-29-

Vittoria kwam die ochtend aan op haar werk. Dag 2, bedacht ze zich, moest een stukje minder eng zijn. Ze moest zich eerst bij Elodie melden, dat had Elodie aan haar gevraagd via de mail. Toen ze uit de lift stapte klonk er geroezemoes. Voordat ze de glazen deur wilde open doen klonk het alsof er mensen werden gesust. Het geroezemoes werd minder, Vittoria besloot er geen aandacht aan te besteden en deed de deur open.
Ze zag iedereen zitten met de nieuwste uitgave van het blad, nog erger was dat iedereen haar aan leek te kijken. Vittoria keek om zich heen en het werd helemaal stil. Verdwaasd liep Vittoria door naar de kamer van Elodie. Toen ze liep hoorde ze achter haar fluisterende mensen. Ze ving flarden op zoals; "ja, dat is het meisje van die..."
Vittoria voelde zich ongemakkelijk worden, maar hield zich voor dat het niet over haar ging. Twee klopjes liet ze klinken op de deur van Elodie en als snel werd de deur open gedaan door Elodie zelf.
Ze straalde, vandaag had ze een mosterd-gele jurk aangedaan met bijpassende gestreepte laarsjes. Het stond haar erg goed. Ze lachte en liet Vittoria binnen terwijl ze zei: "kom snel binnen, ik heb al thee voor je gehaald!"
Vittoria knikte en nam plaats op de stoel die in het hoekje stond van het bureau. "Dank je wel! Heel aardig van je, Elodie! Waarover wilde je me spreken?"
Elodie schudde haar hoofd terwijl ze de thee voor Vittoria neerzette.

"Heb je al die mensen net niet gezien?" Vittoria vond het nogal een rare vraag, natuurlijk had ze iets opgemerkt! Ze keek nogal verbaasd naar Elodie, en antwoordde met een knikje. En daarna trok ze haar wenkbrauw op. Wat had dit te maken met wat ze wilde vertellen?
Elodie leek half verontschuldigend te kijken naar Vittoria. "Ze waren allemaal je stukje aan het lezen. Ik had gisteren al gezegd dat je goed kon schrijven, maar nu is het iedereen op gevallen. Mevrouw Dijkstra is nu ook het stukje aan het lezen, onderweg hiernaar toe. Ze is er over een halfuur."
Vittoria begreep het nog niet helemaal, maar tijd om het te verwerken en uit te dokteren had ze niet. Elodie vertelde dat ze al ontbijt naar Vittoria had gestuurd en dat het over een half uur werd bezorgd. Ze noemde de naam van het café waar Luca werkte en wenste haar daarna nog een fijne dag.
Vittoria bevond zich in een waas en stond gedwee op. Met haar bekertje thee liep ze de deur uit en weer werd het stil in de ruimte. Achter haar klonk weer gefluister, net zoals daarvoor.

Eenmaal aangekomen in de kamer van mevrouw Dijkstra plofte ze in haar bureaustoel. Op haar bureau lag de nieuwste uitgave. Vittoria nam een slok van haar thee, maar die was alsnog veel te heet. Ze verbrande haar tong weer. Zuchtend sloeg ze het blad open.
Toen ze het stukje had gevonden, klonk er een klopje op haar deur. Ze keek op vanuit het blad en riep dat de diegene achter de deur naar binnen kon komen.

Het eerste wat ze zag was een grijns toen de deur open ging. DE grijns. Niet zomaar een grijns.
Luca.

"Ook goedemorgen Vittoria" riep hij blij. Vittoria lachte een beetje als een boer met kiespijn en wenste hem ook een goedemorgen. Luca trok een wenkbrauw omhoog en keek bezorgd naar Vittoria. "Gaat het? Je ziet er echt heel moe uit vandaag!"

Ze knikte weer, vandaag had ze geen zin om met zoveel woorden iets duidelijk te maken. "vertel" zei Luca, terwijl hij het pakketje op haar bureau neerzette en ging zitten in de stoel tegenover haar.
Vittoria vertelde over net, over het gefluister en over de indrukken. Over de column en Bridget. En ook over de hete thee, waardoor ze weer haar tong had verbrand. Er stroomde een waterval met informatie eruit, Vittoria voelde zich een beetje beter, ze was blij dat ze het kwijt was. Luca was een goede luisteraar, hij knikte alleen begrijpend en liet haar uitpraten. Als laatste zuchtte ze en vertelde ze dat ze een brief van Elia had gekregen.
Luca glimlachte meteen en er kwam een glinstering in zijn ogen. Die jongen was soms een beetje raar besloot ze. Net zoals zij dus.
Vittoria zakte onderuit en blies alle stoom uit.

Luca maakte het pakketje open en de geur van eten drong haar neusgaten binnen. Ze kreeg er honger van.
"Ga nu maar eten en lezen, ik beloof dat ik het blad zo zal kopen. Op welke pagina staat je column?" Vittoria keek Luca verbaasd aan en antwoordde simpel met "bladzijde 53..."
Luca klapte blij in zijn handen en stond op. Terwijl hij naar de deur liep zwaaide hij en zei hij: "de plicht roept weer! Heel veel succes vandaag! En als je inspiratie nodig hebt dan weet je mijn nummer!" Voordat hij de deur achter zich dicht deed riep hij nog iets naar Vittoria. Hij glimlachte alleen maar.

Vittoria wreef een keer in haar ogen. Ze had het goed gehoord.
Hij zei echt: "de pannenkoeken zijn het lekkerste, ik heb ze met alle liefde gemaakt!"