Hs 16

Ik word vroeg wakker. Zou ik Tori wekken zodat we samen naar de roedel kunnen gaan of zal ik alleen gaan want ik vind het ook wel naar als ik haar wek voor mijn problemen... Ik besluit haar toch te wekken, ze had zelf aangeboden om te helpen en als ik haar dan nu niet wek zal het gemeen zijn want het was ook haar idee om te gaan. "Tori... Tori..." mompel ik als ik haar door elkaar schud. "Wat is er?" vraagt ze als ze duf overeind komt. "Ik wil naar mijn roedel gaan voordat de rest van Raimon wakker word," fluister ik als ik al een T-shirt over mijn hoofd heen trek. Tori staat ook op en begint zich om te kleden.

Als we omgekleed zijn sluipen we naar onder hopend dat niemand wakker word en volgens mij blijft inderdaad iedereen slapen. Dan lopen we buiten gewoon verder. "Ben je boos omdat ik je heb gewekt?" vraag ik nadat we een tijdje stil naast elkaar hebben gelopen. "Nee, gewoon een beetje duf," zegt ze gapend. "Ik zou pas boos zijn als je alleen was gegaan en je me alleen had gelaten," zegt ze met een glimlach. Dus precies zoals ik had voorspelt. We lopen rustig door en zien dan het bos in zicht komen. Ik loop erheen en verander in een wolf voordat ik begin te huilen.

We wachten een paar minuten totdat de roedel er staat. Ze blijven wel wolven waaruit al meteen blijkt dat ze boos zijn. "Alsjeblieft, praat met me," zeg ik als de tranen me in de ogen springen. Dan zie ik langzaam iemand veranderen, Jackson. "Jackson, het spijt me zo! Ik wou je niet boos maken of verdrietig of wat dan ook!" zeg ik meteen. "Dat begrijp ik maar ik heb het gevoel dat je die Eric boven mij verkiest," zegt hij nors. "Als het erop aankomt zou ik alles achterlaten voor de roedel, dat weet je!" zeg ik als ik hem aankijk. "Waarom heb je dan die ring teruggegeven en ben je teruggegaan naar Eric?" vraagt hij. "Je bent mijn beste vriend en dat meen ik maar ik vind je niet leuk als verliefd... En dat is ook de reden waarom ik niet met je wil trouwen," zeg ik zacht. Ik kijk naar onder en er lopen een paar tranen naar onder. Ik heb zo'n spijt. "Je mag me best haten en dat begrijp ik ook maar..." Ik kan niet uitpraten omdat ik twee armen om me heen voel. Het is Jackson. "Het is al goed, ik zie je ook alleen als beste vriend maar de roedel is nu eenmaal belangrijk voor me," zegt hij als ik hem verward aankijk. Ik glimlach. Dan zie ik meerdere wolven terug veranderen mensen.

Als iedereen is terug verandert kijk ik de groep rond. Dit is mijn familie, waar ik thuis hoor. "We vergeven je, het was ook niet goed van ons om je te dwingen met iemand te trouwen waar je niet oprecht van houdt," zegt de oudste. Ik glimlach. "Bedankt!" zeg ik enthousiast. "Mag ik misschien... uuhm... aan Raimon vertellen van de roedel?" vraag ik dan. Ze kijken elkaar even aan en dan knikt de oudste. "Doe maar, je bent hier sowieso altijd welkom en als Raimon je niet accepteert zoals je bent is dat hun probleem," zegt de oudste weer. Zij spreekt meestal voor de rest van de roedel en de meeste waren het ermee eens. Dus ik begin met Tori terug te rennen.

De jongens zijn aan het ontbijten. Ik wacht tot ze klaar zijn en we weer naar de bus gaan voordat ik de aandacht opvraag omdat de rest er dan ook is. "Ik moet wat laten zien, waarom ik zo vaak weg ga," zeg ik als ik een stukje stad opzoek waar bijna niemand is.

Na nog een extra keer om me heen te hebben gekeken draai ik me om naar de rest van Raimon. "Beloof dat jullie niet schrikken," zeg ik. Een paar jongens knikken. "Beloofd!" roept Mark hard. "Daar gaatie..." mompel ik in mezelf als ik me omdraai en in een wolf verander als ik me terug omdraai zie ik dat merendeels van de jongens nogal benauwd kijkt, eigenlijk iedereen op Eric, Scotty en Tori na. Blijkbaar merkt Eric het op. "Gaan jullie nu bang voor haar zijn, ze is toch lid van Raimon, jullie vertrouwden haar toch ook hiervoor dus waarom zouden jullie nu bang zijn?" vraagt hij met een boze maar bemoedigende ondertoon. "H-hoe kan je zo rustig bijven?" vraagt Nathan. "Ik wist het al, dan is het inderdaad wat anders maar dan nog... Ze blijft toch een lid van Raimon. Ik verander terug. "bedankt," mompel ik. Hij doet weer dat saluut-gebaar, maar dan met maar twee vingers, en knipoogt. "Waarom bescherm je die wolf? Dierenbescherming erbij halen als je het mij vraagt!" zegt Sue verwaand. "Nee, ze blijft een vriendin," zegt hij als hij voor me gaat staan. "Duidelijk," zegt Sue. Dit is de eerste keer dat ik haar nog geen liefje of schatje of wat dan ook tegen Eric heb horen zeggen. "Ik denk dat Eric gelijk heeft," zegt Mark dan. Blijkbaar verandert dat de stemming enorm want een heleboel zeggen nu dat ze achter Mark staan, dus achter Eric dus... achter mij? Ik kijk ongelovig rond. "Je blijft een teamgenoot, maakt niet uit wat je bent of waar je in kan veranderen of zo," zegt Mark. Ik zucht opgelucht. "Kom we gaan naar de bus," zegt Mark dan. Iedereen loopt weer weg maar als Eric wil weglopen houd ik hem tegen.

"Wat is er?" vraagt hij als iedereen weg is. "Waarom beschermde je me?" vraag ik. "Je bent toch een vriendin en je had bijna je roedel opgegeven voor Raimon," zegt hij. Ik word rood. "Niet voor Raimon," zeg ik dan. "Hoe bedoel je?" vraagt hij dan. "Voor iemand specifieker," antwoord ik. "Wie?" vraagt hij, heeft hij het nog niet door. Ik wacht even, ik zoek naar de juiste woorden maar dan floept het er gewoon uit. "Jou." Hij kijkt me ongelovig aan. Ik kijk in zijn ogen als hij opeens een stap naar voren zet en voor ik het weet zijn lippen tegen de mijne drukken. Hij slaat zijn armen om me heen en ik doe hetzelfde. Zo is dus toch nog alles goedgekomen...