-26-

Bridget kwam sneller terug dan verwacht en Vittoria deed gauw haar tranen wegvegen. Niks aan de hand, er was niks gebeurd.
Vittoria probeerde opgewekt te kijken, maar diep van binnen wilde ze in haar bed liggen en dit uit hebben. Bridget gaf haar de schoenen en Vittoria trok ze gedwee aan. De schoenen waren grijs en hadden een hoge hak. Niet Vittoria's keuze, maar er was nu niks anders. Bridget was tevreden, dat was duidelijk.

Vittoria bleef maar staren en kon niks uitbrengen. Ze voelde zich gevangen. Ze voelde zich niet vrij. Maar bovenal, ze was een lelijk eendje.
Bridget schrok bij het zien van Vittoria's verongelijkte gezicht.
"Gaat het wel?" vroeg Bridget aan Vittoria. Vittoria schudde klein haar hoofd. Ze was er eerlijk in. Bridget zuchtte diep en zei tegen Vittoria enkel "kleed je maar weer terug om. Ik heb daarna wel een klusje voor je." Vittoria keek Bridget dankbaar aan maar Bridget had zich al omgedraaid. Ze had Bridget nu beledigd.

Nadat ze zich om had gekleed kreeg ze haar taak en een sleutel. Ze moest voor een speciaal nummer een iconische jurk zoeken en uit een kast halen. Het klonk erg makkelijk, maar het was een oude jurk uit 1953. Ze glunderde wel een beetje, dit was veel leuker!
Al snel had ze de jurken gevonden en Vittoria was nu degene die bijna in haar handjes wilde klappen. Dit was het beste van vandaag! Deze jurken waren zo mooi! Vittoria wenste dat ze die ook kon aandoen, maar Bridget hield niet van dat soort kleding en Vittoria wilde Bridget ook niet teleurstellen.

Ze moest de jurk ook zelf passen van Bridget, want de modellen hadden daar geen tijd voor.
"Hoi!" hoorde ze achter haar. Het was een vrouw, maar geen Bridget. Vittoria had de jurk al aangetrokken en dit was wel een beetje raar zo. Verkleed bijna! De jonge vrouw vroeg aan haar: "Mag ik een foto van je maken? Je straalt helemaal!"

"Uhm...." Vittoria was even uit het veld geslagen. Een foto van haar? Nou ja zeg?
Ze haalde haar schouders op en de vrouw keek eventjes onthutst. Er ging een wenkbrauw omhoog terwijl de vrouw zei; "Ben jij wel een model?"
Vittoria haalde opgelucht adem en schudde van nee. Ze legde de vrouw erna uit dat ze de jurken moest opruimen en even passen, voor een jubileum van het blad. De vrouw knikte enkel en maakte een foto, na het krijgen van Vittoria's toestemming.

Het duurde wat langer dan dat ze had gehoopt maar na 10 dozen en 15 jurken passen was ze klaar. Het was inmiddels al half 6, het was nu echt tijd om naar huis te gaan. Het woord 'huis' klonk zo raar, terwijl het wel klopte. Haar 'huis' was tot voor kort een huis waar ze ook in zou komen, samen met haar moeder. Maar 'huis' betekende voor haar terug naar een lege ruimte, enkel gevuld met een kast, bureau, keuken, badkamer en bed. Daarnaast was de ruimte ook gevuld met heel veel boeken en kussens. Er miste toch iets. Een iemand.
Iemand die gewoon vroeg hoe het vandaag ging. Maar die iemand was in een ander huis.
Vittoria schudde de gedachte weg en sloot de deur achter haar dicht. Ze nam afscheid van Bridget en stapte niet veel later naar buiten. De gure wind kwam haar tegemoet. Het was onaangenaam, zo koud was de wind. Terwijl ze haar jas wat meer dichtritste en haar sjaal optrok liep ze naar huis. Langs het café, gezelligheid. Langs de boekenwinkel met de vele lichtjes in de etalage, gezelligheid. Langs de huizen waar mensen samen aan het eten waren, gezelligheid. Tot slot kwam ze aan bij haar plekje. Ze was weer thuis.

En daar trof ze leegte en stilte aan.