-27-

Alhoewel, geen absolute leegte. Vittoria liep weer naar beneden om te kijken of er misschien iets van post voor haar lag. Er waren meerdere brieven voor Vittoria.
De bankafschriften, een reclamebrief en een brief met handgeschreven adres. Wie kon haar nu gaan schrijven?
Vittoria wist het al, die jongen had terug gereageerd! Ze was natuurlijk benieuwd wat hij geschreven had, maar haar buik knorde. Eerst maar het avontuur aangaan met de pannen en de boodschappen. Ze liep terug en eenmaal in haar kamer aangekomen sloot ze de deur tevreden.
Daarna pakte ze het kookboek tevoorschijn, het enige wat ze nu nog moest doen was de ingrediënten klaar zetten. De radio ging aan, handen wassen en ze bladerde naar de juiste pagina.
Ze zuchtte even, dit kon ze! Na een half uur van snijden, roeren en goed opletten gokte ze dat het klaar was. De tafel had ze gedekt en de radio ging ietsje zachter. Vittoria opende de brief en schepte op.
Terwijl ze haar eten voorzichtig proefde zette ze haar mobiel uit. Het smaakte niet slecht, eigenlijk was het hartstikke lekker! Ze glimlachte, dat had ze dus voor elkaar gekregen!
Terwijl ze at las ze de brief. Zin voor zin, totdat de brief ten einde was gekomen.
Eenmaal klaar, nam ze nog een peer als nagerecht. Ze wilde die jongen het liefste terug schrijven, wat was ze enthousiast! Maar als ze nu ging terugschrijven, dan moest ze wel weten waarover ze ging schrijven. Vittoria wilde haar hoofd daar niet al teveel over breken, het was een lange dag geweest tenslotte.

Ze ruimde af en smeerde haar lunch voor morgen. Morgenochtend zou ze nog snel salade maken voor haar lunch op het werk, dan had ze toch weer iets gezonds gehad.
Ze douchte en sloeg later een grote deken om zich heen, voordat ze in bed kroop. Het boek lag al op haar nachtkastje.
Tevreden nestelde ze zich in haar bed terwijl ze haar wekker weer zette. Haar to-do lijstje was al bijna afgerond. Ze had Luca nog bedankt voor de hulp, de keuken was weer schoon en zij had alles weer klaar gelegd voor morgen. Tevreden zuchtte ze, dit was het allerlaatste dingetje. Lang hoefde ze niet te lezen om in slaap te komen, ze was al best moe.
Uiteindelijk legde ze haar boek weg. Voordat ze haar nachtlampje uitknipte zag ze de brief nog liggen.

"Beste Vittoria, ......"