Aarde 3

Izars wekker wekte hem en hij schoot overeind. Half 8, hij moest zich haasten! Al snel had hij zijn kleren aan, gymtas bij en boekentas om, om zo met zijn fiets naar school te racen. Net op tijd kwam hij aan als de bel ging. Hij ging naar de sportzaal, waar ze dan vandaaruit naar het zwembad gingen met de fiets. Tijdens het fietsen botste Adolf een keer tegen Izar op, waardoor hij viel en uitgelachen werd door de hele klas. Pijnlijk stond Izar terug op en ging terug op zijn fiets zitten, om de rest terug in te halen.

“Zes baantjes zwemmen en dan is het genoeg voor vandaag”, zegt meneer Smiths, de turnleerkracht. Iedereen kreunde, behalve Izar. Zijn conditie was niet slecht en hij kon nog even volhouden. Lopen kon hij niet goed, maar zwemmen wel. Na de baantjes kroop hij uit het zwembad en wou richting de douches lopen, maar toen gebeurde er iets. Verschillende mensen slaakten kreten van verbazing en Izar liep terug om te gaan kijken. Het water aan de overkant van het zwembad was beginnen borrelen, hoewel het een gewoon baantjesbad was.

Opeens kwam er een meisje boven water, met kleren en al. Ze had groene ogen en bruin haar. Spartelend hield ze zich boven water, maar ging ook een paar keer kopje onder. Meneer Smiths en de redders doken in het water om het meisje te helpen en ze zwommen dichterbij. Dan verdween ze helemaal onder water en moesten de redders goed om zich heen kijken waar ze was. Al de andere mensen stonden aan de kant toe te kijken. Izars klasgenoten begonnen te fluisteren naast hem en opeens kwam meneer Smiths boven met het meisje, wie hij naar de kant bracht, vlak voor Izars voeten. De leerlingen stapten allemaal weg, maar Izar hielp meteen door haar op de kant te trekken. Ze was bleek en haalde amper adem. Snel luisterde hij of er nog een hartslag was, wat wel het geval was.

Hij was echter niet de enige die naar het meisje keek. Adolf keek ook en voelde iets voor haar. Ze zag er aantrekkelijk uit, alleen niet zo… levendig. En toen besloot Adolf dat dat meisje de zijne moest worden, kost wat kost. Zij zou zijn vriendin moeten worden.

Veel lawaai en gillende mensen lieten Izar opkijken. De redders en zijn leerkracht werden terug onder water getrokken, hun gezichten vertrokken van angst. Niet veel later kwam er uit het borrelend water iets dof donkerblauw boven water, wat tot ieders afgrijzen een octopus was! In zijn tentakels hield hij de redders en meneer Smiths, wie hij als eerste in zijn reusachtige muil met tanden liet zakken. Het geschreeuw veranderde in krakende botten en alle mensen liepen in een massale stormloop weg, Izar en het meisje gelukkig ontwijkend. Ook zijn medeleerlingen liepen spontaan weg, maar hij niet. Hij stond versteend te kijken naar de octopus. Die leek gewoon exact hetzelfde als in zijn serie! En dat meisje… zij kwam hem ook bekend voor… Nog meer gekraak van botten liet Izar tot het besef komen dat ze niet veilig waren en hij tilde het meisje op, wie verrassend licht woog. Zo bracht hij haar en zichzelf in veiligheid, terwijl de agenten die ondertussen waren gearriveerd, alles afsloten.

Het was een drukte van jewelste. Ambulances stonden buiten en politiewagens versperden de weg van het leger. Het meisje werd door de verplegers in allerijl naar een ambulance gebracht en gereanimeerd, voordat ze naar het ziekenhuis reden. Hij kreeg van een agent zijn kleren en mocht zich in een combi omkleden, wat hij ook deed. Daarna kreeg hij de instructie naar huis te gaan en school was afgelast, voor zijn klas toch.
Izar pakte zijn fiets, maakte zijn zwemspullen daaraan vast en ging toch nog even naar school om zijn boekentas te pakken. En dan pas ging hij naar huis, deze hele gebeurtenis in zijn hoofd blijven afspelend.