{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and ninety-nine]

Truffeljager keek met grote ogen van de twee meisjes naar Aslan. 'Waarom ik, o Aslan?'vroeg hij verbijsterd. 'Omdat jij net de goede postuur hebt om het te doen.' zei hij grijnzend,'En de dassen waren ons zelfs na 1300 jaar niet vergeten. Jullie bleven ons trouw. Daarom is het aan jou.' Hij keek Aslan geweldig verbaasd aan. 'Oh. Wel bedankt.' Aslan moest lachen en keek ernstig naar de jutten zak. De dwergen begrepen het meteen. Ze staken hun handjes er erg voorzichtig in en haalden er twee prachtige kronen uit. Eentje was zilver of witgoud, dat kon je niet zo goed zien. Hij was versierd met bloemetjes in diezelfde kleur en een witte edelsteen. De andere was van goud en had een ingewikkeld patroon. Deze kroon had ook kleine bloemetjes, maar die waren natuurlijk veel anders dan de eerste kroon. Maar ze waren alletwee gelijk, alletwee even prachtig. Iedereen hield zijn adem in terwijl de dwergen de kronen traagjes naar Truffeljager brachten. Truffeljager die nog steeds niet kon geloven wat er gebeurde. Selena en Gabrielle glimlachten verwonderlijk. Het was dan toch echt. Ze glimlachten net als Peter, Caspian, Susan, Bella,Edmund en Lucy die elk een grijns van oor tot oor lieten zien. Net zoals de Narniërs. Toen Truffeljager de kronen voorzichtig in zijn pootjes nam, keek hij naar Aslan, hij wist echt niet wat hij nu moest doen. En Aslan knikte, als teken dat hij Selena en Gabrielle moest kronen. Het was echt stil. Zo stil dat je zelfs zeker een speld kon horen vallen. Selena en Gabrielle knielden, ze wisten dat ze dat moesten doen. Natuurlijk hadden ze thuis, in Engeland, wel eens een kroning op de televisie gezien. Maar dit was echt, en dan was het nog bij henzelf ook. Truffeljager waggelde sierlijk en serieus naar hen toe en moest glimlachen als hun blikken dezijne raakten. 'Aan de fleurige bloemenweides van Narnia,'zei Aslan en zijn stem klonk nog mooier dan anders,'Koningin Gabrielle de vrolijke.' Truffeljager zette de gouden kroon op haar hoofd en zij glimlachte warm naar hem. Moest hun vader dit eens zien.. of hun moeder! Dan wisten ze natuurlijk voor wie de witgouden, want dat was het, kroon bestemt was. 'Aan de zuivere klaterende watervallen,'zei Aslan weer,' Koningin Selena, de vriendelijke.' En Truffeljager zette haar kroon op haar hoofd. De Narniërs begonnen van blijschap te roepen en er werd heel wat geknuffeld. Ze waren echt koninginnen van Narnia nu, net als de anderen. Voor altijd.