There he is

Ik kijk Serena aan, Abby kijkt angstig naar mij. Ik kijk haar niet aan, omdat ik niet weet hoe ik die blik moet beantwoorden. Ik kan wel een het-komt-wel-goed-blik gaan geven terwijl ik en zij weten dat het niet helemaal vlekkeloos gaat. En eigenlijk weet Abby het antwoord zelf ook al.
'Serena' begin ik, ik moet het opbiechten, ik kan het niet langer. Ik ben slecht in liegen, ook al ben ik goed in acteren, ik vind dat liegen en acteren iets anders is. Bij acteren weet je dat het nep is en achter de schermen allemaal niet zo is. Maar bij liegen zijn er geen schermen en is alles net zo echt en er komen vanzelfsprekend gevolgen. Ik zucht, Serena staart me aan.
'Serena' zeg ik met een diepe zucht, 'Ik en Abby en..' ik denk na of ik Dakota's naam moet zeggen, nee. 'Ik en Abby moeten je iets vertellen' ik glimlach, maar ik denk dat iedereen kan zien dat het nep is.
'O, wacht mijn mobiel' zeg ik als mijn beltoon af gaat en Abby naast me op en neer gaat van de schrik. En ook Serena schrikt. Ik druk op het groene knopje en loop de kamer uit. Dit was tenslotte Dakota.
'Dakota?' vraag ik onzeker
'De oplossing is vanzelf gekomen!' zegt Dakota
'Ha ha, grappig' zeg ik
'Nee serieus!' zegt Dakota, ik kijk naar de deur waar Abby's hoofd uitsteekt
'Wat moet ik doen of zeggen?' fluistert ze, ik haal mijn schouders op, Abby kijkt smekend toe. Abby draait haar hoofd om, waarschijnlijk is ze nu nep aan het lachen naar Serena,
'Wat is dit allemaal?' hoor ik Serena zeggen, ook Dakota zegt iets op de achtergrond,
'Ehh, we hebben een verassing!' zegt Abby, ik zucht, een verassing! Ik heb geen spullen bij me, ik raak zo verzeild in het gesprek tussen Abby en Serena dat ik vergeet dat Dakota nog steeds aan de telefoon is en aan het vertellen is.
'Nou wat is het dan?' vraagt Serena, ik hoor Abby op de gang haar tas na gaan wat er allemaal in zit.

Serena POV:
'Serena' zegt Britney, ik grijns naar mijn mobiel, terwijl ik de eerste twee cijfers van Taylors nummer in tik. Ik kijk haar -half starend in mijn dagdroom- aan.
'Serena' zegt Britney zuchtend, ik wil ook gaan zuchten maar hou me toch in. Dat zou niet zo beleefd zijn. Of aardig want beleefd hoefde ik niet te zijn. Ik kijk naar mezelf in de spiegel, nog steeds met geen make-up op.
'Ik en Abby en..' zegt Britney na een tijdje denken. Ik zucht, waar gaat dit nou weer over? Willen ze geen vriendinnen meer met me zijn na die nacht? Of zijn ze me gewoon zat? Misschien moeten ze wel iets van mijn moeder zeggen, van daar die en.. Of misschien mijn vader, of Molly. Maar waarom komen ze dan zelf niet?
'Ik en Abby moeten je iets vertellen' zegt Britney met een glimlach die ze nooit meer moet glimlachen. Het ziet er zo.. Sorry, vroeger had ik Britney altijd heel mooi gevonden, maar met deze lach.. Nee, dan ging toch Abby voor. Maar toch, dit was alleen maar een lach, meer niet.
'O, wacht mijn mobiel' zegt ze als ik schrik van haar beltoon. Ze loopt de kamer uit, weer. Ik zucht, vandaag was ze een beetje geheimzinnig, omdat ik normaal altijd alle telefoongesprekjes mag horen. Niet dat ik ze altijd af luister ofzo. Abby kijkt me aan, iet wat ongemakkelijk.
'Abby, kan jij zeggen wat er aan de hand is?' vraag ik haar, ze haalt haar schouders op en zegt niets.
'Abby is alles goed?' vraag ik, maar ze knikt ja 'En met Brit?' vraag ik, Abby knikt en staat op. Ze loopt naar de deur en kijkt naar Britney. Even draait ze haar hoofd om en lacht wat,
'Wat is dit allemaal?' vraagt ik
'Ehh, we hebben een verassing!' komt een beetje hakelig uit Abby's mond.
'Nou wat is het dan?'
'Voor Valentijnsdag! Dat doen we altijd!' zegt Abby, ze graait in haar tas,
'Nagellak!' zegt ze, 'Dat doen we elk jaar, we kopen een, twee of drie potjes nagellak!' Abby pakt twee nagellakpotjes, de verpakking zit er nog omheen.
'Beddankt Aab!' gil ik en omhels haar,
'Maar nou heb ik niets voor jullie..' zeg ik terwijl ik naar de paarse, rode en de roze nagellak kijk. De lievelingskleuren van Abby.
'Maakt niet uit!' zegt Abby snel, Britney komt ook de kamer weer in.
'Welke kleuren heb jij?' vraag ik, Britney kijkt benauwd naar Abby en ziet dan de nagellakpotjes in mijn hand. Ze glimlacht.
'Geel en groen' ze kijkt naar haar handen. Ik glimlach.
'Te gek!' lachend vallen we op mijn bed, we kijken een tijdje naar het plafond. Waar steeds zwarte pikjes inzitten van muggen die ik in de zomer dood geslagen heb. Ik grijns.

Britney POV:
We kijken naar het plafond, mijn mobiel gaat weer, ik schrik op waardoor Serena ook schrikt en schreeuwt. Abby lacht hard.
'O, heej!' zeg ik, verbaasd aan wie er aan de andere kant van de lijn is. Taylor.
'O, ehh, oke' zeg ik snel en stop mijn mobiel in mijn zak
'Eh, Abby en ik moeten gaan' zeg ik snel, ik kijk naar Serena's teleurgestelde gezicht. Ik zucht. Waarom kan ik haar nou gewoon niet alles vertellen? Nu. Maar ja, Abby staat op. Geen idee hebbend wat ze gaat doen, en ik loop met haar de trap af naar beneden.
'Die nagellak, hoe kom je daar aan?'
'Net gekocht'
'Abby!' sis ik boos, 'Die zijn van jouw!' fluister ik
'Nu niet meer'
'Jij krijgt nieuwers van mij, we gaan naar de winkel. Want Taylor belde me net op, hij wil met Serena praten.'
'Hij niet hier zijn toch?' ik knik, 'Hij is er wel'