Hs 8
"Waarom ging je weg bij de wedstrijd?" vraagt Mark als de bus net is begonnen met rijden. "Ik voelde me niet zo lekker en wou ergens zitten waar het iets rustiger was," lieg ik. "Niet, je ging..." begint Silvia maar ik onderbreek haar. "Jawel, het was die reden," zeg ik met een strenge blik. "Oké, voel je je beter?" vraagt Mark dan. "Ja, het gaat wel weer," zeg ik als ik uit het raam ga kijken en Mark wegloopt.
Als de bus stopt stap ik uit en Silvia komt bijna meteen op me afgelopen. "Waarom zei je niet gewoon wat er echt aan de hand was?" vraagt ze. "Omdat niet iedereen dat hoeft te weten, sterker nog, van mij hoeft niemand dat te weten," antwoord ik. "Dan moet je het ook niet zo laten doorschemeren, waarschijnlijk hadden de managers van het andere team nog door wat er aan de hand was als ze je zagen zitten," brengt Silvia ertegenin. "Zo erg was het ook weer niet," zeg ik. "Jawel, je staarde de hele tijd naar..." begint Silvia luidt, waarschijnlijk omdat ze, net als ik, geïrriteerd begint te raken. "Hou je mond," sis ik maar het is al te laat. Het hele team kijkt al onze kant op. "Wat is er aan de hand?" vraagt Jude. "Niks," zeg ik als ik weg loop.
Het is avond. Ik loop nu al een tijdje door de stad, ik loop geen winkel in, geen restaurantje of café in, ik loop gewoon rond omdat ik op het moment niet de behoefte heb om terug te keren naar het hotel. Ik trap een paar steentjes weg en loop een steegje in. Na een tijdje heb ik het gevoel dat ik word gevolgd en draai ik me om. Ik had gelijk, er staan twee jongens. Ik herken ze nergens van maar het is wel duidelijk dat ze niet van een van de teams komen. Ik schud mijn hoofd, draai me weer om en loop verder. Ik kan mezelf immers goed genoeg verdedigen als er wat gebeurt.
Na een tijdje hoor ik de voetstappen nog steeds achter me. Net op het moment dat ik me een tweede keer wil gaan omdraaien pakt iemand mijn arm vast. Ik trek me los en draai me om waarna ik de jongens weer zie staan. "Wat moeten jullie?" vraag ik. De jongens kijken elkaar aan maar reageren niet. Dan komen ze allemaal tegelijk op mijn afgelopen, als ik het goed tel zijn het er zes maar ik weet het niet zeker aangezien ik nu in paniek begin te raken. De vorige keer dat ik keek waren het er maar twee. Ik doe een paar stappen naar achter tot ik een muur achter me voel. "Kom op, dit kan je niet menen," mompel ik als ik begin te zoeken naar een uitweg maar de jongens hebben elke uitweg geblokkeerd. Hier waren ze dus op aan het wachten en omdat ik met mijn rug naar hen toeliep heb ik het ze makkelijker gemaakt omdat ze hun vrienden erbij konden roepen.
Na een paar seconden staan de jongens al bijna naast me en ik ruik heel sterk de geur van drank en sigaretten. Ik probeer nog steeds een uitweg te vinden want als ik hier het gevecht aan ga word ik sowieso overmeesterd. Het enige dat overblijft is dan... Ze zijn dronken, mensen zouden denken dat ze het zich hebben verbeeld. Ik knip met mijn vingers en een van de jongens valt bewusteloos neer. Dan knip ik nog vijf keer, me iedere keer concentrerend op een andere jongen. Uiteindelijk liggen ze dus alle zes bewusteloos op de grond en heb ik de kans om weg te komen. Dat doe ik dus ook snel, terug naar het hotel, terwijl er een liedje door mijn oortjes schalt.
Ik kom hijgend aan bij het hotel. Verschillende mensen keken me raar aan toen ik langs kwam gerend maar ik wou gewoon weg bij die jongens. "Wat is er?" vraagt Archer. Kan er ook nog wel bij. "Niks, ik ben gewoon een stukje gaan joggen," lieg ik als ik doorloop naar binnen. "Liegen? Doe dat dan fatsoenlijk want ik trap er niet in," zegt hij. "Hoezo niet?" vraag ik als ik tegen een muur aan loop. "Als je een tijdje in een bende zit, leer je wel wanneer iemand liegt en wanneer niet," antwoord hij. "Er was een groepje jongens, ze liepen de hele tijd achter me aan maar ik heb ze afgeschud, alsjeblieft," zeg ik als ik naar boven loop.
De volgende dag merk ik op dat iedereen geconcentreerd is op zijn of haar mobieltje. "Wat is er aan de hand?" vraag ik aan Celia als ik naast haar aan tafel ga zitten. "Kijk, er zijn zes jongens bewusteloos gevonden in een steegje. Ze zeggen dat een meisje ervoor heeft gezorgd dat ze bewusteloos waren maar hoe weten ze zelf ook niet," zegt Celia. Shit, foute boel. Als ik had geweten dat het op het nieuws zou komen, had ik gewoon om hulp geroepen of een paar jongens getrapt. "Ik denk dat ze gewoon dronken waren," zeg ik als ik een broodje pak en hem snel in mijn mond prop. Celia kijkt me even argwanend aan. "Ze waren inderdaad dronken, hoe weet je dat?" vraagt ze. "Gokje," antwoord ik als ik mijn schouders ophaal. "Maar... dat was onder de tijd dat jij buiten was, toch?" vraagt ze daarna. "Hoelaat?" vraag ik terug. "Half acht, 's avonds," antwoord Celia dus ik knik maar. Celia kijkt me nu al helemaal argwanend aan. "Wacht, je denkt toch niet...?" vraag ik. "Nou... er is een detail dat ik net niet zei..." zegt Celia als ze haar mobieltje laat zien. Verdomme, die jongens waren hier voor het FFI en hebben me langs de kant van het veld bij de wedstrijd zien zitten. "Ik was het niet, die jongens waren gewoon stomdronken," zeg ik als ik mijn broodje opeet. Celia kijkt me nog even argwanend aan maar gaat daarna ook eten.
Reageer (1)
Ik denk niet dat ze het zomaar laat zitten...
7 jaar geleden