C H A P T E R x F I V E

C H A P T E R x F I V E

‘Ik ben nog niet klaar met jou!’ Ik stormde langs hem naar buiten, maar al snel kwam hij achter mij aan. ‘Mooi, ik ben namelijk ook nog niet klaar met jou.’ Daar stonden we dan schreeuwend in mijn achtertuin. Mijn buren moesten wel denken. ‘Heb je dat zelfde gevoel nog Alice?’ Serieus keek hij mij aan en hij pakte mijn hand vast. Ik trok mijn hand weer terug en stak een sigaret op. ‘Welk gevoel?’ Hij draaide met zijn ogen. ‘Dat gevoel waardoor je spullen uit je handen laat vallen, nu goed?’ Nu was het mijn tijd om met mijn ogen te draaien. ‘Dat ging per ongeluk, ik schrok.’ Hij knikte. ‘Heb ik het echt helemaal verpest?’ Ik moest er tegen blijven vechten. ‘90%.’ Glimlachend zat hij naast mij. ‘Er is dus nog een kans dat ik je opnieuw voor het eerst kan kussen?’ Ik stond op. ‘Nu niet overdrijven, meneer Kaulitz.’

Ik liep naar binnen waar de anderen aan de eettafel zitten. Christina kwam op mij af gelopen en omhelsde mij. ‘Is het weer goed?’ ‘Nee, eerst moet hij zijn best doen. Er achter komen dat als je iemand pijn doet, de persoon niet altijd met hangende pootjes terug komt.’ Ik voelde zijn hand langs mijn heup gaan toen hij langs mij liep. ‘Gingen jullie niet weg, vanavond?’ Ik knipoogde naar Christina. ‘Georg en ik gaan weg, Tom en Bill blijven.’ Antwoordde Gustav. Ik gaf hem een high five en liep richting boven. ‘Alice, wat is dat tussen jullie?’ Christina stond voor mijn neus. ‘I-ik weet niet waar je het over hebt, Chris.’ Met een schuin gezicht keek ze mij aan. ‘Ik heb jullie gehoord, zie hoe je naar hem kijkt én hoe hij jou stiekem aanraakt.’ Lachend keek ik haar aan. Ik liep naar het balkon en sloot de deur. ‘Ik kan het niet zeggen waar hij bij is, ik wil dat hij zijn best doet.’

Ik hoorde geklop achter mij. Daar stond Bill met een grote glimlach. ‘Wat zijn we aan het bespreken?’ Hoorde ik door het raam heen. ‘Niet voor jouw oren..’ Nieuwsgierig keek hij mij aan. ‘Gaat het toevallig over mijn tweelingbroer? Hij trapt er misschien in maar ik niet.’ Verbaasd keek ik hem aan. ‘Schat, je laat je dagboek slingeren.’ Zwaaiend met mijn dagboek stond hij daar. Ik griste het uit zijn handen. ‘Eerlijk, wat heb je gelezen?’ Serieus keek ik hem aan. ‘Alleen de laatste pagina, doe maar rustig.’

Daar zat ik op bed met mijn dagboek in handen.

Lieve Elsa,

Ik voelde schokken, geen verkeerde maar juist goede. Hij pakte mij vast en kwam wel heel erg dichtbij. Moest ik hem niet haten? Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. Mijn gevoelens zijn gemixt op dit moment, een antwoord is ver te zoeken.
Mijn spieren blijven trillen en bij hem wordt het erger. Zou het iemand zijn opgevallen?

Het enige wat ik wil is zijn lippen tegen die van mij, ik weet het, het is bizar. Na al die maanden dat ik het van mij af had gezet is alles terug. Juist, in 1 klap. Hoe gaat dat werken als wij nachten in 1 bed slapen. Wat niet persé hoeft, want ik denk niet dat iedereen blijft. Misschien lost alles zich vanzelf op, behalve die gemixte gevoelens.

Had ik al geschreven dat hij in de winkel kwam? Ik liet een complete doos van antieke boeken vallen omdat, ik schrok van hem.
Heb je überhaupt gezien hoe knap hij is geworden de afgelopen maanden? Laten we het hier niet over hebben.

Het is oneerlijk.

Alice.

In de avond aten we met zijn allen nog gezellig Pizza. En tegen de avond gingen Gustav en Georg weer terug naar huis. Ik had net een fles wijn opengetrokken en daar zaten we dan met zijn vijven. ‘Alice, doen durf of de waarheid?’ Bill keek mij aan met een opgetrokken wenkbrauw en knipoogde naar Tom. ‘Boys will be boys.’ Nu knipoogde ik naar Christina. ‘Jongens geniet er van , ga naar huis!’ Ik liep naar Andreas en knuffelde hem. Ik wist dat hij morgen weer moest werken. Hij gaf mij een kus in mijn haar en nam afscheid van de anderen.

Nu waren we nog over met vier. ‘Dus Alice, ga je het doen?’ Glimlachend keken ze mij allemaal aan. Ik was er met mijn gedachten niet bij. Tom, mijn dagboek en Bill. Kan er nog meer mis gaan? ‘Euh, sorry. Ik was er niet helemaal bij. Wat moet ik doen?’ Ze begonnen allemaal te lachen. ‘Tom kussen.’ Hoe ging ik hier op reageren? Ging ik de drank de schuld geven, ging ik het doen? ‘Alice als je niet wilt..’ Tom werd onderbroken door zijn broer. ‘Natuurlijk wil Alice dat wel.’ Hij knipoogde snel naar mij zodat Tom het niet zag. Ik kon het niet, niet nu. ‘Sorry, Tom. Maar nee, niet door een drankspel.’

Verward keken Christina en Bill elkaar aan. ‘Volgend onderwerp, volgende vraag.’ Tom keek mij glimlachend aan. ‘Heb je een dagboek?’ Ik knikte, geen idee waar dit heen zou leiden. ‘Volgende vraag.’ Hij knipoogde. Nu was het mijn beurt om een vraag te stellen. De meest aparte vragen kwamen naar boven door de drank, ik hoopte alleen wel dat Tom het begreep. Na een aantal flessen alcohol en de meest bizarre vragen ging de avond nog door tot 2 uur. ‘Jongens, het word tijd om te gaan slapen.’ Ik stond op en strekte mijn armen. ‘Tenzij jullie nog willen blijven zitten.’ Dit keer knipoogde ik naar Bill.

Christina en Bill gingen alvast naar de logeerkamer, waardoor ik in complete rust kon verblijven in mijn eigen bedje. Ik ruimde wat spullen op en liep naar mijn kamer. Daar stond hij dan, de spullen van de andere vouwde hij netjes op en legde alles op een stapeltje. De matrassen had hij al aan de kant geschoven, op één na, die lag naast mijn bed. Ik zei er maar niets van en trok mijn pyjama aan. Nadat ik mijn tanden had gedaan ging ik liggen. ‘Tom?’ ‘Ja, Alice?’ Ik draaide mij om en hing over de rand van het bed. ‘Waarom lig je op de grond en niet bij mij zoals de andere dagen?’ Ik hoorde hem zuchten. ‘Alcohol, bang dat ik iets doe waar ik spijt van krijg.’ Ik knikte. Ik snapte hem wel. ‘Slaap lekker, Tom. Tot morgen.’ Ik draaide mij om en hoorde nog zachtjes ‘Welterusten Alice.’