Hs 9

Er zijn alweer een paar dagen voorbij en Jordan doet alsof hij de Aliusrots om heeft. We hebben met een klein lampje op een batterijtje en wat paars crêpepapier de gloed van de Aliusrots nagebootst. "Wedstrijddag!" zeg ik blij als ik Jordans kamer binnenkom. "Jep," zegt Jordan als hij met zijn haar bezig is. "Je gaat winnen!" roep ik blij. "Zeker!" zegt Jordan. Ik ga naast hem staan en draai de kraan aan. "Wat ga je...?" Ik laat Jordan niet uitpraten maar spetter water in zijn gezicht. "Bedankt," zegt hij sarcastisch. Ik loop terug en ga op je bed zitten wachten. "Deze keer ga ik mee!" roep ik blij. "Dat mag niet," zegt Jordan. "Echt wel!" roep ik als ik opsta. "Kom anders kom je te laat," voeg ik eraan toe als ik hem aan zijn pols meetrek naar het voetbalveld.

We staan op het voetbalveld en Vader kijkt me nu geïrriteerd aan. "Je mag niet mee!" zegt hij als hij zijn stem verheft. "Wat moet ik hier anders doen?" vraag ik als ik hem aankijk. "Hoe moet ik dat weten? Ga een boek lezen, teken wat. Praat met iemand!" roept hij. Ik draai me om en loop boos weg. Op de gang kom ik Xavier tegen. "Wat doe je?" vraag ik als hij het voetbalveld oploop waar ik net vanaf kom. "Ik moet verslag brengen voor Vader dus ik moet mee," zegt hij. "Ik wil ook mee! Mag ik alsjeblieft mee?!?" smeek ik hem met puppy-ogen. "Oké, als je je stil houd," zegt hij als we met zijn. Tweeën naar binnen lopen. "Ik win!" roep ik naar Vader als hij me verbaasd aankijkt. "Snel vertrekken, Gemini Storm is net weg en Arianne, je mag hierover niks tegen Jordan zeggen," zegt Vader als Xavier de rare bal gaat hooghouden en we opeens in een flits verdwijnen.

Dan staan we vlakbij het voetbalveld. Xavier gaat in de schaduw van een boom staan en ik ga naast hem staan. "Waarom ga je niet gewoon mee met het team?" vraag ik. "Dan gaan ze zich uitsloven, dat gebeurt nu niet," zegt hij. Dan zie ik Jordan en komt het eerste fluitsignaal.

Als de wedstrijd is afgelopen, Gemini Storm heeft gewonnen, gaan we weer terug. Ik ren meteen naar Jordans kamer. "Hey, hoe ging het? Je hebt zeker gewonnen!" roep ik blij. "Ja!" zegt hij als hij de gel uit zijn haren haalt door met zijn hoofd onder de kraan te gaan hangen en daarna door zijn haar te wrijven. "Xavier moet steeds verslag uitdoen van de wedstrijd," zeg ik vanuit de kamer. Ik maak de deur dicht. "Ik heb je wedstrijd gezien en Xavier ook. Hij heeft... Uuhm... Niet zo'n heel goede dingen opgeschreven, hij denkt dat jullie de volgende wedstrijd verliezen," zeg ik. "Die is volgende week en Raimon gaat flink vooruit terwijl wij... Wij gaan nauwelijks vooruit!" zegt hij boos als hij met zijn vuisten op de wasbak slaat. Ik ga naast hem staan en leg een hand op zijn schouder. "Des te meer reden om zijn ongelijk te bewijzen, vind je niet?" vraag ik als ik hem aankijk vanuit de spiegel. "Volgens mij heeft ook nog niemand door dat je je steen kwijt bent," fluister ik erachteraan als ik het kleine lampje pak. "Hij ging even uit onder de wedstrijd," zegt Jordan. Ik maak het koordje los en haal het crêpepapier van het lampje af. Dan duw ik er een nieuw batterijtje in en rol ik het crêpepapier eromheen voordat ik het vast maak met een stukje plakband. We hebben al deze spullen gevonden in een kamer waar oude spullen staan. We hebben rondgezocht en best grappige spullen gevonden. Ik doe de ketting weer terug om Jordans nek. "Beter?" vraag ik hem dan. "Ja, bedankt," zegt hij. "Wat is er nou?" vraag ik hem als hij alleen maar naar zijn spiegelbeeld kijkt. "Je hebt gelijk, iedereen veranderd door de Aliusrots en ik ben nu gewoon... zwakker," zegt hij. Ik trekt hem mee naar het bed en ga daar zitten. "Je bent niet zwak, je bent sterk," zeg ik als ik hem aankijk. "Hoezo ben ik dan sterk?" vraagt hij als hij naar de grond kijkt. Ik probeer hem weer aan te kijken maar hij kijkt niet naar mij dus ga ik overeind zitten. "Jij bent de enige die sterk genoeg was om de Aliusrots weg te gooien, vergeten dat niet," zeg ik. Hij kijkt weer op. "Vind je dat?" vraagt hij verbaasd. "Anders zou ik het toch niet zeggen," antwoord ik lachend. "Bedankt," zegt hij als hij me een knuffel geeft. Ik kijk even verbaasd naar de muur achter hem voordat ik mijn armen langzaam om zijn rug sla.

Ik zit weer op mijn kamer, ik heb een voetbal en trap hem steeds tegen de muur tegenover me zodat hij terug komt gestuiterd. Dan probeer ik het eens tegen de deur. Het is moeilijker maar leuker. Na een paar keer gaat de deur open, waardoor de bal van koers verandert en door het dichte raam heen vliegt. "Hoi Xavier," zeg ik als ik hem schuldig aankijk. "Pfff..." Hij zucht alleen maar als hij het kapotte raam ziet. "Sorry," mompel ik als ik opsta en de gordijnen dicht doe. "Ga jij nou maar slapen, morgen is een speciale dag," zegt Xavier. "Hoe bedoel je?" vraag ik. "We hebben een feest om de twee overwinningen te vieren, je moet nette kleren aandoen en elke jongen vraagt een meisje om mee te gaan," zegt Xavier. Mijn gedachten schieten meteen naar Jordan. "Wie heb jij gevraagd?" vraag ik Xabier. "Bellatrix," antwoord hij. Ik doe toch maar wat hij vroeg zonder verder erop in te gaan, mijn pyjama aan en gaan slapen...