O92 - Fenrir Greyback

Samen met Nagini reisde ik terug naar Malfoy Manor. Ze had gelukkig niets. De Curse van Hermione had haar gemist. En in plaats van haar de stok van Harry geraakt. Voldemort had ik niet meer gezien. Hij wist dat Harry was ontkomen en hij was wederom teleurgesteld. Ik was bang voor wat er zou gebeuren als hij weer terug zou komen. Het geluid van mijn hakken was het enige wat de stilte in het huis verbrak. Ik gooide deur open van de zaal met de lange tafel. Het was er donker. Het vuur in de haard was gedoofd. Langzaam liep ik een rondje en ik stopte bij de stoel van Voldemort. Ik keek er voor een paar seconden na. Maar toen keek ik op toen iemand mijn naam zei. Ik boorde mijn blik in de ogen van de schuldige.

'Greyback,' zei ik, 'wat doe je hier?' Greyback antwoordde niet en staarde mij aan. Hij had zijn shirt half open, waardoor je zijn vieze behaarde buik zag. Hij staarde me aan met een vieze blik in zijn ogen. Toen kwam de werewolf op mij aflopen. 'Blijf daar,' zei ik dreigend. 'The Dark Lord is weg,' zei hij, 'we zijn alleen.' Er ontstond kippenvel op mijn armen. Wat was hij van plan? Ik trok mijn toverstok en ik richtte deze op hem. 'Blijf daar,' herhaalde ik, dit maal harder. Greyback rende op mij af, met onmenselijke snelheid. Ik was te langzaam. Hij trok mijn toverstok uit mijn handen en gooide deze achter zich op de grond. Daarna greep hij mij vast aan mijn armen. Zijn hand drukte hij tegen mijn mond aan, om te voorkomen dat ik zou kunnen schreeuwen. Ik probeerde me los te trekken uit zijn greep, maar hij was sterker.

Ik voelde hoe zijn handen onder mijn gewaad kropen. En uit eindelijk waren zijn handen overal. 'Nee,' piepte ik. Ik voelde een traan naar beneden glijden. Niet dit. Niet nu ik dacht alles te hebben gehad. 'Eens zien of The Dark Lord nog steeds zo dol is op zijn dochter als ze een werewolf is.' Na zijn woorden gilde ik zo hard ik kon. In de hoop de mensen in het grote huis te wekken. Maar ik wist ook dat het normaal was dat hier gegild werd. Fenrir Greyback duwde mij hard op de grond. Met een knal viel ik neer. Daarna hoorde ik hoe de deur open vloog. Greyback werd geraakt door een curse en hij viel op de grond. Bloedend en gewond. Maar hij leefde.

Daarna voelde ik hoe warme handen zich om mijn schouders sloten. 'Sarah,' zei Snape. Ik schudde mezelf los van hem en ik stond op. 'Sluit hem op,' zei ik kil terwijl ik naar Greyback staarde. Snape wierp me een korte blik toe. 'Gaat het-' 'Doe wat ik zeg, Snape.' Snape deed wat ik van hem vroeg zonder nog een woord tegen mij te zeggen. Toen hij weg was zakte ik door mijn knieën op de grond. De tranen rolden over mijn wangen.