001

Een luid applaus steigt op doorheen het hele Wembley Stadium. Tachtigduizend mensen staan nu voor me te roepen en te gillen. Voor het eerst in mijn hele carriére heb ik voor zoveel mensen opgetreden en meteen was het er recht op. Meteen was het een groot succes. "Dankjewel Wembley!" Snel zwaai ik nog even naar het publiek voordat ik al glimlachend het podium afloop en plaats maak voor Little Mix.

Backstage krijg ik meteen een high five van Shawn die daar op me heeft staan wachten. "Niall dat was weer een knaller performance maat!" Ik glimlach en terwijl lopen we in de richting van mijn kleedkamer. "Wat verwacht je anders met zo een groot en geweldig publiek."

Bij mijn kleedkamer aangekomen laat ik Shawn voor en meteen laat hij zich op de zetel, die ze daar hebben geplaatst, zakken. "Ik ga me even omkleden." Ik krijg alleen een droge knik met zijn hoofd terug en trek ik naar het kleine badkamertje. Het koude water doet me ontwaken uit de waas waar ik in was gezonken na mijn optreden. Ik richt mijn blauwe ogen op mijn spiegelbeeld en zucht. Helder blauwe ogen staren me aan, die blauwe ogen waar zoveel mensen jaloers op zijn. De lachrimpeltjes naast mijn ogen zijn verdwenen en mijn bruine haar heeft nog steeds een blonde schijn, ook al is het er al helemaal uitgegroeid. Eerlijk zijn duurt het langst dus ik zal ook maar eerlijk zijn. Ik vind mezelf op de dag van vandaag knapper dan dat ik de voorbije jaren was. Ze zeggen altijd dat mannen knapper worden naar mate dat ze ouders woorden. Vroeger geloofde ik dat niet, maar nu dat ik het zelf ervaar geloof ik het natuurlijk wel.

"Niall kom eens." Shawn zijn stem klinkt luid. Mijn handen die nog een beetje vochtig zijn droog ik af aan een handdoek. Nog een laatste keer chek ik in de spiegel of mijn haar wel goed zit en met mijn nieuwe outfit aan plof ik naast hem op de zetel. Meteen duwt Shawn zijn iphone in mijn handen. Het staat open op een of ander youtube video. "Je moet deze video zeker bekijken! Hij is legendarisch!" Met opgetrokken wenbrauwen kijk ik hem aan. Die laatste kijkt alleen maar glimlachend terug. Mijn ogen draaien een rondje in mijn oogkassen voordat ik me weer op de gsm in mijn handen richt. Juist op het moment dat ik op de playknop wil drukken wordt er op de deur van mijn kleedkamer geklopt.

Een iets oudere man komt naar binnen en.ik voel hoe Shawn op staat. Ik herken de man als de maneger van Shawn. "Hallo meneer, gaat alles goed?" Ik steek mijn hand naar hem uit en zoals ik had verwacht schud hij hem ook. "Dag Niall, het is heel fijn om je weer te zien. Met mij gaat alles goed. Je hebt weer een topprestatie geleverd." Vriendelijk glimlacht hij naar mij. Wanneer hij mijn hand los laat draait hij zich om in de richting van Shawn. "Nu jij Mendes! Waarom heb ik jou al zo lang niet meer gezien? Ik dacht dat we hadden afgesproken dat je meteen na je optreden naar je kleedkamer zou komen?" Bij elk woord dat de man zegt krimpt hij iets meer in elkaar. "Het spijt me. Ik was aan het wachten op Niall." Een zucht verlaat de mond van Shawn's maneger. "Het is al goed. We gaan vertrekken. Ga je mee."

De man verlaat de kamer en Shawn draait zich om naar mij. "Sorry voor dat, ik zie je snel weer." Ik sla mijn armen om zijn hals. "Ik zie je binnenkort! Nog eens proficiat met je optreden. Om zo jong te zijn en al zoiets neer te zetten is geweldig." Daarna laat ik hem los en loopt hij mijn kleedkamer uit.