-21-

Ping!
De liftdeuren gingen open en Vittoria stapte uit de lift. Adem halen, in en uit bedacht ze zich, terwijl ze door de twee gangen liep. Als eerste kwam ze bij de receptie en ze groette de vrouw achter de balie hartelijk. De vrouw groette terug en ging weer verder aan het werk. Vittoria keek haar nog na even, zij had het vast druk. Voor haar dook er een deur op met groene glazen. De deur van mevrouw Dijkstra; Vittoria moest zich daar melden. Vittoria klopte kort op de deur en meteen kreeg ze te horen: "binnen!". Langzaam maakte Vittoria de deur open en tot haar opluchting zat alleen mevrouw Dijkstra nog in haar kantoor. "Ah, Vittoria kom verder!"
Mevrouw Dijkstra wees op een bureau tegenover haar. Het was een bureau dat behoorlijk groot was, maar niet zo groot als het bureau van mevrouw Dijkstra. "Dat is jouw bureau!"
Vittoria knikte bedeesd en bedankte haar. Ze ging zitten en keek eventjes om zich heen. Vandaag zou mevrouw Dijkstra op reis moeten naar Parijs en de volgende keer moest Vittoria mee. Vittoria was haar assistente en nam in de eerste plaats telefoons op voor mevrouw Dijkstra.

"Ik geloof dat je Raphael nog niet ontmoet hebt? Hij gaat je namelijk rond leiden en wegwijs maken. Hij zal er zo wel zijn!" Vittoria knikte en hoopte dat die Raphael maar aardig was.
Er klonken twee korte klopjes op de deur en even later stapte er een man in het kantoor die ze inderdaad nog niet ontmoet had. Zijn blonde haren waren netjes in model gebracht en hij had zich heel chique gekleed. Hij stelde zich voor en maakte een grapje over haar naam. "Ik heb nog nooit zo'n bijzondere naam gehoord, het zal vast wel net zo uniek zijn als de persoon die de naam draagt!"
Vittoria lachte even en dacht bij haarzelf: "hij moest eens weten.". Raphael zou haar door heel het kantoor rondleiden en ze vond het maar best.

Bij de deur hield hij haar tegen. Hij keek haar even doordringend aan, maar Vittoria was zich van geen kwaad bewust. Hij keek weer naar beneden en daarna weer terug naar haar gezicht.
"Meid, niet met deze schoenen! Absoluut niet!!!"

Vittoria staarde hem even aan en vroeg hem in een adem; "wat is er met deze schoenen?" De man schudde afkeurend zijn hoofd en keek haar streng aan. "Je outfit schat, niet met deze schoenen. Hier moeten hakken bij of suede enkellaarsjes..."

Vittoria maakt een 'oh' gezicht maar ze wist niet wat ze verder moest zeggen. Zo slecht was ze toch niet gekleed? De man lachte even kort en zwaaide de deur open. Hij liep weg en Vittoria keek hem na terwijl ze hem stilletjes volgde. Dit was pas de eerste werkdag, en er was al iets wat niet goed was. Sterker nog, ze was pas 6 minuten daar. Hij zwaaide nog een grotere deur open en ze....
.....chaos.

Mensen renden gehaast door elkaar, als een kip zonder kop. Er gingen meerdere telefoons tegelijkertijd en Vittoria keek haar ogen uit. Mensen waren driftig aan het typen op hun computer of aan de telefoon terwijl ze aan het typen waren. Raphael knikte ernaar en zei enkel: "de redactie".

Vittoria zuchte, ze kreeg al stress als ze ernaar keek. Misschien was dit niet de juiste keuze geweest, deze baan....

Net zoals haar schoenen.....