011

"Jij moet Niall zijn." Zijn stem klinkt heel erg helder en even moet ik mijn best doen om niet weer te gaan dromen. "Ja inderdaad dat ben ik. Jij bent dus Liam." Oh wat stom. Dat zal waarschijnlijk zo ontzettend stom geklonken hebben. Tuurlijk is hij Liam. Anders zou het nu niet half negen zijn en zou hij hier nu niet in de deze ruimte staan. Een lachje verlaat zijn mond. Een lachje dat voor iemand zoals Andy heel normaal geklonken zal hebben, maar voro mij als muziek klinkt in mijn oren. "Dat ben ik inderdaad." Hij laat mijn hand los die we de hele tijd hebben staan schudden. Ik kan een teleurgestelde zucht nog net onderdrukken.

Liam richt zich op de man achter me. "Andy! Wat goed om je weer te zien. Dat is zo lang geleden." De twee mannen vliegen elkaar om de hals en geven elkaar een mannelijke omhelzing. "Inderdaad Liam. Het is ontzettend lang geleden. Ik neem aan dat je Niall nog kent?" Andy knikt in mijn richting en meteen glijden zijn bruine ogen in mijn richting. "Jup tuurlijk ken ik hem nog! Hoe zou ik ook mijn x-factor maatje kunnen vergeten?" Liam knipoogt even naar me en een kleine schok gaat door me heen. Komop Niall wees een man.

We gaan alledrie zitten. Mijn snapback die nog steeds op tafel ligt neem ik vast en zet hem weer op mijn hoofd. Ik laat me wat onderuitzakken en haal een hand over mijn gezicht. Als ik voel dat er iemand naar me kijkt, kijk ik ook maar op. Betrapt kijk Liam weg. Zijn wangen beginnen een beetje rood te worden. Heb ik hem net betrapt op het naar mij staren. Heeft hij nu serieus al mijn handelingen gevolgd? Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. Deze zal er zeker niet snel van verdwijnen.

"Dus Niall en Liam. Laat ik jullie even kort uitleggen waar het op staat. Er wordt van jullie verwacht dat jullie de komende paar dagen elkaar beter leren kennen. Waarna jullie je koppen bij elkaar moeten steken en samen een lied moeten schrijven. Dit zal binnen de 2 weken moeten gebeuren. Natuurlijk zal dit niet makkelijk worden, maar ik geloof er in dat dit wel zal lukken." Ik kan gewoon de volgende twee weken tijd doorbrengen met de prachtige man voor mij. "Dus we gaan de komende weken met elkaar moeten doorbrengen?" Het klinkt zo mooi uit zijn mond. Dat is misschien raar, maar waar. Laat ik maar gewoon zeggen dat alles aan hem perfect is.

"Inderdaad. Jullie gaan vandaag beginnen. Straks gaan jullie samen de stad in. Loop een beetje door de winkel straat en ga eens even iets drinken bij de Starbucks. Laat merken aan de pers dat jullie bevriend zijn. Zo gaan jullie ook al een beetje promo maken voor jullie nieuwe song." Ik knik begrijpen en kijk even glimlachend in de richting van Liam. Deze zal waarschijnlijk vanuit zijn ooghoeken moeten gezien hebben dat ik naar hem glimlachte , want bijna meteen krijg ik er eentje terug.

"Laten we dan maar gaan. Hoe sneller we vetrekken, hoe langer we tijd met elkaar kunnen doorbrengen. We kunnen wat herinneringen ophalen van vroeger." Hij wil tijd met me doorbrengen. Het is net alsof er een klein mannetje binnen in mijn met pompons staat te schudden, want ik voel me ontzettend opgewonden.
"Okay dan gaan we." Daar gaan we dan. Samen iets gaan drinken bij de Starbucks.