Hs 11

Ik zit op mijn bed en denk na over wat er net is gebeurd. "Hoe was het feest voor jou?" vraagt Xavier als hij binnen komt. "Leuk," zeg ik nog steeds in gedachten verzonken. "Is er iets gebeurd?" vraagt hij meteen. "Nee," antwoord ik. "Heeft iemand je nog gevraagd om te dansen?" vraagt Xavier dan. "Ja," zeg ik. "Wat zei je?" gaat hij verder met zijn steekverhaal. "Ja," zeg ik weer. "Wie?" hopelijk zijn laatste vraag. "Jordan," zeg ik als ik, nog steeds in gedachten verzonken, naar de badkamer loop om me om te kleden. Als ik mijn pyjama aan heb ga ik slapen. Of tja... ik probeer het. Ik kom maar niet in slaap. Ik moet steeds denken aan Jordan. Aan vanavond. "Heb je het al gehoord?" vraagt Xavier dan. "Wat moet ik gehoord hebben?" antwoord ik met een wedervraag. "De wedstrijd van Gemini Storm is verplaatst naar morgen, je kan mee komen kijken als je wilt," zegt Xavier. Ik knik. "Ik kom wel mee," zeg ik als ik op mijn zij draai. "Trusten," zegt Xavier dan. "Trusten," antwoord ik als ik langzaam in slaap val.

De volgende ochtend word ik moe wakker. Ik zie dat Xavier al op is. Ik sta ook snel op en kleed me om. "Gaan we naar de wedstrijd?" vraag ik als ik gaap. "Ja," zegt hij als hij naar de deur loopt. Ik loop achter Xavier aan en Gemini Storm is al weg als wij daar aankomen dus gaan wij ook maar snel.

We zijn op het voetbalveld en het is duidelijk dat Raimon vooruit is gegaan. Xavier schrijft nogal gemene dingen op over Jordan op een blaadje papier. "Waarom zo gemeen?" vraag ik als ik naar het blaadje wijs. "Dit is niet gemeen," sist Xavier. Ik kijk weer terug naar de wedstrijd waar Raimon de score omgekeerd zet. Raimon staat nu voor. Dan klinkt het eindfluitje. Dat kan je niet menen, arme Jordan," mompel ik. "Stel je niet zo aan," zegt Xavier. Ik hou me stil en ga niet in discussie als we een stukje doorlopen en daarna weer flitsend verdwijnen. We komen iets na Gemini Storm aan. Het voetbalveld loopt leeg als wij ons even gedeisd houden achter het ballenrek. Dan lopen we naar voren. "Hier is het verslag," zegt Xavier. "Bedankt," zegt Vader. "Zou je de Aliusrotsen kunnen ophalen bij de jongens van Gemini Storm?" vraagt Vader dan. "Ik ga maar weer, doei!" zeg ik snel. Ik moet naar Jordan!

Ik sta voor Jordans deur. "Jordan, maak de deur open. Het is dringend!" roep ik naar binnen. Ik hoor de klik van het slot en zie Jordan staan. Hij ziet er verdrietig uit. "Gaat het?" vraag ik als ik naar binnen stap en de deur weer dicht maak. Hij schud zijn hoofd. "Even een ander probleempje voordat we gaan praten anders hebben we een groter probleem, Xavier gaat alle kamers van Gemini Storm na om de Aliusrotsen op te halen," zeg ik snel. Jordan kijkt me verbaasd aan. Dan word er geklopt. Ik schiet de badkamer in zodat Xavier me niet ziet. "Mag ik je Aliusrots," zegt Xavier. "Toen we hadden verloren heb ik hem weggegooid," zegt Jordan. "Ik geloof je niet," zegt Xavier. Ik kan door de spleet van de deur zien dat Jordan Xavier meetrekt naar het raam en hem laat zie weer de steen ligt. Dan loopt Xavier weer weg.

Ik kom, als ik zeker weet dat Xavier weg is, de badkamer uit en loop naar Jordan. "Gaat het?" vraag ik nogmaals. "Ik mag niet meer trainen, niet meedoen met wedstrijden, gewoon niet meer voetballen," zegt Jordan. "Welkom in mijn wereld," zucht ik. Hij gaat op zijn bed zitten en ik ga naast hem zitten. "Sorry nog dat ik gister wegliep," zeg ik dan. "Geeft niet, het was mijn eigen schuld," zegt hij. "Nee... ik moest niet meteen zo schrikken," zeg ik. We weten beiden waar we over praten dus tja... "Hoe kan ik je opvrolijken?" vraag ik dan. "Ik weet het niet," zegt hij. "Jij krijgt mij altijd opgevrolijkt, alleen ik weet het nu niet meer..." zeg ik als ik opsta. Ik trek hem ook overeind en sla mijn armen om hem heen. "En jij zei gisteren nog iets over dat ik veel knuffelde," zegt Jordan. Als ik omhoog kijk zie ik hem glimlachen. "Vast houden!" zeg ik als ik naar zijn gezicht wijs. Hij moet lachen. "Ja! het is me gelukt!" zeg ik blij als ik weer op het bed ga zetten.

Na een tijdje praten komt het onderwerp weer aan op gisteravond. "Maar op het feest, vond je dat wel leuk?" vraagt Jordan. "Dat was geweldig," antwoord ik als ik glimlach. "Daar ben ik blij om," zegt hij als hij iets dichter op me gaat zitten. Ik schuif niet weg en sta niet op. Ook niet als hij een arm om me heen slaat en hij me daarna... hij kust me en... ik kus hem. Dan trek ik terug maar leg ik mijn hoofd op zijn borst. "De vorige keer rende je weg," zegt Jordan. "Ik ben klaar met wegrennen..." zeg ik. Jordan gaat liggen en ik ga naast hem liggen. Hij slaat zijn armen om me heen en houd me stevig vast. "Beloof je niet weg te lopen?" vraagt Jordan toch nog na. "Als jij belooft niet los te laten," antwoord ik. "Ik zou niet durven," zegt hij als ik zijn lippen tegen mijn voorhoofd voel...