6.* La Push... <33

gaaaaaaap!!!!! ik zat in de schoolbus onderweg naar la push. ik had niemand om mee te praten, want de familie cullen was niet komen opdagen. ze mochten niet op het grondgebied van de quileutes komen. de quileutes zijn de grondbezitters van la push. toen de cullens hier voor de eerste keer kwamen hadden ze een verdrag afgesloten met de quileutes. zij mochten niet op het grondgebied van de quileutes komen, en de quileutes niet op dat van hun. maar ik was niet helemaal een cullen. en ik was ook maar half vampier. eigenlijk wist ik niet zeker of ik er wel heen mocht. maar wat kon er nou gebeuren? ze zouden hooguit iemand sturen om te kijken wie het was. als ze al merkten dat ik er was. we waren er zo langzamerhand bijna. zuchtend stapte ik uit de bus. ik had er helemaal geen zin in. eerst zouden we naar een klein museum gaan waar van alles werd uitgelegd over de geschiedenis van de quileutes, en daarna hadden we nog twee uur voor onszelf. de meesten gingen naar een restaurantje ergens in het dorp, maar ik at bijna geen menselijk voedsel meer. de rondleiding door het museum duurde niet lang. hij was zo voorbij. ik luisterde maar half, dus ik snapte er niks van. nog steeds slaperig liep ik het museum uit. ik had geen idee waar ik naartoe wou. 'Catherine, ga je ook mee naar het strand?'. het was jip. ze zwaaide naar me samen met een ander meisje, anne. ze waren me eigenlijk nooit zo opgevallen. met jip had ik geloof ik tegelijk biologie... ik liep naar ze toe. 'ja, tuurlijk' zei ik vrolijk. naar het strand was altijd nog beter dan naar een restaurantje. het strand was niet zo ver lopen. ik merkte dat ik jip en anne echt aardig vond. ze waren niet zoals de meesten bij mij op school. ze kletsden gewoon gezellig met me zonder allerlei irritante vragen te stellen over waar ik vandaan kwam enzo. misschien werden we wel vriendinnen. het was rustig op het strand. eigenlijk waren wij de enigen. ik plofte neer op een aangestroomde boomstam. we keken zwijgend naar de golven. na een tijdje stond anne op. 'ik ga naar het restaurantje, komen jullie?'. jip stond op. 'ik kom er zo aan, gaan jullie maar vast.' ik had eigenlijk nog steeds geen honger. ik had eigenlijk helemaal geen zin om naar het restaurantje te gaan. menselijk voedsel had bijna als zijn smaak verloren sinds ik half vampier was en ik was een beetje misselijk. misschien werd ik wel ziek. kon een vampier eigenlijk wel ziek worden? misschien lag het bij een halfvampier wel anders. dat was wel vervelend, ik wist niet welke vampiereigenschappen ik nou wel en welke ik niet had gekregen. toch was ik er ook wel blij mee dat ik halfvampier was. ik had er veel minder moeite mee om me te beheersen. opeens voelde ik een hand op mijn schouder. 'Catherine, ik had niet verwacht je hier te zien. kunnen we even praten?' de stem kwam me bekend voor. ik draaide me om om te kijken wie het was.