-5-

Luca lachte even, hij was ook stil geworden. Het gelach van de Spaanse toeristen achter hen deed hem opschrikken. Vittoria dacht dat ze Luca rood had zien kleuren, maar ze kon zich ook vergissen. Een stilte volgde opnieuw terwijl Luca Vittoria goed aan keek.

Het was Vittoria die de stilte weer onderbrak. "Het klinkt best interessant weet je, maar ik ken die persoon gewoon niet. Waarover moet ik trouwens schrijven?" Luca glimlachte weer en schraapte zijn keel terwijl hij nadacht. "Over van alles en nog wat. Over liefde bijvoorbeeld!" Vittoria schudde haar hoofd, Luca leek haar niet echt goed te begrijpen. Liefde zei hij, het onderwerp waar ze zo bitter over was. Het was niet realistisch, maar aan de andere kant was Vittoria wel benieuwd. "Hoe lang duurt het experiment?" Luca keek haar even raar aan en ze voelde haar wangen een tomaat-kleur aan nemen. Snel voegde ze er nog toe; "Ik bedoel, je kunt niet eeuwig brieven schrijven. Een experiment heeft ook een einde weet je..."
Hij knikte en dacht weer na. Hij besloot het experiment een duur te geven van hoog uit 2 maanden. Alleen 2 maanden, dacht Vittoria, wat had ze te verliezen?
"Ik doe mee. Als je je vriend even belt en vraagt of hij het ook ziet zitten dan kunnen we aan de slag. We moeten dan alleen wel adressen uitwisselen!" Er verscheen een vrolijke uitdrukking op zijn gezicht en hij stond op. "Be right back" zei hij en weg was hij. Inmiddels was het al wat drukker geworden weer, de toeristen waren allemaal weggewaaid naar dit café. Het was flink gaan waaien en de wind was niet bepaald warm. Verkleumde toeristen, die maakte pas geluid. Dit keer kon ze er niet uithalen waar deze mensen vandaan kwamen. Ze zuchtte en dacht weer terug aan net. Haar wangen kleurde rood als ze zenuwachtig was. Als ze moest presenteren of als ze in de les ooit iets moest voorlezen voor de klas. Haar wangen kleurde dan net zo rood als de tomatensaus van haar nonna.
Nonna was goed in koken, maar het simpelste gerecht uit haar keuken was het lekkerste. De tomatensaus van echte tomaten gemaakt, met pasta. Nonna betekende oma in het Italiaans. Misschien dat ze dat kon uitleggen aan die vriend van Luca, tenminste als hij ook wilde mee doen.

Luca. Vittoria vond dat hij maar lang weg bleef. Misschien, zo bedacht ze, had hij het weer druk met het opnemen van bestellingen en zo verder. Hij was tenslotte wel aan het werken en de verkleumde toeristen zaten nu allemaal in het café in de plaats van buiten. Het ging regenen, de donkere wolken voorspelden niet veel goeds. Na nog een thee besteld te hebben ging ze naar het toilet om te kijken hoe rood haar wangen waren. Vittoria had het wat warm gekregen. Toen ze voorbij de bar liep zag ze Luca een beetje gedesoriënteerd erbij staan. Hij staarde doelloos voor zich uit en hij leek er totaal niet bij te zijn met zijn gedachte. Vittoria besloot hem maar even te laten, ze kwam toch altijd op het slechtste moment bij mensen opduiken.
Ze constateerde dat haar wangen een niet zo heel hoog tomaat-gehalte hadden en dat het minder erg was dan gedacht.

Ze liep weer terug voorbij alle opgewarmde toeristen en zag Luca bij haar plekje zitten. Haar hart leek een vreugde sprongetje te maken. Waarschijnlijk had ze zich druk gemaakt om niks.

Hij had een glas water voor zich neergezet. 4 woorden, dat was het enige wat hij zei. Zijn verwarde blik voorspelde niet veel goeds.

"Je thee wordt koud."