23 januari 2010

23 januari 2010

Ik ga een beetje vals spelen. Normaal gezien zou ik dit morgen moeten schrijven, maar ik had zin om te schrijven. Heb je dat ook wel eens, dat je iets zo graag doet dat je het tegen de regels in doet? Als ik schrijf doe ik dat vaak tegen de regels, ik verlies mezelf in mijn woorden die langzaam zinnen worden met een betekenis. Als mensen mijn verhalen lezen, lezen ze het oppervlakkig, zonder te zoeken naar de verdere betekenis die achter het woord schuilt. Die mensen herken ik aan de reacties die ze sturen. Meestal zijn het van die reacties zoals 'Verder' of 'mooi' de reactie op het verhaal is net zo oppervlakkig als zij gelezen hebben. Mensen zouden dieper moeten nadenken bij het geen dat ze lezen, ze zouden dieper moeten graven naar de betekenis en niet zomaar alles aannemen wat er staat. Ze moeten over de woorden nadenken, ze zouden zich moeten voorstellen waarom de schrijver juist deze woorden koos, waarom de schrijver dit schreef en hoe de schrijver zich voelde. Als je je eenmaal kan verplaatsen in de schrijver zal er een hele nieuwe wereld open gaan, een onvoorstelbare wereld, waar de middeleeuwen en de toekomst samensmelten, waar de meest inspiratieloze mensen hun inspiratie halen. Maar mensen doen niet de moeite om tussen de regels door te lezen en ik betwijfel of ze dat ooit zullen gaan doen. Natuurlijk is niet iedereen zo, waarschijnlijk ben jij, degene die dit leest, iemand die wel tussen de regels leest en me probeert te begrijpen. Waarom zou je dit anders lezen?

Percaya