Hoofdstuk 1.

Ik ga je een verhaal vertellen. Een verhaal over een land dat nooit bestaan heeft. Een verhaal dat verzonnen is. Een sprookje. Tenminste zo lijkt het. Maar wat als het nu wel is gebeurd?
Stel dat het land lang geleden op mysterieuze wijze van de aardbodem verdwenen is? Dat het door de vele jaren vergeten is. Zou je me geloven?
Wat als ik zeg dat ik je er naartoe kan nemen? Zou je dan mee gaan? Vast wel.
Helaas, weet ik niet hoe je er moet komen. Alle kaarten zijn immers lang geleden verloren gegaan.
Ik kan je alleen het verhaal vertellen dat mijn oma me vertelde. Het verhaal dat zij weer van haar oma heeft gehoord. Dat al generaties lang van moeder op dochter, van vader op zoon wordt doorgegeven.
Misschien is het door de jaren heen veranderd. Je weet hoe dat gaat van mond op mond. Er worden dingen toegevoegd, weggelaten en veranderd.
Het enige waar ik je kan verzekeren is dat het land, het sprookje, echt is.
Hoeveel je van dit verhaal gelooft moet je zelf weten.

Het land waar ik je over ga vertellen heet het Rijk van Samantia.
Eens een welvarend land. Rijk aan groene wouden en omringt door de kolkende Noordzee. Niet ver van ons huidige Nederland.
Het volk leefde eenvoudig maar gelukkig.
Samantia, werd geregeerd door Koning Yoranius. Een streng maar rechtvaardig man. Wie erg geliefd was onder het volk.
Heer Yoranius hield van zijn werk. Maar hij miste iets. Hij was erg eenzaam. Hij miste een warme hand. Een hart dat op hetzelfde ritme klopte als het zijne. Een meedenkend hoofd en een luisterend oor. Hij miste een vrouw. Zijn vrouw.
Maar hoe zou hij haar vinden als hij alleen maar bezig was met zijn werk? Alle vrouwen aan het hof verveelden Yoranius. Ze waren te arrogant. Te ingenomen met zichzelf. Ze hadden status en dat wisten ze!
Nee, Yoranius wilde een eenvoudiger meisje. Puur en onschuldig. Als een krokus die in de vroege lente als eerste haar kopje door de sneeuw stak.
Dus bedacht koning Yoranius een plan. Hij beval zijn rechterhand, Secretaris Mirade het land in te gaan en alle jonge vrouwen te verzamelen. Waar Yoranius vervolgens zijn echtgenote uit zou kiezen.

Makkelijk toch? Kan niet misgaan!
Nou heb jij het even goed mis!

Mirade ging op pad. Ze hield toespraken door het hele land. Honderden vrouwen stonden te popelen om zich voor te stellen aan de koning. Want macht en rijkdom? Ze zouden dom zijn om zo’n kans af te slaan. Iedere vrouw was ervan overtuigd dat zij de ware was voor heer Yoranius.

Aan de andere kant van het koninkrijk, achter de rode bergen in het dode woud,
kreeg het macht zuchtige serpent Shitlee al gauw lucht van het plan.
Perfect. Dit was haar kans om touwtjes in handen te nemen.
Op haar beurt bedacht Shitlee een plan. Een plan dat vele malen duisterder en luguberder was dan het plan van de koning.

Net buiten het woud, lag een kleine boeren nederzetting.
Hier woonde Caat. Een simpel, maar mooi boerenmeisje dat met de juiste kleding geknipt zou zijn voor koning Yoranius. Perfect voor Shitlee.

Shitlee wachtte totdat de nacht viel. Zodra de maan de zon had afgelost, kroop het serpent de houten boerderij binnen. Waar de nietsvermoedende Caat diep in slaap lag.
Het serpent grijnsde. Ze glibberde langs het bed omhoog. Met haar slijmerige lijf over de arm van het slapende meisje.
“Je bent nu van mij.” Siste de slang in het oor van Caat.
“Vanaf nu ga jij precies doen wat ik zeg.”
Caat mompelde wat in haar slaap, maar werd niet wakker.

Was ze maar wakker geworden. Dan had ze zichzelf misschien weten te redden. Dan had wat komen gaat misschien voorkomen kunnen worden.
Maar Caat werd niet wakker. En zo werd een kettingreactie aan gebeurtenissen in gang gezet.
De kettingreactie die het einde van Samantia zou betekenen.

Shitlee kroop zonder pardon de mond van het meisje binnen.
Caat werd bruut uit haar slaap gewekt. Ze slaakte een gesmoorde kreet.
Ze spartelde wild in het rond. Ze probeerde wanhopig de slangenstaart uit haar mond te trekken. Caat sloeg en huilde. Maar er was geen ontsnappen meer mogelijk.
Shitlee’s triomfantelijke gelach, dat van binnenuit haar lichaam kwam, was het laatste wat ze hoorde voordat ze de controle over haar lichaam voorgoed kwijtraakte.

EINDE VAN HOOFDSTUK 1.