Hs 3

Ik zit op de kamer van mij en Celia. Nog twee uur voor het feest begint en Celia begint al met omkleden. "Waarom kleed je je zo vroeg al om?" vraag ik als ik op sta. "Ik moet ook nog mijn haren doen en make-up doen, en jij dan? Je haar staat alle kanten op!" zegt Celia als ze naar mijn haar wijst. Ik kijk in de spiegel, het is wel waar. Mijn haar staat alle kanten op... "Ik begin over een uurtje, een uur is lang genoeg," antwoord ik. "Wat jij wilt!" zegt Celia als ze haar jurk eindelijk aan heeft en haar haren gaat kammen.

Na een uur trek ik mijn jurk ook aan. Dan kam ik mijn haar zodat ze weer, normaal, naar onder toe vallen maar doe er verder niks mee en dan doe ik me wat make-up op. Metallic zwarte oogschaduw, eyeliner, mascara en als laatste een beetje lip-gloss. Ik heb nog nooit zoveel make-up op gehad. Dan stap ik de badkamer weer uit en trek ik de hakken waarbij ik met de eerste stap voorover val. "Hoe kun je op deze dingen lopen?" vraag ik als ik opsta en me aan het bed moet vasthouden om niet weer om te vallen. "Oefening baart kunst," zegt Celia alleen. "Tuurlijk, ga Jordan imiteren," zeg ik sarcastisch als ik ga zitten. "Het is wel zo," zegt Celia. Dus sta ik maar op om in het laatste kwartier te gaan leren om op hakken te lopen.

Na een tijdje gaat het al beter, het is nog wiebelig maar ik blijf overeind staan. Dan gaat de deur open en stapt Silvia naar binnen. "Komen jullie? De jongens staan onder te wachten," zegt ze als ze weer de trap op loopt. Waarschijnlijk heeft het gene dat hierop volgde er heel dom uitgezien want Silvia, Celia en Camelia liepen zonder problemen de trap af, ze leken net verwende prinsesjes of zo... En ik... tja... Ik klamde me vast aan de trapleuning om niet om te vallen op deze hakken. "Waarom hebben mensen zo'n vervelende dingen?" mompel ik zachtjes tegen mezelf, zodat de rest het niet kan horen. Als ik onder ben laat ik de leuning los en duurt het even voordat ik mijn evenwicht weer heb gevonden. "Ik sta..." mompel ik als ik tegen een muur aanleun. Iedereen loopt naar buiten en ik sluit de rij dus maar, op weg naar het feest... Jeej...

We staan voor het feest en alles ziet er netjes uit. Dit is gewoon het tegenovergestelde van wat ik gewend ben! Zelfs al is het super laat overal is wel wat licht, er staan tafels met lekkere hapjes en er staan her en der wat groepjes verspreid. Waarschijnlijk mensen van het Engelse team. Een jongen met middel-lang blauw haar en lichtblauwe ogen komt op ons afgelopen. "Hallo, ik ben Edgar Partinus, de aanvoerder van het Engelse team, Queen of Knights," zegt hij deftig. "Ik ben Mark Evans, van het Japanse team, Inazuma Japan!" probeert Mark te imiteren maar door zijn blije toon klinkt het al een stuk minder deftig. Ik moet moeite doen om hem niet heel hard uit te lachen maar kan me inhouden.

We zijn nu drie kwartier op het feest en ik sta alleen tegen een pilaar, iedereen is aan het dansen maar daar ga ik me de moeite niet voor doen. Al helemaal niet op deze misvormde schoenen! Ik kijk naar alles totdat iemand op me af komt gelopen. Paarse haren die in een soort van spiraal naar voren staan en bijna altijd een kam vast, Archer Hawkins. "Ga je niet dansen?" vraag ik hem sarcastisch, iedereen weet dat Archer nogal op zichzelf is, ik wil wel eens weten waarom. "Ik kan jou hetzelfde vragen," zegt hij als hij tegen een pilaar aan leunt die redelijk dichtbij staat, we staan onder het afdak vandaar de pilaren. "Dansen op deze schoenen gaat nooit lukken! En waarom de moeite doen als toch niemand wilt dansen?" vraag ik nonchalant. "Ik weet het niet, maar zo te zien willen genoeg mensen dansen," zegt hij knikkend naar de dansvloer die al redelijk vol begint te lopen.

Na ene tijdje te kijken hoe iedereen op de dansvloer staat komt Archer naast me staan. "Ik vroeg me af of... uuhm... of jij misschien wou dansen?" vraagt hij dan. Ik heb de neiging om hem weg te duwen en arrogant weg te lopen, mijn demoonkant, maar ook de neiging om ja te zeggen en gewoon even een normaal mens te kunnen zijn zonder demonentrekjes... Het liedje Semi-automatic van TwentyOnePilots schalt door mijn oortjes heen. https://www.youtube.com/watch?v=pGb6KYJ3qpA. "Is goed... ik heb toch niks beters te doen," antwoord ik als ik met hem meeloop. Zo negeer ik geen van beiden kanten, een prima oplossing, toch?

Na het feest lopen we weer terug. Het dansen duurde tien minuten daarna waren mijn enkel er geweest. Dus zijn we daarna terug gaan staan en hebben we nog wat gepraat. Hij is de normaalste tot nu toe, dus dat betekent, geen hyperactieve stuiterbal die alleen wat geeft om wat anderen denken maar ook wat om zichzelf geeft. "Saïra!" Ik draai me om en zie Silvia. "Heb je gedanst?" vraagt ze meteen. Dit bedoel ik dus, wie dit normaal vind is... niet normaal! "Tien minuten, daarna waren mijn enkels al vermoord door deze hakken!" zeg ik als ik mijn voet iets hoger optil om het duidelijker te maken. "Met wie?" vraagt ze alleen maar. "Archer, hoezo?" antwoord ik. "Niks, gewoon nieuwsgierig!" roept ze als ze terugloopt naar Celia en Camelia. Ik kan haar tot hier horen zeggen dat wat ik haar net heb verteld dus waarschijnlijk kan ik een golf aan vragen verwachten...