-9- Dagboek

Waar moet ik beginnen?

Zucht. Deel 2 van mijn reis hier en ik heb gemengde gevoelens over deze twee dagen. Ik begin maar bij het begin.

Het café dat ik vond is heel knus, dus ik ging gisteren terug. Daar kwam ik een mafketel tegen die in een keer tegen mij begon te praten. Ik was Letters To Julliet aan het lezen en hij wou het erover hebben. Heb ik daarna een heel gesprek met hem! Stelt hij voor om een sociaal experiment te doen in de vorm van een communicatie experiment. Dus brieven schrijven.
Voel me nu wel een beetje een lab-hamster. Je weet wel, een hamster die getest wordt. Zie je het voor je, een hamster in een witte labjas met 'scheikunde-bril' die brieven schrijft? Zou die hamster dan ook wekelijks naar een psychiater moeten?
Waar was ik ook al weer? Oh ja, terug naar die brieven. In ieder geval, ik heb dus afgesproken dat ik brieven zou schrijven naar Elia. Hij woont in een andere stad en nou ja, ik hoop maar dat hij niet in slaap valt. Zou het dan weer honderd jaar duren voordat hij weer wakker wordt omdat ik tegen die tijd hem zelf wel kom wakker schudden? Lijkt een beetje op Doornroosje. Zij was na 100 jaar (volgens mijn sprookjesboek) nog steeds fris en fruitig. Niks geen rimpels. Ik wist wel dat slapen dus goed voor je was. Het enige probleem wat ik heb is dat ik helemaal niet zo charmant slaap. Als ik dus maar niet hoef te slapen, dat laat ik aan Elia wel over. Als hij tenminste terug antwoord. Hoe kwam ik ook alweer bij de vergelijking met Elia en Doornroosje? Laat ook maar....

Die Luca heeft ook wel iets. Ik betrap mezelf erop dat ik aan hem denk. Hij is in ieder geval anders dan mislukking een en twee. Hij houdt, in tegenstelling tot Harold, wel de deur goed voor me open. Heel galant dus. Zou hij mij aardig vinden?
Het maakt eigenlijk niet heel veel uit (dat is een leugen eigenlijk...). Ik bedoel maar dat het café voor minder dan een maand dicht gaat. Ik heb dus gewoon pech, ik zal Luca dus een maand ongeveer niet zien. Zijn nummer vragen gaat me wel heel ver. Ik bedoel, ik heb het adres van zijn vriend al.

Het tweede wat eigenlijk net gebeurd is, is het volgende: Ik heb de dozen maar uitgepakt. Ik had gehoopt dat de dozen zich uit zichzelf zouden uitpakken, maar helaas. In de boeken van Harry Potter hebben ze daar vast een spreuk op verzonnen. Wat een werk eigenlijk. De boeken ware het meeste werk. Naast dat ik ze op genre had gesorteerd had ik ze daarna ook nog per alfabet gesorteerd. Daar was ik dus even mee bezig, maar het resultaat mag er zijn. De speigel moet ik eigenlijk ook nog ophangen, maar daar wacht ik toch nog liever mee. Misschien moet ik vragen om hulp, als ik die spiegel laat vallen dan heb ik zeven jaar ongeluk. Nog meer ongeluk kan niemand gebruiken.

Ik heb de baan gekregen. Weet je ik ben best wel moe eigenlijk. Het was vandaag een lange dag en de brief is gepost. Ik moet je nog vertellen over mijn ouders. Later, nu niet. Ik ben echt heel erg moe, dus ik ga me omkleden en alles doen wat er verder bij hoort.
Ik denk dat ik het voor nu maar hierbij laat. Het verhaal kan nog wel even wachten. Ik zal verder schrijven in het café. Naast Luca zijn daar weinig mensen die me daar zullen storen.

Welterusten!