Hs 4

"Inge, kan ik je spreken?" vraagt Peter na het eten. Ik loop naar hem toe. "Ik wil je wat vragen," zegt Peter. "Vraag maar raak!" zeg ik blij. "Weet je wie je ouders zijn?" vraagt hij dan. Is dit serieus? "Mijn vader is Liam Jones maar ik heb de achternaam van mijn moeder Sara Cold," zeg ik met een brok in mijn keel. "Dan loopt jouw oom hier rond, zoals ik dus had verwacht," zegt hij. "Wie? Hij heeft een boel uit te leggen," zeg ik boos. "Kapitein Haak," zegt Peter. "Meen je dat?" vraag ik verbaasd. "De Jones broertjes, jouw vader is net buiten de grenzen van Nooitgedachtland gestorven. Ik heb hem geprobeerd te redden maar jouw oom..." hij valt stil. "Dus door hem is mijn vader dood en dan laat hij mij in de steek als ik familie nodig heb!" roep ik boos als de tranen me in de ogen staan van woede. "Waar is hij?" vraag ik aan Peter. "Wil je een lift?" vraagt hij dan. Ik knik. Dan pakt Peter mijn hand en vliegen we over Nooitgedachtland.

"Daar is Peter!" roept een jongen als hij ons ziet aankomen. We landen. "Wat moet je, Pan?" vraagt een man die eruit ziet als een piraat dus waarschijnlijk is dat Haak. "Er is iemand die je wilt spreken, je hebt haar al heel lang niet meer gezien," zegt Peter als ik naar voren stap. "Haak?" vraag ik ter bevestiging. De man knikt. "Je hebt me gewoon in de steek gelaten!" begin ik. "Hoe bedoel je?" vraagt hij. "Heeft je broer je nooit verteld dat hij een dochter had?" vraag ik spottend. "Ik dacht dat je naar een weeshuis was," zegt hij verbaasd. "Nee, ik ben alleen achtergebleven toen mijn moeder ook stierf. Jij bent me niet eens komen opzoeken! Je hebt niet geprobeerd om me te vinden!" roep ik boos. "Wacht, ik..." begint hij maar ik onderbreek hem. "Nee, ik wacht niet. Je speelt het spel of je ligt eruit," zeg ik als ik naar Peter terugloop. Hij pakt mijn hand en we vliegen weer terug over Nooitgedachtland.

We zijn weer terug bij het kamp. Ik loop naar een boom en klim erin. Ik wil gewoon even alleen zijn. Ik kijk hoe de jongens beginnen te eten maar ik heb geen honger, ik blijf gewoon toekijken. Dan zie ik wat bladeren bewegen. Ik klim uit de boom en zie het groepje 'helden' lopen. Ik moet iets doen anders vinden ze het kamp. Ik bevries hun voeten en ga trots op een steen zitten. "Dit spel win je bijna net zo makkelijk als een lolly van een baby afpakken, als je aan de juiste kant staan," zeg ik als ik hun handen ook bevries zodat ze geen magie kunnen gebruiken maar moeten wachten tot het ijs is gesmolten. "Dit meen je niet?!?" roept een blonde vrouw. "Wie ben jij?" vraag ik als ik om haar heen loop. "Emma Swan," zegt ze uitdagend. "De dochter van Sneeuwwitje en Droomprins, ontroerend," zeg ik als ik wegloop. "Jullie mogen een ronde overslaan..." zeg ik als ik snel naar Peter loop.

"Peter, we hebben een probleem," zeg ik als ik hem eindelijk vind. "Wat is er dan?" vraagt hij. Ik leg snel uit wat er net is gebeurd. "Blijkbaar zijn de jongens toch afhankelijker dan de meisjes," zegt Peter alleen maar. "Tja... We moeten denk ik gaan," stel ik voor. "Wacht, ik ga even kijken," zegt hij als hij wegloopt. Als hij een paar minuten later terugkomt grijnst hij. "Ze zijn de verkeerde kant opgelopen," zegt hij. "Heb je wat uitgehaald?" vraag ik. "Hoezo denk je dat?" vraagt hij als hij zich omdraait en wegloopt. Ik kan deze jongen echt niet begrijpen... Ik loop ook maar weer terug naar de groep.

Na een tijdje gaan we weer oefenen met boogschieten. "Inge, kom hier! We gaan oefenen met je magie!" roept Peter vanaf de andere kant van het kamp. Ik loop naar hem toe. "Oké," zeg ik als we naar een grote boom toe lopen. "Ik heb gezien dat je ijspegels kan laten verschijnen maar niet kan afschieten, daar gaan we mee oefenen," zegt hij als hij een richtschijf op de boom tekent. "Oké," zeg ik. "Je moet je concentreren en voor je zien wat je wilt doen," zegt hij. Ik knik begrijpelijk en doe mijn ogen doe. Ik steek een hand uit en beeld me in hoe een ijspegel naar de schietschijf toe vliegt. Ik kijk op en zie een ijspegel liggen. Hij ligt een meter van mij af maar is nog lang niet bij de boom. "Het is een begin," zegt Peter als hij een hand op mijn schouder legt. "Blijven proberen, ik ga de andere jongens helpen," zegt hij als hij wegloopt.

Na een tijdje ben ik uitgeput. Ik kan de ijspegel nu anderhalve meter bewegen als ik heel erg mijn best doe. Ik wist niet dat dit zwaarder was dan boogschieten. Ik ga op een boomstam zitten. "Klaar voor de volgende ronde?" vraagt iemand achter me. Het is Peter. "Wat bedoel je?" vraag ik. "Je hebt indruk gemaakt op onze 'helden', wil je meegaan naar de volgende ronde?" vraagt hij nogmaals. "Iedereen gaat toch mee naar de volgende ronde?" vraag ik als ik naar de jongens kijk. "Ja, maar er kunnen maar een paar aan kop staan, zelfs in een team," zegt Peter als hij zijn hand uitsteekt. Ik pak zijn hand aan en we vliegen weer een paar meter over de bossen totdat we de 'helden' weer zien.