O13 - Pootjes
Woohoo! Weekend! ^^
Ik wil jullie even bedanken voor jullie abo's / reacties / complimenten / kudo's, het is echt superfijn om te zien dat jullie daar even de tijd voor nemen!! ^^ Ik word blij van elke comment en ben dankbaar voor iedere lezer, dus very very much appreciated! ^^
Fijn weekend!
xx
Net toen ik tegen Crabbe wilde roepen dat hij met zijn tengels van mijn kip af moest blijven, bedacht ik me een strategischer plan.
‘Tracey,’ begon ik voorzichtig. ‘Kan jij bij die schaal met kippenpootjes? Wil je vragen of iemand hem wil aangeven, voor die hele bak in Crabbe verdwijnt.’
Tracey grijnsde. ‘De hele bak verdwijnt?’
‘Ja, met het glas en de botjes en al.’
‘Waarom vraag je het zelf niet?’
‘Jij zit dichterbij.’
‘Eh, oké.’ Ze leunde voorover, gebarend naar de anderen. ‘Kippenvleugels a.u.b.’
‘Oh, alsjeblieft, neem ze,’ klonk een bekende, aangename jongensstem. ‘Ik kan hier niet langer naar kijken.’
Ik schoof verder naar voren, maar zag geen Draco. Wel zag ik wat hij bedoelde: Crabbe at als een monster. Zijn mond was oranjerood oversmeerd met kippenvet, net als zijn vingers en de tafel, waardoor ik twijfelde of er nog kip over was.
‘Pak ze,’ fluisterde ik snel tegen Tracey, ‘voor hij ze opeet.’
‘Rustig maar.’
Ze kreeg de schaal in haar handen gedrukt door de teleurgestelde Crabbe, wiens vettige vingers nu als afdrukken op de schaal zaten. Tracey wachtte tot ik ruimte had gemaakt op tafel, zette de kip voor ons neer en pakte zelf ook een paar pootjes. Tot mijn opluchting was er nog zat over. Hier konden wel vier mensen van eten. Vier mensen, geen vier Crabbe’s.
Ik merkte al snel dat Daphne haar neus ophaalde voor onze dinerkeuze, waardoor ik het niet kon laten met mijn vettige vingers een pootje voor haar neus te bungelen. ‘Wil je ook?’
‘Nee… dank je.’
Ik wiebelde het pootje heen en weer. ‘Ze zijn lekker.’
‘Ik ben vegetariër.’
‘Sinds wanneer,’ zei Tracey ongelovig.
Daphne haalde diep adem en kruiste haar armen. ‘Sinds net. Sinds jullie zo vies zitten te eten.’
Tracey trok een wenkbrauw op, ons verdedigend terwijl ik verder at. ‘Je hoort ze met je vingers te eten. Heb je enig idee hoe moeilijk het is vlees eraf te krijgen met mes en vork? Tegen de tijd dat je klaar bent, is je vlees koud.’
‘Omdat je niet kan omgaan met bestek.’
Tracey gooide wat kippenpootjes op Daphne’s bord, klakkeloos bovenop haar erwtjes. ‘Laat zien hoe het moet dan, koningin van Engela-’
‘-Pst,’ siste Derrick in mijn oor, ‘Morgen oefenen?’
Ik veegde snel mijn vetvlekken af aan een servet, waarna ik terugfluisterde. ‘Oefenen?’
‘Voor de try-outs.’ Ik slaakte een diepe zucht: waarom kon ik niet even rustig eten zonder me zorgen te maken over mijn dekmantel? ‘Ik heb al even gekeken naar het veldrooster…’ Derrick blies zijn woorden zo hard in mijn oor dat de rillingen over mijn rug liepen, wat me erg irriteerde. Hoe moeilijk was het in mijn oor te fluisteren in plaats van erin te kruipen? ‘Ik zag dat er twee open uren zijn morgen, vrije toegang voor iedereen.’
‘Oh, eh…’ Wat moest ik zeggen? Ik kon niet eens vliegen. ‘Bedankt, maar...’
‘-Denk je dat je het aankan zonder oefenen?’
‘Ik ga niet naar de try-outs.’
‘Wat?’ Derrick lispelde gepikeerd. ‘Vorige keer smeekte je me een goed woordje te doen bij Marcus. Nu heb ik dat gedaan en wil je ineens niet meer?!’
Shit, ik moest iets bedenken.
‘Dat waardeer ik echt, maar ik heb de hele vakantie niet gevlogen, en-’
‘-Je bent nerveus?’
‘Ja... dat. Ik denk dat ik mezelf te hoog inschatte.’
Derrick schudde zijn hoofd en spoelde zijn steak weg met een slok drinken. ‘Vliegen verleer je niet, maak je niet druk.’
‘Alsnog. Ik blijf bij mijn punt.’
‘En ik bij het mijne. Ik zie je morgen op het veld.’
‘Derri-
‘-Shh.’ Hij zette laconiek zijn drinken neer en stond op. Was hij nu al klaar? ‘Ik zal Marcus zeggen dat je nerveus bent, mocht hij morgen ook op het veld zijn dan oordeelt hij niet meteen.’
‘Maar ik ga n-
‘-Ik ga mijn eigen klas zo toch nog even gedag zeggen, en de pompoentaartjes liggen daar.’
Ik wilde hem wel onderbreken, een poging doen te zeggen dat ik niet zou komen, maar Derrick was volhardend. Ik moest morgen maar gewoon gaan. Hij zou zelf wel inzien dat ik er niks van bakte en maar beter weg kon blijven. Het was even vernederend, maar wel effectief.
Derrick nam nog een frietje van mijn bord, voor hij me de rug toekeerde. ‘Morgenvroeg om zeven.’
‘Zeven?!’
‘Wen er maar aan als je Jager wil worden. Toedels.’
Ik gromde hem achterna, maar hij was al lang bezig met het groeten van de ouderejaars. Zeven uur dan maar, er zat niks anders op. Ik slaakte een extra lange, diepe zucht, waarna ik de kan met water pakte. Alles ging ineens zo snel, waar was de pauzeknop?
‘Vermil,’ opperde Tracey, ‘ik ga wel met je mee. Zo vroeg op in je eentje is niks aan.’
Ik staakte mijn inschenkerij en keek haar verbaasd aan. ‘Serieus?’
‘Jep.’
‘Wauw.’ Ik wist niet wat ik moest zeggen. ‘Dank je, dat is… tof van je.’
Tracey glimlachte geruststellend. ‘Geen probleem. De elven maken lekkere koffie, misschien tijd dat jij het ook probeert.’
‘Mhm, al zal ik morgen meer nodig hebben dan koffie.’
‘Als je het vraagt maken ze vast wel kippenp-’
‘-Jongens,’ verkondigde Daphne. ‘Ik ga ook mee.’ Tot ons leedvermaak prutste ze nog steeds met haar bestek en de eerste kippenpoot. ‘De douches zijn ‘s ochtends lekker rustig.’
Douches. Hoe kon ik dat vergeten? Ik had er niet bij stilgestaan dat ik hier moest gaan douchen, of dat ik hier naar het toilet moest. Ik wist niet eens hoe en wat, moest ik mijn handdoek meenemen en mijn spullen? Net als op schoolkamp of een kostschool? Hogwarts was toch een kostschool? Als het maar beter was dan een campingdouche; ik had een afschuwelijke hekel aan miniwaterstraaltjes en het inwerpen van muntjes voor twee seconden warm water.
Tracey knikte naar Daphne. ‘Top. Maar vanavond is het rustiger, vlak na het eten, geloof me.’
‘Oh,’ Daphne legde haar bestek neer, de oorlog met de kip opgevend. ‘Wilden jullie nu gaan dan?’
‘Straks. Eerst rooster, uitbuiken, uitpakken... En neem slippers mee, ik hoorde in de trein dat Millicent weer voeteczeem heeft.’
‘Echt?’ Daphne trok een vies gezicht. ‘Fijn.’
.
‘Tracey,’ begon ik voorzichtig. ‘Kan jij bij die schaal met kippenpootjes? Wil je vragen of iemand hem wil aangeven, voor die hele bak in Crabbe verdwijnt.’
Tracey grijnsde. ‘De hele bak verdwijnt?’
‘Ja, met het glas en de botjes en al.’
‘Waarom vraag je het zelf niet?’
‘Jij zit dichterbij.’
‘Eh, oké.’ Ze leunde voorover, gebarend naar de anderen. ‘Kippenvleugels a.u.b.’
‘Oh, alsjeblieft, neem ze,’ klonk een bekende, aangename jongensstem. ‘Ik kan hier niet langer naar kijken.’
Ik schoof verder naar voren, maar zag geen Draco. Wel zag ik wat hij bedoelde: Crabbe at als een monster. Zijn mond was oranjerood oversmeerd met kippenvet, net als zijn vingers en de tafel, waardoor ik twijfelde of er nog kip over was.
‘Pak ze,’ fluisterde ik snel tegen Tracey, ‘voor hij ze opeet.’
‘Rustig maar.’
Ze kreeg de schaal in haar handen gedrukt door de teleurgestelde Crabbe, wiens vettige vingers nu als afdrukken op de schaal zaten. Tracey wachtte tot ik ruimte had gemaakt op tafel, zette de kip voor ons neer en pakte zelf ook een paar pootjes. Tot mijn opluchting was er nog zat over. Hier konden wel vier mensen van eten. Vier mensen, geen vier Crabbe’s.
Ik merkte al snel dat Daphne haar neus ophaalde voor onze dinerkeuze, waardoor ik het niet kon laten met mijn vettige vingers een pootje voor haar neus te bungelen. ‘Wil je ook?’
‘Nee… dank je.’
Ik wiebelde het pootje heen en weer. ‘Ze zijn lekker.’
‘Ik ben vegetariër.’
‘Sinds wanneer,’ zei Tracey ongelovig.
Daphne haalde diep adem en kruiste haar armen. ‘Sinds net. Sinds jullie zo vies zitten te eten.’
Tracey trok een wenkbrauw op, ons verdedigend terwijl ik verder at. ‘Je hoort ze met je vingers te eten. Heb je enig idee hoe moeilijk het is vlees eraf te krijgen met mes en vork? Tegen de tijd dat je klaar bent, is je vlees koud.’
‘Omdat je niet kan omgaan met bestek.’
Tracey gooide wat kippenpootjes op Daphne’s bord, klakkeloos bovenop haar erwtjes. ‘Laat zien hoe het moet dan, koningin van Engela-’
‘-Pst,’ siste Derrick in mijn oor, ‘Morgen oefenen?’
Ik veegde snel mijn vetvlekken af aan een servet, waarna ik terugfluisterde. ‘Oefenen?’
‘Voor de try-outs.’ Ik slaakte een diepe zucht: waarom kon ik niet even rustig eten zonder me zorgen te maken over mijn dekmantel? ‘Ik heb al even gekeken naar het veldrooster…’ Derrick blies zijn woorden zo hard in mijn oor dat de rillingen over mijn rug liepen, wat me erg irriteerde. Hoe moeilijk was het in mijn oor te fluisteren in plaats van erin te kruipen? ‘Ik zag dat er twee open uren zijn morgen, vrije toegang voor iedereen.’
‘Oh, eh…’ Wat moest ik zeggen? Ik kon niet eens vliegen. ‘Bedankt, maar...’
‘-Denk je dat je het aankan zonder oefenen?’
‘Ik ga niet naar de try-outs.’
‘Wat?’ Derrick lispelde gepikeerd. ‘Vorige keer smeekte je me een goed woordje te doen bij Marcus. Nu heb ik dat gedaan en wil je ineens niet meer?!’
Shit, ik moest iets bedenken.
‘Dat waardeer ik echt, maar ik heb de hele vakantie niet gevlogen, en-’
‘-Je bent nerveus?’
‘Ja... dat. Ik denk dat ik mezelf te hoog inschatte.’
Derrick schudde zijn hoofd en spoelde zijn steak weg met een slok drinken. ‘Vliegen verleer je niet, maak je niet druk.’
‘Alsnog. Ik blijf bij mijn punt.’
‘En ik bij het mijne. Ik zie je morgen op het veld.’
‘Derri-
‘-Shh.’ Hij zette laconiek zijn drinken neer en stond op. Was hij nu al klaar? ‘Ik zal Marcus zeggen dat je nerveus bent, mocht hij morgen ook op het veld zijn dan oordeelt hij niet meteen.’
‘Maar ik ga n-
‘-Ik ga mijn eigen klas zo toch nog even gedag zeggen, en de pompoentaartjes liggen daar.’
Ik wilde hem wel onderbreken, een poging doen te zeggen dat ik niet zou komen, maar Derrick was volhardend. Ik moest morgen maar gewoon gaan. Hij zou zelf wel inzien dat ik er niks van bakte en maar beter weg kon blijven. Het was even vernederend, maar wel effectief.
Derrick nam nog een frietje van mijn bord, voor hij me de rug toekeerde. ‘Morgenvroeg om zeven.’
‘Zeven?!’
‘Wen er maar aan als je Jager wil worden. Toedels.’
Ik gromde hem achterna, maar hij was al lang bezig met het groeten van de ouderejaars. Zeven uur dan maar, er zat niks anders op. Ik slaakte een extra lange, diepe zucht, waarna ik de kan met water pakte. Alles ging ineens zo snel, waar was de pauzeknop?
‘Vermil,’ opperde Tracey, ‘ik ga wel met je mee. Zo vroeg op in je eentje is niks aan.’
Ik staakte mijn inschenkerij en keek haar verbaasd aan. ‘Serieus?’
‘Jep.’
‘Wauw.’ Ik wist niet wat ik moest zeggen. ‘Dank je, dat is… tof van je.’
Tracey glimlachte geruststellend. ‘Geen probleem. De elven maken lekkere koffie, misschien tijd dat jij het ook probeert.’
‘Mhm, al zal ik morgen meer nodig hebben dan koffie.’
‘Als je het vraagt maken ze vast wel kippenp-’
‘-Jongens,’ verkondigde Daphne. ‘Ik ga ook mee.’ Tot ons leedvermaak prutste ze nog steeds met haar bestek en de eerste kippenpoot. ‘De douches zijn ‘s ochtends lekker rustig.’
Douches. Hoe kon ik dat vergeten? Ik had er niet bij stilgestaan dat ik hier moest gaan douchen, of dat ik hier naar het toilet moest. Ik wist niet eens hoe en wat, moest ik mijn handdoek meenemen en mijn spullen? Net als op schoolkamp of een kostschool? Hogwarts was toch een kostschool? Als het maar beter was dan een campingdouche; ik had een afschuwelijke hekel aan miniwaterstraaltjes en het inwerpen van muntjes voor twee seconden warm water.
Tracey knikte naar Daphne. ‘Top. Maar vanavond is het rustiger, vlak na het eten, geloof me.’
‘Oh,’ Daphne legde haar bestek neer, de oorlog met de kip opgevend. ‘Wilden jullie nu gaan dan?’
‘Straks. Eerst rooster, uitbuiken, uitpakken... En neem slippers mee, ik hoorde in de trein dat Millicent weer voeteczeem heeft.’
‘Echt?’ Daphne trok een vies gezicht. ‘Fijn.’
.
Reageer (18)
Ik moet morgen ook op om 7.
7 jaar geledenIk voel je pijn Vermil.
Zwerkbal is wel leuker dan gewoon les, though.
Och och och, heb je het nog een beetje overleefd??? Zwerkbal is awesome! ^^ Bedankt voor je reactie en het volgen!! ^^ xx
7 jaar geledenIk vind je verhaal super leuk! Ik vroeg me af of Vermil iets gaat doen met de kennis die ze heeft omdat ze de boeken heeft gelezen en dus weet wat gaat gebeuren. Bv. Harry potter waarschuwen dat Rons rat niet is wat het lijkt en dat Sirius een good guy is enzo. En dat ze later doorkrijgt dat ze door die informatie prijs te geven, er grote veranderingen zijn die nie echt positief zijn. Anyway kvind een heel leuk verhaal en ik denk dat je er heel veel kanten mee op kunt. Al heb ik een vermoeden dat je verhaal vooral zal draaien over ene Draco Malfoy, wat natuurlijk ook prima is. Big fan, keep them going 😄
7 jaar geledenGoed om te horen dat je een fan bent!! ^^ Much appreciated!! En wat de plot betreft zeg ik niks, daar kom je maar op één manier achter: lezen!
Bedankt voor je enthousiasme en het volgen van het verhaal!! ^^ Xx
7 jaar geledenCrabbe, eet normaal please. Je maakt Draco aan het walgen ):
7 jaar geledenIk zou bijna een petitie starten om Crabbe te laten stoppen met eten, maar helaas, ook marshmallows hebben rechten.^^ Bedankt voor je compassie voor Draco + je reactie + het volgen!! ^^ xx
7 jaar geleden