Chapter 53

4 dagen later
“Danny, ik ben rond 3 uur thuis oké. “ Mokkend kwam hij aangelopen. “Ik wil niet dat je weggaat”. Zijn warme blik had plaats gemaakt voor een blik die ik niet kon plaatsen. Dat maakte het wel beangstigend, deze emotie had ik nog nooit bij hem gezien. Wat betekende het? “Sorry lieverd, maar ik moet wel. Ik ga geld verdienen, voor ons.” Hij sloeg zijn armen door elkaar heen. Met zijn linkerschouder leunde hij tegen de deurpost en keek me warrig aan. “Nou en, waarom heb je geld nodig? Wij regelen alles voor je.” Zijn stem klonk geïrriteerd. Ik maakte een - stop - beweging met mijn handen als teken dat hij nu echt op moest houden. We hadden hier al meerdere keren woorden over gehad, dat was ik nu beu. Ik wou met een fijn gevoel naar mijn werk gaan. “Danny..” Ik liep op hem af en nam hem in mijn armen. Zo voorzichtig mogelijk, alsof hij breekbaar was pakte ik zijn kin vast, die ik wat naar beneden duwde zodat ik hem aan kon kijken. “Dit kan zo niet langer, ik wil niet op jullie kosten leven. Dat heb ik al vaker gezegd.” Danny deed zijn mond open om wat te zeggen maar ik maakte opnieuw het gebaar dat hij op moest houden. “Dit ga gewoon doen Danny. Hou er maar over op”. Danny maakte geen aanstalten meer om wat te zeggen. Waarschijnlijk had hij nu eindelijk in de gaten dat ik het gewoon ging doen, wat hij ook zei. Aan zijn blik kon ik zien dat hij boos was, nog steeds wat die vage emotie er die ik niet kon plaatsen. Even wou ik hem omhelzen en vragen wat er aan de hand was, zodat ik hem kon troosten. Maar toen ik er weer aan dacht dat hij niet achter mijn beslissing had gestaan vond ik dat het zijn eigen schuld was. Ik opende mijn mond om hem gedag te zeggen maar toen ik aan Danny merkte dat hij nog steeds boos voor zich uit stond te staren had ik meteen geen zin meer om wat te zeggen. Zuchtend verliet ik de kamer, maar ik werd al snel terug geroepen. “Lieverd wacht!” Danny draaide zijn lichaam om, zodat hij mij aan kon kijken. “Veel plezier vanavond, ik zal op je wachten”. De oude, vertrouwde glimlach kwam weer opzetten, dat zorgde ervoor dat ik ook weer spontaan begon te lachen. Zo kende ik Danny, mijn Danny. “Ga maar gewoon slapen als je moe bent.” Danny schudde zijn hoofd terwijl hij vriendelijk naar me lachte. “Ga nou maar, straks kom je nog te laat. Dit is de eerste keer dat je daar gaat werken dus verpest het niet meteen.” Lachend begon hij mij uit de deur te duwen. Terwijl hij dat deed drukte hij nog stel zijn lippen op die van mij. Voor de laatste keer zwaaide ik naar hem en verdween uit de deur. Op naar mijn werk.