Hoofdstuk 16: Het ruimtegevecht (deel 1)

Lance had het vreemde schip ook gezien en was naar buiten gerend. ‘Dat schip..’ zei hij. ‘Volgens mij is dat een ruimte schip.’ ‘Dat is niet best.’ zei Coby. ‘Waarschijnlijk zit Ender op dat schip.’ ‘Laten we er snel achteraan gaan!’ zei Lance. ‘Hoe dan?’ vroeg Sarah. ‘Met een ruimte schip in deze basis.’ zei Lance. ‘Volg mij maar!’ Lance rende terug naar binnen, hij werd gevolgd door Coby, Anna en Sarah.

In een het midden van een grote ruimte stond een ruimte schip opgesteld. ‘Hoezo hebben jullie hier een ruimte schip?’ vroeg Sarah. ‘Voor als er eens Aliens in de buurt zijn, dan kunnen we achter ze aan.’ zei Lance. Hij drukte op een knop aan de zijkant van het ruimte schip en de vier gingen naar binnen. ‘Oké, nu nog even uitzoeken hoe dit schip werkt.’ zei Lance toen ze voor het bedieningspaneel zaten. ‘Je weet niet hoe dit ding werkt?’ zei Anna. ‘Laat mij maar!’ zei Coby. Ze duwde Lance aan de kant en ging op de stoel zitten. Ze drukte zonder na te denken een rode knop in en het schip steeg op.

Eenmaal in de lucht raakte Sarah in paniek. ‘We zitten in een ruimteschip en niemand weet hoe we het moeten besturen! We gaan er allemaal aan!’ ‘Rustig maar, als het goed is staat hij nu op de automatische piloot.’ zei Lance. Sarah keek hem met gespleten oogjes aan, maar zei niets meer. Anna mengde zich er echter tussen: ‘Als het goed is?’ vroeg ze. ‘Ja, als het goed is.’ zei Lance en met een onzeker en angstig gevoel vlogen de vriendinnen en Lance verder de ruimte in.

Al snel begon de radar in het schip te piepen, wat betekende dat er iets in de buurt was. ‘Dat moet het ruimteschip wel zijn waar Ender in zit!’ riep Coby enthousiast. Ze liep naar de radar toe en keek naar een stip die langzaam hun kant op kwam. Daarna wende ze haar blik door het kleine raampje en zag ze dat er inderdaad een ruimteschip aan kwam vliegen. ‘Daar moeten we heen!’ riep ze en met die woorden stuurde ze hun ruimteschip naar het andere ruimteschip toe.

‘Wacht!’ riep Anna plotseling. ‘Moeten we niet een plan hebben voordat we naar dat ruimteschip toe gaan? Wie weet hebben die monsters wel enge wapens? En hoe komen we daarbinnen?’ Die vragen deden Coby, Sarah en Lance versteld doen staan. Toch kwam Lance al snel met een goed antwoord. ‘Nou kijk: we hebben in dit ruimteschip ruimtepakken, we vliegen op dat ruimteschip af en verbinden die ongezien aan ons ruimteschip en de kans dat die aliens wapens hebben is groot, maar dat overleven jullie vast wel.’ zei hij dan ook flauwtjes. Anna keek hem met grote ogen aan. ‘Nou goed dan…’ mompelde ze. Lance liep naar de kast toe, trok er ruimte pakken uit en gooide die naar de meiden. ‘Als jullie deze nou even aantrekken, dan zorg ik er wel voor dat jullie naar dat andere schip kunnen.’ Zo gezegd, zo gedaan. De meiden hadden zich omgekleed en Lance had gezorgd voor een verbinding, dus ze konden naar het schip!

Eenmaal aan boord van het vijandige ruimteschip was er niemand te zien. ‘Hoe zijn we eigenlijk aan boord gekomen zonder dat iemand ons heeft gezien?’ vroeg Coby. ‘Geen idee, misschien zijn deze aliens dom?’ zei Anna. Net nadat ze dit gezegd had, ging het alarm af. ‘Dit meen je niet!’ zei Anna. ‘Hoe hebben ze ons zo snel ontdekt?’ ‘We waren niet echt stil.’ zei Coby. Verschillende aliens kwamen op hun afgerend met gigantische wapens. ‘RENNEN!’ riep Anna. Ze renden naar de kamer die het meest dichtbij was en gingen naar binnen. Snel sloten ze de deur achter hun voordat de aliens naar binnen konden. ‘Voor nu zijn we veilig.’ zei Anna. ‘Maar de aliens zullen gauw een manier vinden om binnen te komen.’ ‘Ik weet hoe we ze voor even kunnen tegenhouden!’ zei Coby. Ze liep naar het paneel toe dat de deur opende en sloeg het met haar zwaarden kapot. ‘Waar zijn we eigenlijk?’ vroeg Anna. ‘Geen idee, maar dit is wel een grote kamer.’ zei Coby. Ze draaiden zich om zodat ze rond konden kijken en zagen tot hun grote verbazing Ender daar staan, helemaal vastgeketend.

‘Ender!’ zei Coby. Ze rende naar haar toe en probeerde haar los te maken, maar zonder succes. ‘Gebruik je vuurkrachten!’ zei Anna. Dit werkte ook niet. ‘Misschien is hier ergens een bedieningspaneel!’ zei Coby. ‘Het lijkt er namelijk op dat Ender met een speciaal soort ketens vastzit.’ ‘Waarom ook niet.’ zei Anna. ‘Het is niet alsof we een andere keus hebben. Maar hoe komen we hier dan weg? Je hebt net de enige uitgang vernield.’ ‘We kunnen door dat luchtrooster gaan!’ zei Coby, en ze wees naar een luchtrooster dat op het plafond zat. ‘Meen je dit nou?’ zei Anna. ‘Hoe wil je daar ooit boven zien te komen?’ ‘Ender kan ons helpen!’ zei Coby. Ender deed haar staart omhoog en door daar op te klimmen, konden Coby en Anna het luchtrooster bereiken.

Terwijl ze door de schachten klommen kwamen ze langs een grote, open kamer. Daar was een groot beeldscherm waar een creepy man op te zien was. Hij was helemaal in het zwart gekleed en had een capuchon op waardoor je alleen zijn grijze baardje kon zien. ‘Is het gelukt met het portaaldeel en de draak?’ vroeg de man. ‘Ja heer Menlock.’ zei een alien. ‘De draak zit opgesloten en het portaaldeel ligt achter slot en grendel.’ ‘Goed.’ zei de man. ‘En zijn de meisjes ook al hier?’ ‘Ze zijn gezien, maar we hebben ze nog niet te pakken.’ zei de alien. ‘Vind ze snel.’ zei de man, waarna hij van het scherm verdween. ‘Was dat Menlock?’ vroeg Anna geschokt. ‘Ik denk het wel.’ zei Coby. ‘Maar hoe kan hij weten dat we hier zijn?’ ‘We zitten diep in de problemen.’ zei Anna.