Hoofdstuk 10

Albus


Nadat Roos weg was gelopen, en Lily weg was gestampt, vonden James en ik het ook wel tijd om weg te gaan. Net toen we de grote zaal uit waren gelopen, kregen we ons rooster nog in onze handen gedrukt. 'Neem deze ook even mee voor Lily.' Zei een professor die volkomen onbekend voor mij was. We liepen langzaam naar de leerlingenkamer terwijl we onze roosters bekeken. 'Shit. Morgen hebben we een blokuur geschiedenis van Toverkunst.' 'Saai. Ik ga spijbelen.' Zei James. 'Niet doen. Dan blijf je nog een keer zitten.' Ik zag Nasi en Bami een klein stukje voor ons lopen, dus ik versnelde mijn pas. 'Hoi. Wat vinden jullie va ons rooster?' 'Ik vind het verschrikkelijk.' Zei Nasi. 'Een blokuur geschiedenis van Toverkunst. Wie verzint het?' 'Degene die de roosters maakt. Ookal maakt niemand de roosters, maar zwaait iemand even met zijn toverstok en dan is het gebeurt.' 'Ja... blijft dit rooster het hele jaar zo?' Vroeg Bami. 'Vast niet. Iedereen gaat klagen.' James wenkte me dat ik mee moest komen en stil moest zijn. Ik zwaaide even naar Nasi en Bami en liep achter James aan. 'Wat is er?!' Zei ik reïrriteert. 'Ssst.' Hij wees naar een trap en ik zag een deur. Op dat moment kwam Lily de deur uit. Wat deed zij daar? Wat zat er überhaupt achter die deur? Samen met James sloop ik achter haar aan. De keren dat ik haar gezicht zag keek ze gespannen, alsof ze bang was dat iemand haar geheim zou ontdekken. We liepen achter haar aan en keken gewoontjes, voor het geval ze om zou kijken en ons zou ontdekken. Dan zou het lijken alsof we gewoon naar de leerlingenkamer liepen. Ik draaide me even om, en ik zag Scorpius weg lopen van de deur waar Lily uit was gekomen. Wat deed híj daar?' Had hij Lily iets aangedaan? Nee, dat mocht ik niet denken, dat zou hij nooit doen na die gebeurtenis in de trein. Ik keek even naar James, maar die liep niet meer naast me. Heel even raakte ik in paniek. Toen keek ik voor me en zag ik hem gewoon lopen. Blijkbaar had hij niet gemerkt dat ik was blijven staan. Ik rende zachtjes achter hem aan en stopte snel weer met rennen, omdat ik teveel geluid maakte. Lily keek even om, maar James en ik lieten ons plat op de trap vallen, waardoor ze ons niet zag. Ze begon sneller te lopen. 'Waarom achtervolgen we haar eigenlijk?' 'Daarom!' 'Het heeft geen nut! Ze gaat naar dezelfde plek als wij! En we kunnen toch niet onze freaking zus achtervolgen?' Jawel Albus, dat kan wel, en ze gaat dan naar dezelfde plek als wij, maar als ze ontdekt dat we achter haar aan lopen, kunnen we vrede tussen ons drie wel op ons buik schrijven.' Ik zweeg. We waren inmiddels bij de Dikke Dame aangekomen, en Lily zei het wachtwoord. Wij wachtten nog even, anders zou de Dikke Dame misschien aan haar door lullen dat we vlak achter haar liepen. Na vijf minuten huppelden we naar de Dikke Dame en we zeiden het wachtwoord. Helaas het verkeerde, want wij hadden het wachtwoord nog niet te hore gekregen. Nu moesten we wachten tot iemand anders kwam. En er kwam iemand anders...