niet dat je nog contact gaat houden? Heel leuk dit, maar nee.’ Met zijn handen hield hij mijn hoofd vast. ‘Luister Alice, ik kan de toekomst niet voorspellen. Ik weet niet hoe het gaat lopen.’ Ik draaide mijn hoofd weg maar hij hield mij vast. ‘Tom, dit kun je niet menen. Je weet toch wat je wilt. Wil je mij of niet?’ Hij antwoordde niet en liep weg, zijn specialiteit. Wat als onze magie verdwijnt en ik het nooit meer terug zal vinden?

Soms heb je dat gevoel. Een naar gevoel wat soms erger naar boven komt als andere dagen. Misschien is het wel een teken van mijn lichaam dat er iets naars staat te gebeuren. Wat als hij echt zo snel weggaat en niets meer laat weten? Het is makkelijker voor hem om niets te voelen. Hij deed het voorheen dus waarom nu niet? Natuurlijk hoop ik niet dat hij mij achterlaat, net nu ik mijn gevoelens heb geuit voor hem. Ik ben totaal niet goed met gevoelens, het is bij mij altijd een beetje van nu of nooit. ‘Hey!’ Hij kwam naast mij zitten bij de bar in de keuken. Weer dwaalde ik af. Straks vind hij tijden zijn concerten wel iemand die op hem aansluit en iemand waar hij de stap mee durft te zetten. Je weet het maar nooit, we hebben het hier wel over Tom. De jongen die claimt nu opeens wel verliefd te kunnen worden en niet alleen naar het uiterlijk zal kijken. Hoe hij eerder was, dat zal altijd nog in hem blijven. Ik heb altijd geleerd, een vos verleerd zijn streken niet en mannen veranderen niet. Ongeveer hetzelfde. Is het slecht dat ik er zo over nadenk? Nee, niet perse. Misschien is het wat hard, maar zo kan iedereen zich het tegendeel bewijzen. En tot het zover is zal ik mijn woorden niet terug nemen.

‘Alice ben je daar?’ Bill stond zwaaiend voor mijn neus. ‘Hallo, Bill. Waarom zo vrolijk?’ Vragend keek ik hem aan. ‘Omdat wij heerlijk met zijn tweetjes op pad gaan.’ Ik snapte er niet veel van, Tom wilde mij vandaag toch meenemen? ‘Tom. Had jij geen plannen?’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Ga maar gezellig met Bill mee.’ Ik knikte en stond op om naar boven te gaan. ‘Bill wat gaan we doen?’ Hij liep achter mij aan naar boven. ‘Wij gaan even roddelen over mijn broertje.’ Hij knipoogde naar mij terwijl ik mijn spullen bij elkaar pakte. Ik had nooit echt schaamte gekend bij hem eigenlijk. Ik kon mij gewoon omkleden en doen wat ik wilde, het voelde altijd comfortabel bij hem. Hij pakte mijn laptop en ik was net te laat, hij had hem al open. ‘Holly Valentine? Ze is net je tweelingzus.’ Grinnikend keek ik hem aan. Hij zou eens moeten weten. Ik pakte mijn laptop en drukte hem dicht. Ik voelde hij in mijn zij porde. ‘Hé, heb ik gelijk? Is het een tweelingzus of familie?’ Wat moest ik hier op antwoorden. Ik wilde niet liegen tegen hem. ‘Bill, maak je niet druk. Het is niemand, zomaar een meisje uit Amerika. ’Gelukkig nam hij hier genoegen mee. ‘Oké, maar wij gaan dus glowgolfen!’ Met een grote glimlach stond hij daar klappend met zijn handen zoals hij dat altijd doet als hij ergens onwijs blij mee is.