30 september

Oké, ik heb er lang genoeg mee gewacht: ik ga mijn broer confronteren met het feit dat hij m’n baby van me af wilt nemen, omdat hij me te jong vindt.
Ik sta half-trillend op, heel zachtjes, want mijn man slaapt nog.
Gelukkig weet ik dat mijn broer ‘s morgens altijd vroeg in de eetzaal is, om te eten. Ik loop zo vrolijk mogelijk naar hem toe en ga, met een beetje moeite, naast hem zitten.
‘Hey, zusje! Hoe is het vandaag?’ vraagt hij onder het eten.
‘Best wel goed, alleen… jij en papa mijn kind willen weghalen met magie!’
Hij staat even versteld, en vraagt dan: ‘Hoe… hoe weet jij dat?’
‘Dus je ontkent het niet? Nou, ik heb je horen praten, en ik moet je teleurstellen; niks ter wereld kan ervoor zorgen dat jij of iemand anders mij m’n kleintje af kan nemen!’
Ik sta op en loop de zaal weer uit. Onderweg kom ik Robinia tegen, en ze ziet dat er iets mis is, en we lopen even naar haar kamer.
‘Wat is er aan de hand, Spica? Heb je ruzie met Saturno? Want dat kan echt heel normaal zijn, met je zwangerschap en zo…’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ik heb een tijdje geleden ontdekt dat Regulus en papa mijn kindje af willen nemen, door magie te gebruiken.’
‘Wát!? Wat willen ze doen? Ik heb je wel verstaan hoor, maar waarom doen ze zoiets?’
‘Ze vinden mij en Saturno te jong voor een kindje…’ zeg ik droevig. ‘Ik had niet gedacht dat ze m’n baby weg willen halen…’
‘Moet ik soms even met jouw broer gaan praten? Ik denk namelijk niet dat jij daar nu toe in staat bent, door die stemmingswisselingen…’
Ik knik. Misschien is dat wel beter...