15 november

Vandaag wordt een baaldag, en het is pas vier uur in de ochtend!
Geen flauw benul waarom ik zo vroeg ben opgestaan, ik weet alleen dat ik echt heel graag naar huis wil, naar mijn vrouw en ons ongeboren kind.
Ja, ik weet dat ik pas een dag of zo weg ben.
Opeens hoor ik een harde brul, en zie een schaduw. Wat doet Halvestaart hier? En Zwaveltje is er ook bij. Jeej, drakenbijeenkomst.
Halvestaart gaat naast het schip waarmee we naar een ander rijk gaan vliegen, terwijl Zwaveltje op mijn schouder landt.
‘Ga weg, Zwaveltje, ik heb geen zin om te spelen. Vraag maar aan Spica, zij heeft vast wel tijd. Als ze niet bezig is met een theekransje met Robinia of met haar klas,’ grinnik ik.
Het draakje probeert me omver te duwen, en dan zie ik dat hij een koker om zijn hals heeft hangen. Wat is er nu weer zo vreselijk dringend dat ze me meteen een stomme brief moeten sturen!
‘Ja, ja, ik maak hem wel open,’ mopper ik als beide draken daarop aandringen.
Er staat in de brief dat ik heel snel terug moet komen, omdat ze een leuke maar tegelijkertijd vervelende verrassing voor me hebben.
Geweldig, kan ik gaan zeggen dat we moeten omkeren. Gelukkig luistert iedereen wel goed naar me.

Minder dan een uurtje later komen we aan in de haven, waar Robinia, Regulus, Eridanus en mijn vader al staan te wachten.
‘Hey, waarom moest ik terugkomen? En waar is Spica trouwens, ik zie haar nergens.’
‘Eh…’
‘Regulus, als je gaat zeggen dat ze weer ontvoerd is door één of andere heks, ga ik je wurgen.’
‘Dat is het niet, ze... ‘
Wat is er nou weer aan de hand? Ik word er gek van!
‘Ze is…’
Robinia zucht en zegt: ‘Jullie kindje! Je vrouw is aan het bevallen!’
Eindelijk wat duidelijkheid… wacht, wat? Wat zij ze nou?
‘Je meent het! Waarom gebeuren de meest belangrijke dingen altijd als ik er niet ben!’ Ik sprint weg, ervan uitgaand dat ik naar onze eigen kamer moet.