Proloog

"Hey Destra!" roep ik door de donkere gangen. Ik zie Destra door de donkere gangen lopen als hij opkijkt. "Hey!" zegt hij als hij op me afloopt. "En? Nog nieuws van de uitverkorene? Of heeft die oude man niks verkocht?" vraag ik spottend. "Nog niks, maar we hebben zo'n vermoeden dat het iemand van het FFI word, van de voetballende teams," zegt Destra. "Had ik niet kunnen raden! Verder dan die voetballers zijn er een paar random toeschouwers, wat moet je daarmee?" vraag ik lachend. Destra haalt zijn schouders op. "Geen idee maar er word voor ieder team dat naar Liocott komt een iemand van ons team daarheen gestuurd als spionnen. Het moeten meisjes zijn zodat ze zich voor kunnen doen als managers," zegt Destra. Een ongerust gevoel begint aan me te knagen en dan komt het waar ik dus bang voor was. "Jij gaat dus morgen naar Inazuma Japan en zegt dat ieder team een manager aangesteld krijgt van het FFI-comité," zegt Destra dan. "Wat?" vraag ik verbaasd en boos. "Je krijgt een nep-brief mee van het comité zodat ze je geloven en je moet gewoon verslag uitbrengen via je telefoon," zegt Destra. "Dus ik moet vrienden worden met die mensen?" vraag ik dan verbaasd. Destra trekt me zijn kamer in. "Luister, je weet dat jij de beste candidaat bent om daarheen te gaan vanwege je... afkomst," zegt Destra. Dan loopt hij weer weg.

Ik ben mijn spullen maar aan het inpakken als ik nog steeds aan het nadenken ben over wat Destra zei. Vooral de manier waarop hij het zei. Ik kijk uit het raam en voor heel even zou ik wensen dat ik met iemand uit mijn team kon ruilen, normaal zijn. Dan word er op de deur geklopt. "Ik ben het, Destra!" word er geroepen. "Jaja, kom maar binnen," zeg ik als de deur open gaat. "Al aan het inpakken?" vraagt Destra. "Als ik morgen om twaalf uur bij het vliegveld moet staan en ook nog wil uitslapen moet ik vandaag merendeels klaar hebben," zeg ik als ik mijn koffer dichtrits. "Je koffers worden automatisch naar het hotel gebracht in de Japanse buurt en daarna zal het voor iedereen lijken alsof het zo hoort, lijsten en gegevens, ze worden allemaal aangepast," zegt Destra. Ik knik als ik in mijn tweede koffer wat spulletjes van de badkamer ingooi en uiteindelijk alleen nog maar een schoon paar kleren, mijn tandenborstel en tandpasta en een borstel op mijn kamer liggen.

"Lekker doorgewerkt," zegt Destra. "Destra, ik heb erover lopen nadenken, waarom deed je eerder vandaag ze gemeen over de reden waarom ik het best kon gaan?" vraag ik als ik de deur op slot doe. "Je bent half mens, je hebt menselijke gevoelens en ik moet het met die oude mannen eens zijn: je hoort hier eigenlijk niet," zegt Destra. De twee oude mannen die de engelen- en demonenwereld bewaken weten alles. Ik weet niet hoe maar ze weten alles. Dan loop ik dus maar naar de eetzaal om wat te eten als er een liedje door mijn oortjes klinkt waardoor ik me minder verdrietig voelt, wat Destra kennelijk over me denkt. https://www.youtube.com/watch?v=r5yaoMjaAmE - Human van Christina Perri.

De volgende ochtend sta ik voor de splitsing van engelen, demonen of mensen. Tot nu toe ben ik hier vaak geweest maar altijd teruggegaan naar demonen maar nu moet ik naar mensen. Wie weet wat ik daar aantref? Ik heb van Destra een kaart gekregen en wacht nu tot de mannen me naar het vliegveld toe teleporteren (of zoiets) . Dan is het zover. "Saïra, je gaat nu naar het vliegveld. We verwachten dat je je taak voldoende uitvoert. Succes!" zegt de oude man die altijd aan de demonen kant staat. Dan zie ik allemaal kleuren en flitsen tot ik op een bankje bij het vliegveld zit en een vliegtuig zie aankomen waar even later een elftal jongens, een paar reserves en een paar managers uit stappen voor ik erop af ga...