Hoofdstuk 17: Het ruimtegevecht (deel 2)

De aliens zuchtten. 'Oké, zorg dat jullie die meiden vinden.' zei de grootste van hen. Hij stuurde twee aliens de kamer uit en bleef met twee andere aliens in de ruimte. 'Volgens mij is dit de bedieningskamer.' zei Anna. Ze had de kamer aandachtig onderzocht. 'We moeten hier naar binnen zien te komen.' 'Hoe dan?' vroeg Coby. 'Ik heb geen idee.' zei Anna. De twee meiden dachten even na. Al snel kwam Coby met een plan. 'Als één van ons ze nou afleidt en de andere de kamer in gaat.' zei ze. 'Klinkt als een goed plan!' zei Anna. 'Wie gaat er ter afleiding spelen?' 'Jij, natuurlijk!' zei Coby. Anna zuchtte. 'Oké dan.' zei ze en met die woorden sprong ze de luchtschacht uit.

'Daar is er één!' riep de grootste alien. Anna was vlak voor zijn voeten op de grond terecht gekomen en haastte zich snel weer omhoog, zodat ze weg kon rennen. 'Grijp haar!' riep de grootste alien. Anna rende er vandoor met de andere twee aliens achter haar aan. Nu was de grote alien alleen in de bedieningskamer. Behendig sprong Coby de luchtschacht uit en kwam voor zijn voeten op de grond. Met één zwaai van haar zwaard wist ze de alien uit te schakelen. Nadat ze dit had gedaan rende Coby naar het bedieningspaneel toe. Ze keek een paar minuten naar de knoppen, haalde haar schouders op en hakte het paneel in mootjes met haar zwaarden. 'Zo, dat is ook weer opgelost!' zei Coby. Plotseling hoorde ze een luide brul. Ender was vrij en was bezig het hele schip te vernietigen. 'Ik kan haar beter gaan kalmeren.' zei Coby en ze rende de kamer uit op weg naar Ender.

Ondertussen was Anna nog steeds aan het rennen voor de aliens. Ze hoorde de brul ook en rende in de richting van het geluid. Ze kwam aan in de kamer waar Ender vast zat en zag dat die alles aan het vernietigen was. Coby zat al op haar rug en probeerde haar onder controle te krijgen. Het leek erop dat dit haar niet lukte. Ender bleef woest heen en weer stampen. 'Help!' riep Coby. 'Ik krijg haar niet onder controle!' Nog voordat Anna Coby kon gaan helpen werd ze gegrepen door twee aliens. 'Nu hebben we je!' zei één van hen. Ender zag de aliens en spuwde gif op hun. Anna kon het nog net op tijd ontwijken. 'Ik wist niet dat Ender gif kan spuwen!' zei ze verbaasd. De aliens versmolten tot as. 'Nee, dat wist ik ook niet.' zei Coby. Nu de aliens dood waren kalmeerde Ender eindelijk een beetje. 'Nu moeten we het portaaldeel nog vinden.' zei Anna. Ze sprong op Enders rug en ze gingen er vandoor.

Ze doorzochten elke kamer op het schip maar konden het portaaldeel niet vinden. 'Ligt dat stomme ding hier wel?' vroeg Anna geïrriteerd. 'Dat moet wel.' zei Coby. 'Het boek licht op. En bovendien, er is één kamer waar we nog niet gekeken hebben.' 'En welke kamer is dat dan precies?' vroeg Anna. 'De kapiteinshut!' zei Coby. 'Hebben ze zo'n kamer wel op een ruimteschip?' vroeg Anna. 'Er moet toch ergens een kamer zijn waar dit ding bestuurd wordt.' zei Coby. 'Maar zoiets noem je geen kapiteinshut.' zei Anna. 'Hoe dan wel?' vroeg Coby. 'Geen idee, laten we gewoon gaan.' zei Anna en ze gingen verder.

Eenmaal bij de "kapiteinshut" aangekomen maakte Ender meteen alle aliens dood door gif naar ze te spuwen. Ze versmolten allemaal tot as. 'Daar is het portaaldeel!' zei Coby blij en ze sprong van Enders rug af om het te pakken. 'Was het wel zo'n goed idee om ALLE aliens te vermoorden?' vroeg Anna. 'Wie gaat het schip nu besturen?' 'Boeien!' zei Coby. 'We zitten in de ruimte! Het is niet alsof het schip zomaar kan neer-' Coby kon haar zin niet afmaken omdat er plotseling een alarm afging. Het hele schip begon te schudden. 'Wat is dit?' vroeg Coby geschokt. Anna sprong van Enders rug af en keek uit het raam. 'We storten neer!' zei ze. 'We zitten in de atmosfeer!' 'Dit méén je niet!' zei Coby. 'Wat doen we nu?' 'We moeten Lance proberen te bereiken!' zei Anna. 'Is hier geen intercom of zo?'

Intussen zagen Lance en Sarah dat het schip neerstortte. 'Dit gaat niet goed!' zei Lance. 'Hallo?' Anna had de intercom gevonden en kon nu met Lance communiceren. 'Help ons!' riep ze. 'Wat wil je dat wij doen dan?' vroeg Lance. 'Kom aan boord van dit schip en red ons!' riep Anna. 'Oké, oké!' zei Lance. 'We komen er aan!'

Lance stuurde hun schip naar het grote schip toe en gingen aan boord. Ze wisten de weg naar de "kapiteinshut" te vinden en Lance rende naar het stuur toe. 'Ik heb nog nooit zo'n soort besturing gezien!' zei hij. 'Dus je kan het niet besturen?' zei Coby. 'Ik ben bang van niet.' zei Lance. 'Geweldig!' zei Anna. 'We zijn verdoemd!' Sarah kuchte. 'Jullie zijn mij vergeten.' 'Kun jij dit schip dan besturen?' vroeg Coby. 'Natuurlijk!' zei Sarah. 'Ik ben al jaren geobsedeerd door dit soort dingen!' 'Dat is onzin!' zei Lance. 'Als ik, een expert op het gebied van ruimtevaart, dit schip al niet kan besturen, dan is het onmogelijk dat een politieagente dat wel zou kunnen!' 'Geloof me, ik kan dit.' zei Sarah. 'Je mag het proberen.' zei Lance. 'Maar het gaat je niet lukken!' 'Doe het nou gewoon!' zei Anna. Sarah nam Lance zijn plaats in en begon het schip te sturen. Het lukte haar om het schip te laten landen in een open grasveld.

'Zo, dat is ook weer klaar!' zei Sarah. 'Ongelofelijk.' zei Lance. 'Hoe is je dat gelukt?' 'Laten we het erop houden dat ik al heel lang met aliens bezig ben.' zei Sarah. 'Oké dan?' zei Lance. 'Maar nu ben ik nog nieuwsgieriger.' 'Weet je wat ik me opeens realiseer?' zei Anna. 'We hadden ook gewoon op Enders rug kunnen springen en zo kunnen ontsnappen.' 'Hoe zijn we daar niet eerder op gekomen?' vroeg Coby. 'Nou ja, alles is uiteindelijk goed afgelopen.' zei Sarah. 'Laten we dit stomme schip achterlaten en verdergaan met onze zoektocht!'