010

Na gearriveerd te zijn in de studio begroet ik even de vrouw achter de balie. "Andy zit al op je te wachten." Ik knik even snel en glimlach vriendelijk naar haar. Al fluitend loop ik door de gangen opzoek naar de juiste ruimte.

Zachtjes klop ik op de deur. Meteen hoor ik de zware stem van Andy instemmen dat ik binnen mag komen. Daarom open ik ook de deur en betreed de ruimte. "Ah Niall jij bent ook weer goed op tijd." Ik knik en zet mijn snapback even beter op mijn hoofd. Ik neem een aantal stappen en laat me op een stoel rechtegenover Andy zakken. "Laten de heel even nog een aantal zaken bespreken over je album en tegen de tijd da we klaar zijn zal Liam hier wel zijn."
Mijn tong laat ik even klakken en steun met mijn hand op de tafel. "Waar wil je het over hebben?" Vragend kijk ik hem aan. "Ik wil een datum horen Niall. Wanneer zou je je album willen uitbrengen? Wil je er dan ook een drink op geven? Wie zou je willen uitnodigen? Louis & Harry, je ouders, fans?" Andy overvalt me met al deze vragen en overdonderd laat ik me wat onderuitzakken op de stoel.

Nadenkend kijk ik hem aan. "Wat dacht je van 10 oktober? Ik vind het een hele leuke datum. Ik zou er een drink voor willen geven. Misschien laat ik een klein aantal fans komen die ik zelf via twitter uitkies. Larry moet zeker komen. Mijn ouders ook sowieso. Hmm Shawn moet komen, jij moet komen en dan nog vele anderen." Andy ,die er een blaadje heeft bijgenomen om alles op te noteren, knikt even en glimlacht me toe.

Na nog even over mijn album gepraat te hebben sta ik op. "Wat ga je doen?" Vragend kijkt Andy me aan. "Ik ga even glaasje water halen. Door al dat gebabbel heb ik een droge keel gekregen." Ik knipoog even naar hem. Voordat ik me in de richting ven de deur draai, haal ik nog snel mijn snapback van mijn hoofd en leg die op de tafel. Waarna ik even een hand door mijn haar haal. Ik kijk nog even om naar Andy en zie hem met open mond naar iets achter me kijken. Waarna ik ook langzaam mijn hoofd draai. Mijn adem stokt in mijn keel.

Daar, 2 meter van mij vandaan, staat de mooiste man op aarde. Ik kan het ni beter omschrijven. Het is net alsof de wereld even stopt. De klok stopt met tikken. De mensen stoppen even met praten. Auto's stoppen even met rijden. Alles en iedereen stopteken met waar ze mee bezig zijn. Het is net alsof hij iedereen beveelt om naar hem te kijken. Hij eist iedereen zijn aandacht op. Zonder dat hij dat zelf door heeft.

Zijn betoverende ogen kijken me onderzoekend aan. Ik verdrink er meteen in. Ze hebben een blije glinstering. Ik kan er in zien dat hij ontzettend gelukkig is in zijn leven. Hij is een heel optimistisch persoon en geniet van zijn leven. Die chocolade bruine ogen kijken me recht aan.

Zijn mooie volle lippen zijn in een lichte glimlach gevormd. Ze bewegen , maar ik kan niet begrijpen wat hij zegt. Daarvoor ben ik iets te geïntimideerd door zijn schoonheid.

Mijn gestaar word beëndigd door een hand die in mijn gezichtsveld verschijnt. Verward schiet ik uit mijn eigen wereldje. Het prachtige wezen voor me heeft zijn naar me uitgestoken en aarzelend neem ik die vast. Vanaf het moment dat de huid van mijn hand ik contact komt met die van hem gaan de haartjes op mijn armen recht staan. Een rilling trekt vanaf mijn hand door mijn hele lichaam. Ik kijk in zijn glinsterende ogen en even heb ik het gevoel dat alles te veel word.