C H A P T E R x T W O

C H A P T E R x T W O

Na een aantal minuten in de woonkamer met honderden vragen was ik er klaar mee. Ik stond buiten een sigaret te roken en Andreas kwam naast mij staan. ‘Ik kan niet normaal met hen omgaan als het om jou gaat.’ Het was toch niet mijn schuld? Hij heeft zo’n nare truc uitgehaald, had hij moeten nadenken. ‘Dan ga je gewoon weg, samen met hen.’ ‘Ik wil je nog zien hoor, zo gaat dit niet!’ Ik snapte hem wel, maar ooit normaal met de jongens omgaan? ‘Even tussen ons.. Vriendschappen geef je niet zomaar op, je moet het goed maken met hem.’ Meende hij dit serieus? ‘Nee, dat kan ik niet.’ Ik stak nog een sigaret op hij keek boos mijn kant op. ‘Minimaal 1 keer per week ga je naar hem toe.’ ‘Is dit een strafkamp? Ik ben niet bevriend met hem én je kunt mij niets verplichten.’ Ik staarde voor mij uit en besloot dat als ik lang genoeg bleef zitten dat hij vanzelf weg zou gaan. ‘Ga straks naast hem zitten.’ Andreas stond op.

Na een aantal minuten liep ik naar binnen en ging naast Tom zitten, dan hoefde ik niet naar hem te kijken. ‘Waarom zit je hier?’ Ik stond alweer op. Hij pakte mijn arm vast dat ik moest blijven zitten. Ik knikte en dacht even aan vanavond. Dan zal ik rustig op de bank zitten zonder deze drukte en zonder drama. ‘Wat deden jullie toen ik weg was?’ Ze keken mij allemaal vragend aan, alsof het een wonder was dat ik praatte. Christina en Bill liepen richting de keuken. ‘Ik ga even naar het toilet.’ Ik wilde horen wat ze te zeggen hadden. ‘Alice is de laatste tijd nogal gevoelig, het is ook niets dat je beste vriend na maanden verschijnt en dan gebeurt er zoiets. Begrijp je dat Bill?’ Ik hoorde beweging dus liep ik toch snel naar het toilet.

Christina begon met praten. ‘Toen je weg was hebben wij jouw ouders gebeld.’ Het was even stil. ‘Wij (ze wees naar de jongens) blijven met zijn allen hier, aankomende week.’ Ik was sprakeloos. ‘Mooi. Uh ik bedoel niet mooi!’ Stuk voor stuk begonnen ze met lachen op Tom na, hij keek om zich heen. In dit huis was plek voor 6 mensen en wij zijn met 7 besefte ik mij. ‘Hoe gaan we dat doen? Er is maar plek voor 6 en jullie zijn met 7.’ Eén ding was zeker, mijn vrijheid was verdwenen. ‘Er moet iemand op de bank slapen.’ Hoorde ik Christina zeggen. ‘Of iemand bij jou in bed.’ Het was stil, ze wachtte op mijn reactie. ‘Of er slaapt iemand buiten?’ ‘Trouwens Chris, wanneer komen mijn ouders weer terug? Hadden ze dat toevallig vermeld?’ Soms zag ik mijn ouders weken niet en soms zaten ze weken op mijn lip. ‘Ze komen volgende week terug. De dag dat wij weg gaan.’

Hij kwam dichterbij, mij iets te dichtbij. Niet dat ik een stap achteruit deed, ik vond het wel fijn. Tom en ik, is dat een optie? Hij stond vroeger wel bekend als een vrouwenverslinder, maar dit was niet als het om mij ging, hij deed alles voor mij. Daar zaten we romantisch met een kaarsje en een fijn diner, bij mij thuis. De wereld stond stil, alleen wij samen, dat was belangrijk. Tussendoor draaide ik erg in mijn slaap, zonder het te weten zat hij al die tijd op mijn bed, naast mij. Maar, ik werd net niet wakker. ‘Tom, ik houdt ook van jou.’ Het was even stil en hij kwam mijn kant op. Na een aantal seconden in elkaars ogen gekeken te hebben, die mooie reebruine ogen van hem, kwam hij dichterbij. Zijn lippen raakte net niet die van mij. Ik draaide en werd wakker. Zijn hand lag op mijn hand en Christina stond in de hoek van de kamer. Ik was verward.

‘Kunnen we praten Alice?’ Ik hoorde zijn warme stem, de stem die ik ook in mijn droom hoorde. Zijn geur kwam mijn neus binnen, de geur die ik altijd bij mij had. Ik haat hem, ik mag niks doen, waar is de haat? ‘Ja we kunnen praten.’ Hij keek naar beneden en werd nerveus. Zo had ik hem nog nooit gezien. Zijn hand lag nog steeds op mijn hand, langzaam trok ik die terug. ‘Ik wil dat je weet dat ik echt spijt heb van hoe alles gelopen is. Ik heb jou echt nooit pijn willen doen. En ik wist echt niet dat die jongen jouw vriend was en dat je zoveel van hem hield.’ Ik nam even adem en begon met praten. ‘Ik zeg niet dat ik je zal vergeven, maar ik zal het proberen.’ Hij keek mij met een glimlach aan en knuffelde mij.

Ik kwam beneden en Christina stond in de hoek en keek mij verwachtingsvol aan. ‘Misschien is het een idee dat je een liedje zingt van het album dat ik je laatst heb gegeven?’ Ik ging achter de zwarte piano zitten en begon met zingen. ‘Küss mich jetzt, im gegen licht! Ich bin ein Geisterfahrer.’ De teksten zijn prachtig, dat moet ik toegeven. Iedereen keek mij lachend aan en ik liep naar buiten, even een sigaretje roken. Iedereen kwam achter mij aan, behalve Tom. Een paar minuten later liep ik weer naar binnen en deed de deur voorzichtig open. Daar zat hij dan op de stoel van mijn piano. ‘Kun je spelen?’ Hij keek mij aan. ‘Ja, een beetje. We zijn alleen de laatste tijd zo druk geweest dat ik er geen tijd voor had.’ Ik heb de hele dag al hart en hersenen kwesties, wat moet ik doen? Ik keek hem aan en knikte. ‘Zou je nu willen oefenen, alles ophalen?’ Hij was stil. ‘We hebben de hele dag.’ Hij keek mij verbaasd aan. Ik was ook verbaasd dat ik dit net echt hardop gezegd had. ‘Als in samen?’