Hs 79: Kyky

Ik word wakker en kijk om me heen. Caleb ligt nog steeds naast me, net als gisteravond en Arrie ligt wakker in haar bed, ze heeft een kussen over elk oor en eigenlijk snap ik het wel. "Lukt het Arrie?" fluister ik als ik langzaam rechtop ga zitten om Caleb en Mem niet te wekken. "Wat denk je? Die twee snurken als moterboten!" zegt ze luid. "Dan wek je zo toch?" daag ik uit. Mem word sowieso boos als je haar wekt en Caleb... eigenlijk nooit uitgeprobeerd. Arrie staat op en springt zonder waarschuwing boven op Caleb. "Wakker worden! Je snurkt!" roept ze als ze weer van het bed afklimt. "Caleb word wakker en trapt Arrie ene keer zonder te kijken. "Dat deed pijn!" zegt ze beledigt. "Dat je bovenop me sprong ook," zegt Caleb als hij door zijn ogen wrijft en zich uitrekt. "Waarom luister je nog naar mijn goede ideeën?" vraag ik Arrie lachend. Ze negeert me en loopt naar de badkamer. Ze komt terug met een emmer. Eerst dacht ik dat ze naar Mem liep maar ze loopt door. "Nee!" zeg ik als ze naast het bed staat en ze de emmer water over Caleb en mij heen gooit. Dan schiet me iets te binnen. "Vanavond is de wedstrijd tegen The Unicorns dus dat betekent geen training deze ochtend!" zeg ik blij. "Pfff... wat is daar ook alweer leuk aan?" vraagt Caleb als hij rechtop gaat zitten. "We kunnen naar het strand!" roep ik als ik blij naar de badkamer ren om me om te kleden.

Als ik me heb omgekleed gaat Arrie de badkamer in en is Caleb al weg, waarschijnlijk ook omkleden. Ik pak mijn telefoon en check mijn appjes, niet veel speciaals. Een doorstuurbericht van Celia over ongeluk en geluk en dat soort dingen. En in de groepsapp van Inazuma Japan een appje dat we vandaag vrij hebben. Ik doe mijn telefoon in mijn broekzak als Arrie de badkamer uit komt. "Je weet dat je bikini doorschijnt?" vraag ik haar lachend. We hebben beiden onze zwemkleding onder onze gewone kleren aangetrokken zodat we dalijk kunnen gaan zwemmen. "Ja, ik doe dit T-shirt en broekje dalijk toch uit, dus zoveel maakt het niet uit," zegt ze. Dan word er op de deur geklopt. Ik doe de deur open en zie Shawn staan. "Hoi, is Mem al wakker?" vraagt hij. "Nee, maar je mag haar best wekken! Dan gaan ik en Arrie alvast ontbijten, baiz!" roep ik als ik Arrie meetrek naar het ontbijt. "Je weet toch dat Mem waarschijnlijk boos word als hij haar wekt?" vraagt Arrie dan. "Liever hem dan ik," mompel ik als we doorlopen.

Na het ontbijt lopen we met zijn vieren naar het strand, Arrie, Bryce, Caleb en ik. Arrie en Bryce lopen meteen het water als ik en Caleb nog even blijven zitten. Ik heb wel al mijn T-shirt en korte broer uitgedaan, je weet nooit of Arrie een watergevecht start en zo zijn mijn kleren veilig. Ik leun tegen Caleb aan en hij slaat een arm om me heen. "We moeten echt winnen, ik wil niet naar huis gaan nu!" zeg ik als ik Caleb aankijk. "We gaan niet naar huis," zegt hij. Ik glimlach. "We gaan gewoon winnen!" zegt Caleb dan. "Nu klink je echt als Mark," zeg ik lachend. "Dat doe ik dus nooit meer," antwoord hij weer. Ik leg mijn hoofd weer tegen zijn schouder. "Doen jullie mee met watergevecht?!?" roept Arrie dan. "Ja!!!" roep ik als ik Caleb meetrek. "Kom op, ik wil geen watergevecht doen..." zegt hij als hij zijn hakken in het zand zet. "Toch doe je maar mee!" zeg ik lachend.

Na een uitgebreid watergevecht, jongens tegen de meisjes, hebben de meiden natuurlijk gewonnen. Ik lig gewoon te drijven als Arrie opeens op me springt. Ik kom hoestend boven. "Je hebt vandaag echt iets met op mensen springen," zeg ik als ik uitgehoest ben. Dan ren ik, voor zover je kan rennen in water, naar Arrie en spring op haar rug waardoor ze voorover valt. "Payback!" roep ik als ze boven komt. "Ik krijg je wel!" zegt ze als ze op me af komt. Ik loop achteruit tot ik tgen iemand opbots. Ik kijk omhoog en zie Caleb. "Hoi!" zeg ik als ik snel achter hem schiet als Arrie op me wilt springen en daardoor bovenop Caleb springt. Ik moet lachen als Caleb bovenkomt als een verzopen vogeltje en daarna Arrie voor een paar seconde onder water duwt. Dan trekt ik hem van Arrie af. "Ze hoeft niet dood," zeg ik lachend. "Ze is ondertussen al twee keer op me gesprongen... Weten jullie zeker dat er niks mis met haar is?" vraagt Caleb. "Of jij bent gewoon chagrijnig," antwoord ik lachend. Hij kijkt me aan met zo'n moest-dat-nou blik. Ik moet daardoor alleen maar harder lachen. "Ik wil de pret niet bederven maar als we niet langzaam terug gaan missen we de wedstrijd," zegt Bryce dan. Ik knik en we lopen terug.

We staan omgekleed en afgedroogd voor de bus. "Is je chagrijnige bui weg?" vraag ik Caleb als ik naast hem ga zitten. "Ja, hoor," zegt hij. Ik kijk hem aan. "Je mag lachen," zeg ik als ik met twee vingers ervoor zorg dat het lijkt alsof hij glimlacht. Hij haalt mijn handen weg maar laat ze niet los. "Ga je lekker chagrijnig doen?" daag ik uit. "Nee, hoor," zegt hij. "Kijk dan eens wat blijer," ga ik door. Hij glimlacht even nep en kijkt daarna weer voor zich uit. "Mijn laatste manier om je te laten glimlachen," zeg ik als ik mijn armen om zijn nek sla en hem op zijn mond kus. Precies op het moment dat de bus begint te rijden. Ik trek terug en kijk naar hem. Hij glimlacht. "Ik wist wel dat het zou werken!" zeg ik als ik mijn hoofd op zijn schouder leg.