005

"Hazza , Lou! Hoe gaat het?" Enthousiast sla ik mijn armen om het duo heen. Deze twee jongens zinn tevens een koppeltje en mijn beste vrienden. "Hey Nialler! Alles is goed met ons. Kom maar gauw binnen." Louis' kleine hand omsluit zich rond mijn pols en trek me mee hun huis binnen. De rozengeur die hier altijd hangt komt me weer tegemoet en meteen voel ik me weer thuis. Onderussen heeft Louis met weer losgelaten. Genietend kijk ik hun woonkamer rond. Er is geen enkel kunstlicht te zien. De gehele ruimte is verlicht door kaarsjes. Die het tegelijk ook een hele gezellige sfeer geven. Een gelukzalige zucht verlaat mijn mond en ik plof me in hun comfortabele bank. Wat is er beter dan samen met je beste vrienden een gezellig avondje door te brengen? Niets toch?

"Zo hoe zit het met ons zangertje?" Mijn wenbrauwen vormen zich tot een frons. Het kwam op een ontzettend spottende too uit Harry's mond. Louis moest mijn blik gezien hebben want hij glimlacht even vriendelijk. "Zo bedoelde Harry het helemaal niet. Hij wilt gewoon weten hoe het met je gaat." Harry knikt en kijkt me even verontschuldigend aan. Meteen wuif ik het weg en denk na over wat ik zou kunnen antwoorden. "Het gaat goed met me. Ondanks dat ik een aantal zware weken achter de rug heb." Een vermoeiend kreuntje verlaat mijn mond en meteen begint het duo voor mij te lachen. "Ach arme jongen. Dat moet je er nu eenmaal voor over hebben." Ik knik even snel. Een kriebelend gevoel begint in mijn keel te spelen. "Zou ik iets mogen drinken?" De krullenbol knikt en staat op. Waarna hij in de richting van de keuken loopt die aan deze kamer grenst.

"Zo hoe zit het in de liefde? Is er nog iets spannend gebeurt de laatste tijd." Gelijk nadat ze de vraag hebben gesteld schud ik mijn hoofd. "Ik heb het veel te druk voor een relatie en daarbij ben ik ook niet echt op zoek naar liefde." Louis en Harry wisselen een blik waarna ze beiden in lachen uitbarsten. Een wenkbrauw ophalend kijk ik hen aan. "Was dat zo extreem grappig misschien?" Meteen schud Louis zijn hoofd en brengt zijn vuist naar zijn gezicht om te proberen verbergen dat hij lacht. De jongen naast hem is ondertussen al wat bedaard. "We geloven je gewoon niet. Het kan niet dat zo een aantrekkelijke jongen als jij niemand heeft. Ik wil voor een miljoen wedden dat je duizenden mooie meisjes achter je aan hebt lopen." Harry zegt het op een gerustellende toon en hij plakt er ook nog een knipoog achter.

Al lipbijtend kijk ik naar mijn handen. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo zou kunnen twijfelen. Twijfelen over het feit of ik wel helemaal hetero ben. Ik voel me helemaal niet meer aangetrokken tot vrouwen. Af en toe zie ik er wel eens een mooie voorbij lopen, maar iemand mooi vinden is iets totaal anders dan zich aangetrokken voelen tot iemand. "Nialler gaat het wel?" De bezorgde stem van Louis haalt me uit mijn gedachten. "Jawel hoor. Het gaat prima. Ik was gewoon even in gedachten verzonken." "Prettige gedachten?" Ik glimlach even om Louis. Hij is altijd al ontzettend nieuwschierig geweest.

Ik twijfel even over het feit of ik het hen moet vertellen, maar dan besef ik dat het mijn beste vrienden zijn. Ik vertel hen altijd alles. "Ik twijfel gewoon of ik wel helemaal hetero ben." Zo dat was er uit. Afwachten kijk ik hen aan. Op beiden hun gezicht is er eerst helemaal geen emotie aftelezen en dan alsof ze elkaars gedachten kunnen lezen verschijnt er op hun gezicht een glimlach. Juist op hetzelfde moment. Echt heel erg eng hoor, "Oh Nialler kom hier! We zullen je altijd steunen wat er ook gebeurt!" Ik word overladen met knuffels.