Hoofdstuk 6

Albus


Ik hoorde regen, en ik voelde warmte. Ik lag stil in een bed, maar ik zag nog steeds niks. Ik kon mijn ogen niet opendoen. Plotseling voelde ik een stekende pijn in mijn kaak, en ik herinnerde me sommige dingen weer. Hoe ik uit de coupé was gelopen naar Nasi en Bami, hoe ik met Scorpius had gepraat en hoe zijn oude vrienden begonnen te vechten. Ik kreeg mijn ogen maar niet open en ik besloot dus om nog even te gaan slapen. Als ik daarna beter was uitgerust, zou ik vragen wat er allemaal was gebeurt. Ik dommelde langzaam in, en ik zag de ogen van Scorpius voor me. Ze bleven maar om me heen draaien, en ik kon nog steeds niet bedenken waar ik ze van kende. Plotseling veranderden de ogen in knokkels, die recht op mijn gezicht af kwamen. Het leek een uur te duren, en toen veranderde de knokkels weer in de ogen. Daarna weer in de knokkels, en zodra die mijn gezicht raakten, schrok ik wakker. Deze keer kon ik alles zien. En horen. En ruiken en voelen en zelfs proeven, want het rook hier muf, en dat proefde ik achter in mijn keel. Ik keek om me heen, en zag allemaal bedden, waarvan in één Lily lag, en in de ander James. Ik lag in de ziekenzaal. Ik was hier één keer eerder geweest, toen Roos van haar bezem was gevallen en ik op bezoek ging. Zij speelde zwerkbal in het team, en ik ga dit jaar auditie doen. Waar was Roos eigenlijk? Ik keek naar Lily, en ik zag een blauwe, opgezwollen plek op haar slaap. Ze was nog niet wakker. James had een blauwe plek op zijn arm en hij was al wel wakker. Madame Plijster kwam naar me toe gehobbeld en gaf me wat tegen de pijn. Ik wou opstaan en naar Lily toen lopen, maar ze duwde me ruw weer naar beneden. Opeens ontdekte ik dat er allemaal snoep naast mijn bed stond, en aan de andere kant zag ik twee vrienden van Scorpius. Scorpius kwam aanlopen, en opeens vond ik hem een lafaard. Toen ik in elkaar werd geslagen, had hij daar maar gestaan. Ik dacht dat hij naar zijn oude vrienden ging, maar hij liep rechtstreeks door naar mij. Ik dacht dat hij me ging vertellen dat ik straf had of dat hij me nooit meer wou zien. Maar dat deed hij niet. Hij gaf me smekkies. Ik kon het niet opbrengen om te praten, dus ik af een kort knikje en maakte het pakje open. Maar ik wou zo graag weten wat er was gebeurt, dat ik met een schorre stem vroeg: 'hoe ben ik hier beland?' 'Ze begonnen opeens met je te vechten, en toen kwam je broer en je zusje en toen viel je neer, toen kreeg je zusje een klap en daarna viel James opeens neer. Volgens mij ben je de hele tijd bewusteloos geweest.' 'Ik wil naar Lily. Kan je me er heen rijden?' Hij rammelde even aan het bed en vloekte binnensmonds. 'Dit ku- vervelende ding wil niet rijden. Merlijns kleinste stringetje, waarom wil die rem er niet af?!' Ik schoot in de lach. Merlijn baard kende ik wel, maar wat hij zei... Lachen deed wel pijn. Helaas. Maar hij reed me naar Lily toe. 'Hoi Lily.' Zei ik. 'Hoe is het?' Toen haalde ze boos naar me uit. Ik wist niet waarom.