-20-

Vittoria keek wat om zich heen maar er was nog geen spoor van Luca te bekennen. Ze had nog een kwartier voordat ze naar het kantoor moest vertrekken. Er was nog steeds een frisse wind, ze trok haar sjaal wat strakker om haar hals. Diep in gedachte gezonken stond ze daar.
Vittoria hoorde in een keer achter zich: "Hey, goedemorgen!". Ze schrok en gilde hard. Wie was er zo....? Ze draaide zich om en zag Luca. Vittoria voelde alleen maar opluchting, ze was niet eens boos. Meestal werd ze daarna boos als iemand haar liet schrikken, maar Luca had goede bedoelingen.
Luca was ook geschrokken, zijn hand had hij voor zijn mond geslagen en zijn wangen kleurden wat rood.
"Sorry... Het spijt me. Ik wilde je echt niet laten schrikken, sorry sorry!"
Vittoria ademde in en weer uit. Daar werd ze rustig van, haar hart bonkte nu als een gek! Ze schudde haar hoofd en gebaarde dat het niks gaf. Luca leek niet helemaal overtuigd te zijn maar zei er verder niks meer van. Gelukkig dat het café nu wel open was en dat ze beide naar binnen konden. De verwarming was al aangezet en dat vond Vittoria ook maar goed ook. Dat buiten staan was alleen leuk als het wat warmer was, niet zoals nu dus. Haar handen begonnen wat te tintelen en later was het gevoel weer weg. De tinteling in haar buik verdween alleen niet, ze besloot er geen aandacht aan te schenken verder. Luca schonk thee voor haar in en pakte zelf ook thee. Toen hij eenmaal voor haar zat vroeg hij; "en, heb je er zin in?" Vittoria knikte alleen en nam een slok van haar thee. Ai! De thee was weer te heet en nu had ze haar tong verbrand. Dat deed ze wel vaker, wat was ze toch klunzig. Haar gezicht vertrok een beetje maar Luca leek het niet te zien. Ze moest wat lachen, die kluns zat overal heen te kijken en was weer eens niet aan het opletten.
"Aarde aan Luca... Marsmannetje 1 aan Luca. Over."
Luca keek op en moest wat lachen. Hij schudde zijn hoofd en keek haar diep aan. Zijn glimlach was wel een mooie en zijn lach was hartelijk. Zijn grappen waren fantastisch en hij had....
"Aarde aan Vittoria... Marsmannetje 2 aan Vittoria. Over." zei Luca droog. Zijn grijns was groot en hij kon het niet lachen om haar plagend aan te stoten.
Vittoria gaf hem een speels duwtje terug en dronk haar thee op, het was inmiddels tijd geworden.
Ze stond op en deed haar jas aan. "Heb je nog tips voor mij op mijn eerste werkdag?" Luca antwoordde enkel met; "geen hete thee over je baas gooien" en stond vervolgens ook op. Haar sjaal wikkelde ze modieus om haar heen en ze was klaar om te gaan.
"Ik maak maar een grapje, het komt echt wel goed!" stelde Luca haar gerust. Ze knikte en wenste hem een fijne dag nog. Luca keek haar na en zwaaide nog.

Terwijl ze het café uitliep bedacht ze zich dat ze net twee marsmannetjes waren. Luca was net zo gek als haar en dat voorspelde niks goeds. Zij was al zo gek als een deur volgens haar vader en samen waren ze nog erger. Er was spanning tussen hen, ze voelde het.
Vittoria opende de deur van haar werk en stapte naar binnen. De lift moest naar de zevende verdieping en daarna moest ze nog twee gangen door. Vittoria's hart bonkte en ze keek wat om zich heen. Er zat niks verkeerd, alles was ingepakt en ze was dus niks vergeten. Dat was een geruststellende gedachte.

Nu nog het werk. Maar of ze dat zo geruststellend vond moest ze nog zien.

Het komt wel goed zei hij. Zijn woorden, niet die van haar.