Hs 2

Ik word zwetend wakker. Altijd heb ik dezelfde nachtmerrie. Mijn menselijke kant neemt het over bij de demonen en ze verstoten me maar nu... Het was het tegenovergestelde. Mijn demonenkant nam het over onder een training en iedereen was bang. Ze zeiden dat ik weg moest gaan en niet terug moest komen. Ik weet niet waarom ik dit zo erg vind maar ik ga rechtop zitten. "Gaat het?" Ik kijk op en zie dat Celia al helemaal klaar in de kamer staat. "Ja, gewoon een nare droom," zeg ik als ik opsta. "Wil je erover vertellen?" vraagt ze dan. Deze wereld is zo anders, iedereen maakt zich zorgen om elkaar. Ik doe mijn oortjes in terwijl ik nee schud. "Oké, ik ga alvast het ontbijt klaarmaken, kom je zo ook?" vraagt ze dan. Ik knik en loop naar de badkamer waar ik me omkleed en mijn haren borstel voor ik de deur uitloop.

We zitten te ontbijten. "Saïra, hoe kan het eigenlijk dat je in contact bent gekomen met het FFI-commité?" vraagt Jude dan. "Mijn ouders kennen iemand die hier werkt, ik weet zelf eerlijk gezegd niet wie, en kwamen met het nieuws thuis dat ik jullie manager mocht worden als ik dat wou en natuurlijk zei ik ja!" lieg ik. Nieuwsgierige mensen. "Waar kom je eigenlijk vandaan?" vraagt Mark dan. "Ik kom gewoon uit Japan, ze wouden iemand van elk land om het team te helpen en te leren hoe het gaat op het FFI," antwoord ik, natuurlijk ook gelogen. Dan komt de coach binnen. "Jongens en meisjes, jullie krijgen vandaag vrij. We zijn uitgenodigd voor een feest bij het Engelse team, Knights of Queen. Aangezien ik ee niet vanuit ga dat jullie allemaal een net pak bij je hebben of voor de meiden, een nette jurk, krijgen jullie vandaag vrij op aandringen van de managers," zegt hij kijkend naar Silvia, Celia en Camelia. Een Engels feest, ik weet niet eens waar Engeland ligt, laat staan dat ik weet wat de gebruiken zijn. Ik ben klaar met eten en sta op. Eens kijken in de stad of er ergens een mooie jurk of zo hangt want die zal ik vanavond wel aan moeten. Dan komen de andere meiden. "We hebben nog geen tijd gehad om je te leren kennen dus kom mee dan gaan we samen shoppen!" zegt Celia en voor ik het weet word ik meegetrokken naar de winkels.

We staan in een kledingwinkel en het is dus echt veel makkelijker om gewoon wat kleren te krijgen, zoals in de demonenwereld, dan zelf moeten uitzoeken. Ik loop naar een rek met wat jurken. "Weten jullie wat we moeten aandoen naar zo'n Engels feest?" vraag ik als ik een paar rekken met jurken bekijk. "Iets dat netjes is en je natuurlijk leuk staat!" zegt Silvia. "Dat snap ik, maar hebben ze daar geen gebruiken of zo?" vraag ik erachteraan. "Geen idee, ik denk dat je het best aan kan doen wat je zelf mooi vind," zegt Camelia. Ze heeft het minst gezegd maar is wel aardig. Die andere twee, in tegenstelling, zijn heel luidruchtig en praten aan een stuk door. Dan valt mijn oog op een zwart jurk. Ik pak hem en hou hem voor mij terwijl ik in een spiegel kijk. Hij heeft geen aparte bandjes maar een band om mijn nek heen en de rug is open met reepjes stof erover die kruizen maken. De lengte is tot net boven mijn knie en hij is strak tot het midden, daar word de jurk losser. "Die is mooi, maar is de rug niet wat open?" vraagt Silvia als ze naast me gaat staan. "Ik vind het wel meevallen, er zitten nog altijd lappen stof overheen, misschien ziet het er anders uit als ik hem aan heb," zeg ik als ik bedenkelijk naar de jurk staat. "Pas hem dan eens!" roept Celia als ze naar een kleedhokje wijst. Ik loop dus maar naar binnen en trek de jurk aan.

Even later sta ik weer voor de spiegel, nu met de jurk aan. "Hij staat je echt super leuk!" zegt Celia meteen, Silvia en Camelia knikken instemmend. Hun hebben ook alle drie een jurk vast. "Kom dan gaan we deze afrekenen en naar een schoenenwinkel voor een paar hakken!" roept Celia meteen als ze al naar de kassa loopt. "Ik moet deze jurk nog uittrekken," zeg ik lachend. "Ja, schiet nou maar op!" zegt Silvia als ze het pashokje al ongeduldig openhoud. Ik loop lachend naar binnen als ik weer een liedje hoor, alleen het is de eerste keer dat ik deze hoor. https://www.youtube.com/watch?v=y6Sxv-sUYtM - Happy - Pharrell Williams. Als het liedje is afgelopen stap ik in mijn eigen kleding het hokje uit en loop ook richting de kassa en betaal de jurk.

Daarna lopen we weer door naar een andere winkels waar normale schoenen staan maar ook hele rare, schoenen met een stuk ander de hak of met hele dikke zolen, de bovenkant open en zelf gewoon een stuk rubber met een paar stukke rubber erop. De meiden lopen naar de schoenen met een stuk onder de hak. "En nu een paar hakken uitkiezen!" zegt Silvia. Duidelijk, ik moet een van deze onhandige schoenen gaan uitzoeken die, kennelijk, hakken heten.

Na een tijdje kijken heb ik zwart paar gevonden waarvan de bovenkant open is en ze matchen heel goed met mijn jurk. "Nu alleen nog de juiste maat..." mompel ik tegen mezelf als ik met mijn vinger langs de kaartjes glijd waar de maten op staan. "Hebbes!" zeg ik als ik de goede maat vind. Ik pak het paar schoenen en loop terug naar de meiden. "Wat heb jij?" vraagt Camelia. Ik laat de schoenen zien die nog altijd in de doos zitten. "Die zijn mooi," zegt ze als ze haar eigen doos opent, Celia en Silvia doen hetzelfde en eigenlijk de enige beschrijving die bij ze past is kleurrijk.

"Iedereen heeft make-up, toch?" vraagt Celia als we de winkel weer uitlopen. Een ding hetzelfde, godzijdank... Ik knik en de andere meiden ook. "Oké, dan kunnen we terug!" zegt Silvia. "We moeten wel met zijn allen in de hal boven verzamelen voor we naar onder lopen, dan kunnen we ene leuke indruk maken bij de jongens!" zegt Celia. "Ja!" roepen Camelia en Silvia in koor. "Oké," antwoord ik alleen maar. Het lijkt me nou niet het beste idee van de wereld maar het kan ook geen kwaad. Ze lopen we terug met onze kleding voor vanavond.