Dichtend in de nacht

Viggo krabde met de achterkant van zijn pen aan zijn kin en staarde naar het schrift. Het rijmde niet en dat irriteerde hem. Het gedicht liep juist zo goed.
‘Viggo!’ hoorde hij toen plotseling door de muziek heen en Viggo sprong direct overeind. Het schrift liet hij vallen tussen de vuile kleding op de vloer en met zijn voet trok hij een trui, die op de grond lag, over het schrift heen. Hij was net op tijd geweest, want de deur vloog open en zijn moeder stond in de deuropening. Ze leek niet heel erg blij. Vlug trok hij zijn koptelefoon van zijn hoofd en staarde haar onschuldig aan.
‘Hoe vaak moet ik nog roepen dat we gaan eten?’ zei ze gepikeerd. Viggo gaf geen antwoord en liep langs haar heen, ‘Hey, Viggo! Ik vroeg je wat.’
‘Ik had muziek op,’ antwoordde hij nonchalant en hij sprintte de trap af. Zijn moeder was steeds nerveuzer geworden de afgelopen tijd en iedereen wist waarom. Zijn broer, Leo, werd gezocht voor inbraak, geweldpleging en het doorrijden na een ongeval. Eigenlijk had hij nog veel meer gedaan en het was maar goed dat de politie het niet wist. Nu hing er al een veel te hoge straf boven zijn hoofd.
‘Hey Viggo!’ zei Leo toen Viggo, eindelijk, beneden was. De enige die helemaal geen twijfels leek te hebben, was Leo. Misschien had hij zijn lot gewoon geaccepteerd. Dat stelde Viggo eigenlijk totaal niet gerust. Leo was immers zijn grote broer. Hij hield van zijn broer, wat hij ook zou doen, maar het baarde hem wel zorgen. Als het Leo zo weinig deed, dan ging hij misschien nog wel veel meer doen. Dat zou kunnen betekenen dat Viggo Leo helemaal nooit weer ging zien.
‘Hey dude,’ zei Viggo en hij plofte naast Leo neer. Die schonk hem een grijns en trommelde met zijn vingers op de tafel. Viggo leunde achterover met zijn stoel toen zijn moeder ook eindelijk beneden was. Ze liep meteen door naar de kleine keuken om het eten op te halen.
‘Wat ga jij vanavond doen?’ vroeg Leo net zo nonchalant aan zijn broertje als dat Viggo zijn moeder geantwoord had.
‘Ik ga denk ik uit,’ zei Viggo en hij rekte zich uit, waardoor zijn stoel bijna omkiepte. Gelukkig kon hij zich nog net recht houden om niet op de grond te vallen, ‘jij?’ Leo wierp zijn broer een blik toe en stopte met het trommelen op de tafel.
‘Zeg het niet tegen mam, maar ik denk dat de politie hier vanavond is, dus ik ga onderduiken bij een vriend. Ik ga na het eten weg,’ fluisterde Leo plotseling. Viggo liet de stoel met een klap terug op zijn vier poten staan en keek zijn oudere broer met grote ogen aan.
‘Wat?’ bracht hij moeizaam uit. Hoe kon Leo daar zo rustig onder blijven? Viggo zou meteen in paniek geraakt zijn als hij het was. Zelfs nu maakte hij zich grote zorgen om zijn broer. Leo kon echter niet antwoorden, want hun moeder kwam binnen met een grote pan nasi. Ze zette het op tafel en ging tegenover de jongens zitten.
‘Zullen we bidden?’ vroeg zijn moeder en Viggo knikte zacht. Jemig… Dit zou de laatste keer zijn dat hij zijn broer zou zien. Tenminste voor een lange tijd. Ze vouwden hun handen samen en sloten hun ogen om te bidden tot God.
Hun gebed werd echter ruw verstoord door een bel. Vlug maakte Viggo zijn gebed af en opende zijn ogen. Zijn broer was opgesprongen en haalde zijn hand door Viggo’s haar.
‘Amen,’ zei Leo voordat hij naar boven stormde. Viggo en zijn moeder bleven alleen achter, toen de bel voor de tweede keer ging. Het was voor iedereen duidelijk dat dit de politie was. Zijn moeder barstte in huilen uit en Viggo zat verlamd op zijn stoel. De bel ging nog een keer en duurde nu extra lang. Viggo stond trillend op en liep langzaam naar de deur. Zijn broer… Wat ging zijn broer doen? Hij opende de deur en zag inderdaad twee politieagenten staan met een kogelvest.
‘Bent u Leo van Dam?’ vroeg de man. Hij klonk veel aardiger dan dat Viggo had vermoed. Langzaam schudde Viggo zijn hoofd. Het was alsof hij zijn tong was verloren.
‘Woont Leo van Dam hier?’ vroeg de andere agent. Het was alsof het automatisch ging. Viggo knikte langzaam.
‘Mogen we binnen komen?’ vroeg de eerste agent weer, ‘Leo is aangehouden op verdenking van geweldpleging, diefstal en het doorrijden na een ongeval.’ Viggo stapte opzij en de agenten kwamen binnen. Hij voelde zich zo ontzettend laf. Leo zou de politieagenten uit alle macht hebben tegen gehouden als het Viggo was die gearresteerd zou zijn. Viggo was eigenlijk gewoon veel te laf daarvoor en hij zakte door zijn knieën. Hij liet ze Leo gewoon meenemen. Hij was echt de meest nutteloze broer ooit.