Hs 5

Het word donker en iedereen begint terug te lopen. Ik spring de boom uit en loop erachteraan, tot ik iets opmerk... Iemand volgt me... Ik draai me om en zie iemand wegschieten. "Wie is daar?" vraag ik luid. Ik krijg geen reactie en word langzaamaan boos, maar ook een beetje bang. Het is niet dat iedere dag iemand je zo volgt. "Kan degene die net de bosjes in is geschoten opstaan en zichzelf laten zien? Dank je wel," zeg ik sarcastisch als ik mijn armen over elkaar heen sla en naar het bosje staar. Dan komt Celia omhoog. "Hoi," zegt ze als ze zwaait, ze kijkt nogal schuldig. "Waarom volgde je me?" vraag ik. "Waarom volgde jij het team?" Ze negeert mijn vraag. "Nou... dat had ik volgens mij al uitgelegd maar ik ben niet zo van het sociale gebeuren," zeg ik als ik haar aankijk. "Ik volgde jou omdat ik niet zo van het sociale gebeuren ben..." begint Celia sarcastisch, "maar zeg nou eens eerlijk waarom je ze volgde. Je had ook naar je kamer kunnen gaan," zegt ze. Ik zucht even. "Omdat ik eigenlijk ook naar het strand wou en eerlijk gezegd... ik wou best graag meedoen maar durfde niet," zeg ik. Het is deels gelogen, deels niet. Celia rolt met haar ogen. "Oké, dan... maar als ik je nogmaals in zo'n boom betrap wil ik de echte reden weten!" zegt ze streng. Dan loopt ze weg.

De volgende ochtend zit ik al lang rechtop in mijn bed, nog een voordeel van een demon zijn, ik hoef niet te slapen. Het kan natuurlijk wel maar ik heb het neit echt nodig. Celia word ook wakker en kijkt op. "Ik wist niet dat je zo vroeg al wakker was," zegt ze als ze rechtop gaat zitten. "Jawel, gewoon even op mijn telefoon bezig," zeg ik als ik de laatste woorden naar Destra ik over de laatste 2 dagen. "Wat doe je?" vraagt ze als ze opstaat en naar me toe loopt. Ik typ snel het laatste woord, verstuur het appje en zet mijn telefoon uit. "Niks, ik deed gewoon een zinloos spelletje, zullen we eten gaan maken?" vraag ik om een ander onderwerp af te ronden. "Tuurlijk, wacht, ik maak me even klaar," zegt Celia als ze de badkamer in duikt. Ik heb niet geslapen dus omkleden of zo hoeft niet.

Na een tijdje is de rest ook wakker en zijn we aan het ontbijten. Ik zit alleen. Ik heb met Celia, Silvia en Camelia een paar broodjes gemaakt met van alles erop en verdeeld over wat tafels. Daarna heb ik, onder protest van Celia, Silvia en Camelia, zelf ook een broodje gepakt en ben ik gaan eten. Hun vinden het nodig om nu al met de lunch te beginnen. Dan komt er iemand naast me zitten, Archer. 'Hey," zeg ik tussen twee happen door. "Hoi," zegt hij. Dan word het weer stil. "Ik wou vragen... Celia heeft het niet echt geheim gehouden dat je zat te kijken vanuit een boom, waarom eigenlijk?" vraagt hij. "Als je dan iets zegt moet je alles zeggen," mompel ik meer tegen mezelf. "Oké, ik had de moed niet om naar jullie toe te gaan, ik ben niet heel sociaal en slecht en vrienden maken en zo, daarom zat ik vanaf daar te kijken," zeg ik. Ik neem de laatste hap van mijn broodje en sta op. "Sorry, ik moet de andere gaan helpen met de lunch," verontschuldig ik me snel voordat ik wegloop.

Nadat we de lunch hebben gemaakt, wat verrassend veel tijd kost, lopen we naar het voetbalveld. Na de lunch te hebben neergezet word ik gebeld, Destra. Ik loop snel weg en ga onder de schaduw van wat bomen staan. Daar neem ik op. "Wat is er?" sis ik, ik wil niet gesnapt worden. "Je verslag, er zijn een paar opmerkzame puntjes..." zegt Destra vanaf de andere kant van de lijn. "Zoals wat?" vraag ik. "Zoals dat je met een mens hebt gedanst, je dingen best gezellig vond en ze goed spelen," zegt Destra, ik kan horen dat hij er totaal niet blij mee is. "Begrijp je dan niet dat ik ook ben zoals hun, een mens," mompel ik zachtjes. "Gaan we nu zo beginnen, alles ging goed tot je daarheen ging, die menselijke kant hoort er niet te zijn!" roept Destra. Het lijkt alsof iemand me net een stomp in mijn maag heeft verkocht. "Dan hoor ik er dus volgens jou niet te zijn," fluister ik bijna. "Dat zeg ik niet," zegt Destra iets rustiger. "Die menselijke kant is een dee van mij, het hoort ook bij wie ik ben!" zeg ik nu boos. Dan hang ik op. Ik loop boos weg, schoppend tegen alles dat ik tegenkom. Niemand heeft me nodig, Travis heeft me door en Destra wilt me dus kennelijk weg hebben, bedankt dat ik mezelf niet mag zijn mensen.

Ik zit weer in een boom. Deze keer staar ik ergens in het niets. Dan laat ik mezelf opeens achterover vallen, zonder waarschuwing en zonder dat ik dit idee eerder had. https://www.youtube.com/watch?v=K1aiohrm7ro ~ Migraine ~ TwentyOnePilots, schelt door de oortjes heen. Ik kom naar en voel de lucht die uit mijn longen word geslagen. Dan sta ik weer op. "Ik wil juist dat die demonen kant nu weggaat," denk ik hardop. Dan zie ik iemand wegschieten. "Celia, ben jij dat?" vraag ik als ik naar de boom toeloop waar zojuist iemand achter is geschoten. Ik kijk en zie Archer. "Wat doe je hier?" vraag ik hem. "Ik liep wat rond omdat de training is afgelopen en zag je uit een boom vallen, je stond gewoon op en mompelde iets over demonen, mag ik wat uitleg hier?" vraagt hij. Hij is ten minste eerlijk. "Je hebt de boel goed gehoord, en ja, ik viel inderdaad achteruit uit een boom," zeg ik als ik hem aan kijk. "Dus... je... je bent echt een... demon?" vraagt hij, oké, Destra gaat me nu officieel vermoorden maar om de een of andere reden heb ik het gevoel dat ik hem kan vertrouwen, ik knik dus maar. "Ja, ik ben een demon en ik ben hier met een opdracht," begin ik en zo begin ik het hele verhaal uit te leggen. Waarom? Ik heb geen idee, misschien omdat ik hem vertrouw... En vertrouwen krijg je niet snel als je uit een demonen wereld komt.