{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and ninety-six]

Aslan lachtte, en het hoorde als een klaterende waterval. Hij keek Selena en Gabrielle aan met glinsterende ogen. 'Was ik gisteren dan niet duidelijk genoeg?'vroeg hij verbaasd. Niemand zou of zal ooit weten of hij ook echt verbaasd was.'Jullie hebben veel gedaan voor Narnia. Jullie horen erbij.''Maar. Huh. We zijn prinses van Andalusia,'sputterde Selena.'Maakt dat dan uit?'vroeg Aslan. Selena zuchtte. Ze wist dat ze nooit of te nimmer tegen de Grote Leeuw zou kunnen winnen en hij toch zowieso zijn zin kreeg. Iedereen lachte warm naar hen. 'Maar waarom?' vroeg Gabrielle, nog altijd even verbijsterd. 'Jullie hebben veel voor Narnia gedaan. Narnia verdedigt, in Narnia blijven geloven, Narnia en zijn inwoners respecteren en voor Narnia vechten, hoewel het niet jullie land is.' zei Aslan, en week er zeker niet vanaf.'Jullie horen erbij, zoals ik al zei.' Selena en Gabrielle keken hem met open mond aan. Meende hij nou echt wat hij zei? 'Of moeten we de Narniërs erover laten stemmen?'lachte hij. 'Maar neen,'zei Lucy glimlachtend,'Ze horen erbij.' Maar Selena en Gabrielle knikten. Ja, het volk moest stemmen. Misschien wilden ze het helemaal niet en dan was het echt wel oneerlijk. 'Dan stemmen ze,'zei Aslan met een lage stem. 'Selena, Gabrielle,'zei Peter en moest glimlachen,'Tuurlijk willen ze dat wel. Dat is toch helemaal zeker?''En,'deed Bella er nog een schepje bovenop,'De Narniërs zijn weg, ze zijn naar huis. Ze moeten toch niet terug komen? Selena en Gabrielle hòren er gewoon bij, dat weet iedereen toch?' En iedereen wist waarom Peter en Bella dit zeiden: Omdat ze wisten hoe verlegen ze nu waren, en hoe ze dan wel niet zouden zijn met alle, of toch demeeste Narniërs er waren? 'Maar zij wilden het. Toch?' Aslan keek hen aan met zijn topaaskleurige ogen. 'Ja,'Gabrielle knikte en beet op haar lip,'Ja. Zij hebben recht om te stemmen.' Aslan draaide zich terug naar Peter en Bella. 'Ze willen het.' En iedereen knikte. 'Ik zou jullie willen aanwijzen dat jullie beter jullie horen afschermen. Het zou wel eens erg luid kunnen worden.' Ze gehoorzaamden en legden hun handen voor hun oren. Wat ging hij nou doen? Hij opende zijn mond en begon te brullen, zo hard dat alles trilde en daverde. Je hoorde de echo's er nog lang na omdat de brul zo hard was. Snel haalden ze hun handen van hun oren zodra het gedaan was. En het werkte, de Narniërs kwamen.