#6 Oude legendes

'Wát?' Ik had het gevoel alof ik ging hyperfentileren. 'Als je de oude legends wilt geloven, zijn het vampieren.' Hij grinnikte. 'Óh.' Ik werd al wat rustiger, oude legendes. 'Oude legendes, zijn toch niet waar, net als heksen.' Zei ik. Jacob snoof 'Het is maar hoe je het bekijkt.' Hij glimlachte. 'Ga je mee naar boven?' Vroeg hij. 'Jep.' Ik liep hem achterna de trap op, maar nog steeds zat ik ergens mee, wat als de Cullens nou echt vampieren waren? Ik schudde mijn hoofd, nee, ik was hier niet in een fantasiewereld. Jacob en ik praatte over van alles, hoe ik het had gevonden toen hij weg was, of ik hem gemist had. Een uur ging voorbij en ik hoorde Charlie's stem 'Bella?' 'Jaha.' Riep ik terug. 'Kom je? Je moet morgen weer naar school.' Ik zuchtte. 'Ze blijven denken dat je nog klein bent.' Ik glimlachte. Jacob gaf mij een stevige knuffel, en hij stond al op om de deur open te doen, maar ik hield hem tegen. 'Jake, is het denk je waar? Zijn de Cullens vampieren?' Vroeg ik, zonder enige angst te voelen. 'Ik weet het niet, Bells. Misschien maar het zijn wel óude legendes.' Ik knikte. Ik gaf hem nog een knuffel, en samen liepen we naar beneden. 'Ik hoop je snel weer te zien, Jake!' Ik glimlachte. 'We zien elkaar vast snel, desnoods kom ik binnenkort langs.' Hij gaf me een kus op mijn wang, en ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Doei Billy!' Ik glimlachte en samen met Charlie stapte ik in de politiewagen. Ik zwaaide nog, en Charlie reed weg. 'Was het gezellig?' Vroeg hij. 'Jahoor.' Glimlachte ik flauwtjes. Ik zat nog steeds te piekeren over die oude legendes. Toen we thuis waren gaf ik Charlie een kus, en liep de trap op naar boven. Ik deed mijn pyama aan, en ging in mijn bed liggen. Dit was de eerste nacht dat ik droomde over de Cullens. De wekker ging, en ik stond op en deed de wekker uit. De Cullens waren er vandaag niet, ze gingen naar kennissen ofzoiets. Ik deed mijn kleren aan en liep naar beneden. Ik zag dat Charlie op het punt stond om weg te gaan dus ik vroeg het maar snel. 'Pap?' Vroeg ik. 'Ja, Bella?' Hij keek mij vragend aan. 'Ken jij de Cullens?' Het was vast onmogelijk om ze niet te kennen in deze kleine staat. 'Ja, keurige mensen! Ze zitten vast bij jou op school! Die kinderen zijn beleefd, en erg knap. Je zou dokter Cullen eens moeten zien. Je staat er vast versteld van.' Ik knikte en glimlachte, Charlie vond duidelijk de Cullens een geweldige familie. 'Ik moet nu gaan, Bella.' Hij gaf me een onhandige kus, en ging de deur uit. De lessen gingen voorbij, en ik was blij toen de lunch aangebroken was. Ik ging bij Jessica en Angela zitten, ik had ze al vaag leren kennen de afgelopen week. Jessica praatte druk, maar Angela was heel stil. Ik knikte en glimlachte flauwtjes, en wierp een blik op de lege tafel achterin. Ze waren er echt niet.. Teleurstelling ging door mij heen. 'Haai Bella, leuk je weer te zien!' Mike lachte naar me. Ik lachte terug, maar niet van harte. 'Isabella Swan, toch?' Een jongen met zwart haar keek me nieuwschierig aan. Ik deed mijn mond open om hem te verbeteren maar Mike was hem voor. 'Bella Swan.' Hij keek Eric boos aan, en Eric keek boos terug. Ik keek snel weg, geen zin om deze ruzie verder te zien. Ik was blij toen deze schooldag voorbij was. Het weekend ging snel, totdat het eindelijk maandagochtend was.