-13-

"Het lichaam verbergen en een alibi verzinnen."

Het was er al uit voordat Vittoria er erg in had. Had ze dat nou echt hardop gezegd?
Luca keek haar geschrokken aan, duidelijk niet in staat om te reageren. Nu dacht hij zeker dat ze gestoord was. Eigenlijk was ze dat ook wel maar dit was wel een beetje heel erg. Ze verwachte dat Luca boos zou worden, ze had het telefoongesprek gehoord half. Dat deed hij gek genoeg niet.

Hij begon te lachen. Niet zo'n beetje, maar heel erg. Luca kreeg geen adem meer. Hij boog een aantal keer naar beneden en de tranen stroomde over zijn wangen. Vittoria had veel verwacht, maar niet dit. Hij trok alle aandacht. Iedereen in het café keek op. Wel lekker dan, nu was de aandacht nog een keer gevestigd op haar en Luca. Toen Luca eindelijk klaar was met lachen en zijn tranen had weggepoetst kuchte hij een aantal keer. "Gaat het?" vroeg Vittoria.
Hij antwoordde met prima en begon weer te lachen. Ze keek hem even aan en schudde haar hoofd. Die jongen was niet goed snik. Net zoals zij...

De spiegel vertelde haar niet veel nieuws. Haar gezicht was minder rood dan verwacht, een geluk. Ze wist niet echt wat ze van die jongen moest denken. Hij leek het niet erg te vinden dat ze gek was. In feite kon hij net zo kierewiet zijn als zij. Hij was zorgzaam en uiteindelijk- na veel grappen en grollen- behulpzaam. Al was ze vandaag niet zo netjes geweest. Eerst had ze hem afgesnauwd en nu had ze hem soort van afgeluisterd. Kon het nog brutaler? Misschien wilde hij straks de afspraak afzeggen. Ze kon het wel begrijpen maar langer in de toiletten verblijven had geen zin. Uiteindelijk moest ze daar toch nog terugkomen om haar vest en jas en tas op te halen. Ze haalde diep adem terwijl ze gefixeerd in de spiegel keek. Dit was het dan. Ze rechte haar rug en liep terug naar het tafeltje. Luca stond niet bij de bar.
Hij zat op haar plaats. Vittoria sloeg haar armen over elkaar. Daar zat hij, super brutaal. Hij zat op de bank, haar plaats!!! Was hij serieus? Dit kon hij niet maken.....
Ze schudde haar hoofd toen Luca haar aankeek. Hij lachte, het viel wel mee. "Dat is mijn plaats, ga maar op die stoel zitten tegenover..." grapte ze. Luca hoefde niet te weten dat ze het meende en dat ze dodelijk serieus was. Luca keek haar voor twee tellen even aan. Hij keek haar een beetje ontzet aan en stond vervolgens langzaam op. Daarna schoof hij de stoel er tegenover naar achteren. Hij nam plaats op de stoel en hij keek haar even aan. Zijn gezicht vertelde haar al genoeg. Zonder dat hij iets zei kon ze al zien wat hij wilde zeggen... Het was een kom-je-nog-zitten-of-hoe-zit-dat? gezicht. Vittoria nam plaats op de bank en vroeg nog een keer aan hem of alles wel goed ging. "Het gaat hartstikke goed! Maar ik zie dat je een boodschappenlijstje hebt gemaakt. Broodjes kopen voor in het geval dat? Dat staat hier namelijk letterlijk. Hoezo dat? Ben je bang voor een voedselvergiftiging?"

Hij meende het niet. Luca leek niet al te serieus. Hij klonk zelfs een beetje sarcastisch. Ze lachte en schudde zijn hoofd. "Ik kan niet koken" legde ze uit. Luca haalde haar schouders op en keek haar best wel lang aan. "Dus jij gaat morgen voor de eerste keer koken?" Vittoria keek hem semi-verontwaardigend aan. "Ik ben de beste keukenprinses hoor. Ik kan een ei bakken en ik kan cup-a-soup maken. En ik kan ook goed pizza eten maar dat is een ander verhaal." Luca begon te lachen. "Ik kan ook heel goed pizza eten. Dat is mijn superpower weet je." Vittoria lachte en leunde achterover.
Deze jongen was gek en... Hij was net zoals haar dol op pizza. Klonk dus goed. Vittoria had het gevoel dat het morgen wel eens gezellig kon worden. Ze wilde hem beter leren kennen. Ze wilde de echte Luca leren kennen. Nu was zij klant en hij diegene die moest bedienen. Maar morgen zouden ze gelijk zijn. Het was raar dat ze in zo'n korte tijd aan hem toch wel een beetje gehecht was geraakt. Straks werd ze echt nog heel gek. Straks, als het café gesloten was.... Ze zou hem voor een maand niet meer zien. Het was vreselijk.

Ze wist niet wat ze erger vond.
Het feit dat ze aan hem gewend was geraakt of dat ze zich zo voor gek had gezet.

Beide....