Hs 12

"Waar zijn jullie geweest?" We hebben dus het ongeluk gehad dat Ingrid net wat moest gaan pakken in de keuken en daarom ons heeft zien verschijnen. "In het bos," antwoord ik eerlijk. "Waarom?" vraagt ze dan. "Voor de lol, is hier echt een heel verhoor over nodig," vraag ik geïrriteerd. "Als jullie worden gesnapt is het niet mijn schuld, onthoud dat," zegt ze als ze terug loopt naar de ijs zaak. "Wil jij nog iets gaan doen?" vraagt Felix dan. "Ik wil mijn hele leven al naar een pretpark, maar dat word nogal onmogelijk nu," zeg ik lachend. "Hoezo dat? We kunnen toch gewoon gaan?" vraagt Felix. "Tuurlijk, twee mensen die eigenlijk in de gevangenis horen te zitten worden in een pretpark gezien, wat denk je dat mensen dan gaan denken?" vraag ik hem. "Laat maar..." zegt hij. Dan valt opeens het licht uit. Ik kijk verward om me heen. "Er is een stroomstoring!" hoor ik Ingrid van voor in de winkel roepen. "Stroomstoring?" vraagt Felix naast me. "Alle stroom valt dan uit in een bepaald gebied. Dus TV, koelkasten, licht en eigenlijk alles dat op stroom werkt doet het tijdelijk niet meer," leg ik uit. "Dus een probleem dat eens niks met magie te maken heeft," zegt Felix. Ik moet lachen. "Ja, daar heb je gelijk in."

Ik heb een zaklamp gevonden en klik hem aan. "Hoe kan dat ding dan wel werken?" vraagt Felix. "Een zaklamp heeft een batterij, ziet het maar als een privé voorraad stroom. Deze zaklamp heeft dus geen last van de stroomstoring," leg ik snel uit. Dan gaan de lichten weer aan. "Eindelijk," zeg ik als ik de zaklamp weg leg. Ik loop naar voren. "Is het ijs niet gesmolten?" vraag ik aan Ingrid. "Denk je dat ik dat laat gebeuren?" vraagt ze als ze een wenkbrauw op trekt. "Nee." Misschien is dit wel mijn kans om met haar te praten. "Kan ik misschien met je praten?" vraag ik haar als ik naar de voordeur loop en het bordje omdraai naar gesloten. "Tuurlijk, waarover?" vraagt ze. Ik moet even wat moed verzamelen. "Wat weet jij van mijn familie?" vraag ik haar. "Dus je bent er wel achter," zegt ze alleen maar. "Waarachter?" Ik ga niet laten merken dat ik al een vermoeden heb dat ze mijn moeder is, ze moet het zelf zeggen. Het moet uit haar mond komen. "Dat ik je moeder ben," zegt ze met een grijns. "Ja, daar was ik achter," zeg ik dus maar eerlijk. "Waarom heb je me achter gelaten? En waarom help je me nu opeens wel?" vraag ik. "Luister, door wat ik heb en had gedaan was ik niet bij iedereen even geliefd dus heb ik je moeten achterlaten, nu ben je zelfstandig genoeg om voor jezelf te kunnen zorgen als je ooit iets overkomt," zegt ze. "Je liet me helemaal alleen toen ik nog niet eens voor mezelf kon zorgen!" roep ik boos uit als ik terug de woon kamer in loop en via daar de trap op naar de logeerkamer waar ik me op het bed laat vallen.

"Inge?" Ik kijk op en zie Felix in de deuropening staan. Ik veeg snel een paar tranen weg. "Wat is er?" vraag ik. "Dat kan ik beter aan jou vragen," zegt Felix. "Ingrid... Ik heb het net nagevraagd en ze is dus echt mijn moeder en ze heeft me ook achtergelaten. En nu zegt ze dat het voor mijn eigen bestwil was maar ik wou niet alleen zijn," zeg ik als ik overeind ga zitten en Felix aan kijk. Hij komt naast me zitten. "Maar ze is er nu toch voor je. Misschien wou ze wel de juiste keuze maken maar heeft dat gewoon slecht uitgepakt," zegt Felix als hij mijn hand pakt. Ik kijk er even verbaasd naar en dan weer omhoog naar Felix. Zo kijken we elkaar een paar seconden aan voor ik zijn lippen op de mijne voel, mijn ogen sluit en voor een paar seconden alle problemen kan vergeten.

Helaas duurt dat moment niet lang en trekt Felix zijn hoofd weer terug. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hoor hem een paar woorden in mijn oor fluisteren. "Het komt allemaal wel goed, en zo niet dan zorg ik daarvoor." Het is de eerste keer dat ik iemand geloof die zegt dat alles goed komt. De eerste keer dat ik geloof in een happy end voor mezelf. "Bedankt," antwoord ik dus maar.