Hoofdstuk 3.

'Zal ik wat water voor je halen?' vroeg Bruce toen ik kreunend over mijn slapen wreef.

Ik tilde met moeite mijn hoofd weer op en knikte. Bruce stond op en liep naar een automaat aan het einde van de gang. Toen ik de wachtkamer rond keek zag ik dat er een blonde jongen tegenover me zat. Hij kwam me heel bekend voor en ik vroeg me af of hij er net ook al zat. Ik wist niet of hij het echt was, ik vertrouwde mijn hoofd niet helemaal op dit moment, maar hij leek verdomd veel op youtuber Joe Sugg. De jongen keek me nieuwsgierig aan, en verbaasd keek ik toe hoe zijn blik binnen een paar seconde veranderde naar bezorgd. Hij stond op van zijn stoel, zette een paar grote stappen en liet zich op de lege plek naast mij weer zakken.

'Fenna Queen?' vroeg hij voorzichtig.

Met grote ogen keek ik hem aan. Wat gebeurde er nou?

'Je weet wie ik ben?'

Holy moly, dat had ik niet verwacht. Joe, of de jongen die op Joe leek, ik was er nog niet helemaal uit, grinnikte.

'Ik heb een paar van je youtube filmpjes gezien, je video's over dino's zijn erg interessant,' glimlachte hij.

Mijn mond zakte bijna open. Hij keek mijn video's? Mijn video's waar ik ratelde over dinosaurussen en andere historische dingen omdat ik daar simpelweg gek op was? Oh jeetje.. Hij dacht vast dat ik een nerd was ofzo. Ik bekeek hem nog eens goed. Blond haar dat steeds voor zijn ogen viel, blauwe ogen, zwart shirt dat strak om zijn lichaam zat en er bungelde een ketting om zijn nek. Ja ik was er bijna honderd procent zeker van dat het Joe was. Maar waarom was hij hier?

'Gaat het wel me je? Wat is er gebeurd?' vroeg Joe gebarend naar de kapotte huid op mijn handen en armen.

Ik twijfelde even, Bruce had gezegd dat we niks mochten zeggen tot we hun vragen hadden beantwoord. Maar dat ging over de pers.. En Joe hoorde niet bij de pers.

'Dat kan ik je denk ik pas vertellen nadat ik met de politie heb gesproken, al zal het misschien al wel op het nieuws zijn,' zei ik toen toch maar.

Joe keek me met grote ogen aan.

'De politie?'

Precies op dat moment kwam de Bruce terug met een flesje water en een beker koffie. Hij ging aan mijn andere kant zitten en gaf me mijn water. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog toen hij naar Joe keek.

'Wie is dat? Heb je hem wat verteld?' vroeg hij iets wat streng.

'Dit is Joe, en nee ik hem nog niks verteld,' zuchtte ik.

Ik nam een paar grote slokken water en veegde met de rug van mijn hand over mijn mond om wat ontsnapte druppels weg te halen.

'Kan ik niet nu al wat vragen beantwoorden, ik zou graag na het onderzoek zo snel mogelijk naar huis willen. Mijn moeder en mijn roommate gaan waarschijnlijk dood van bezorgdheid,' mompelde ik.

'Misschien kan je vriend Joe je moeder even bellen om te vertellen dat je oke bent. En misschien heb je ook wel liever dat ze hierheen komt, zodat je niet met de politie wagen naar huis hoeft? Of denk je dat je met je vader mee kan rijden?' vragend keek de agent mij en Joe aan.

Ik wilde mijn mond open doen om hem te vertellen dat ik Joe verder niet echt kende, maar Joe zelf was eerder.

'Tuurlijk! Waarom geef je me jou telefoon niet, ik heb het nummer van Jane geloof ik niet,' zei hij en toen Bruce tevreden knikte, gaf hij me een knipoog.

Hoe wist hij Jane's naam nou weer? Mijn hersenen draaide over uren, was dit een droom? Nee, ik wist bijna zeker dat ik niet droomde. Wacht, had hij niet gezegd dat hij mijn video's keek? Dat moest het zijn. Joe keek me afwachtend aan en schraapte zijn keel toen ik hem aan bleef staren. Langzaam haalde ik mijn witte Samsung uit mijn broekzak en legde het apparaat in zijn uitgestoken hand. Dit was zo gek.

'We roepen je wel als we hier klaar zijn, mocht haar moeder eerder komen kun jij haar dan opvangen?' vroeg Bruce aan de Joe.

Joe knikte en ontgrendelde mijn telefoon alsof hij het al honderd keer vaker had gedaan. Een telefoon ontgrendelen was niet moeilijk natuurlijk, maar mijn hoofd kon er gewoon niet omheen. Joe Sugg wist wie ik was. Hij had mijn telefoon nu vast en ging mijn moeder en Jane bellen. Jane ging echt vast helemaal flippen. Mijn moeder ook trouwens, maar om een hele andere reden als mijn roommate.

'Het kan zijn dat mijn vader haar al ingelicht heeft, dus als mam niet opneemt in ze misschien al onderweg,' riep ik de blonde youtuber achterna toen hij met mijn telefoon een eindje verderop ging zitten.

Joe stak zijn duim op en begon wat te tikken op mijn scherm. Ik draaide me om naar Bruce en keek toe hoe hij een klein blauw notitieblokje en een rode pen erbij pakte.

'Oke Fenna, ik wil alvast voorstellen dat je morgen sowieso naar het politie bureau komt. Daar willen we van jou, Phoebe en ook van Max een getuigen verklaring van wat er gebeurd is. Je bent nu van slag en licht gewond, en je zult je na een nachtje slaap meer kunnen herinneren als nu. Ben je het daar mee eens?' Bruce keek me doordringend aan.

Ik slikte en gaf hem een knikje. Het klonk zo serieus, een getuigenverklaring. Maar dit was natuurlijk ook heel serieus. Ik was getuigen geweest van een overval. Ik was vastgehouden door overvallers en ze hadden een pistool tegen mijn hoofd gedrukt. Bij de gedachte van het pistool huiverde ik, het had zo fout af kunnen lopen vanavond.

'Goed. Waren Phoebe, Max en jij de enige die aanwezig waren vanavond?'

Ik knikte weer. Natuurlijk waren wij dat. Als er nog een andere collega ergens verstopt had gezeten, had ik hem of haar echt niet achter gelaten.

'Waren jullie bij elkaar toen de overvallers binnen kwamen?'

Ik knikte nog een keer en balde mijn handen tot vuisten. De manier hoe ze Max bij ons weg hadden gesleept stond nog steeds op mijn netvlies gebrand.

'Hoeveel mannen waren het? Of heb je het idee dat er ook vrouwen bij waren?'

Met gefronste wenkbrauwen keek ik de agent aan.

'We willen er zeker van zijn dat we iedereen hebben opgepakt Fenna, het is geen strikvraag,' glimlachte Bruce.

'Ik..' begon ik twijfelend.

Wist ik wel hoeveel mannen er binnen zijn geweest? En wist ik wel zeker dat het allemaal mannen waren? Ik had nergens lange haren gezien of het figuur van een vrouw, maar dat zegt niks. En wat als er nog iemand verstopt zat en we niet eens iedereen gezien hadden?

'Denk er rustig over na Fenna, we kunnen er altijd morgen nog op terug komen,' zei Bruce en hij klopte geruststellend op mijn knie.

'Ik heb sowieso vier mannen gezien, twee hielden Phee en mij vast en twee sleurde Max bij ons vandaan. Maar er was ook iemand waar ze tegen praatte, ik denk via een oortje ofzo,' zei ik langzaam.

Bruce schreef wat op zijn kladblokje voor hij me weer aan keek.

'En wa-' zijn volgende vraag werd onderbroken door mijn vader.

'Fenna!' riep hij terwijl hij door de gang naar ons toe rende.

Zijn witte jas wapperde achter hem aan en hij had zijn stethoscoop vast in zijn handen. Ik stond meteen op van mijn stoeltje en liep zo zijn open armen in.

'Meisje toch,' mompelde hij in mijn haren terwijl hij me zachtjes heen en weer wiegde.

Ik wist niet hoe het kwam, misschien gewoon omdat mijn vader er was en alles weer heel echt werd, maar ik barstte in huilen uit en begon over mijn hele lichaam te trillen.

--

Bedankt aarsvogel en Dissonant voor jullie lieve reacties xx