23 januari 2010

23 januari 2010

Dit is het begin, van wat vraag je? Nou van dit. Dit is mijn digitaal dagboek, geschreven door mij en mij alleen. Dit zijn mijn gedachten, mijn gevoelens en mijn meningen. Geschreven door mij, gelezen door jou. Wie ik ben ga ik je niet vertellen, dat zou het minder leuk maken om te lezen en om te schrijven. Alles wat hierin geschreven word zijn geen verzinsels, ik heb ze echt gedacht, ik heb ze echt meegemaakt en gevoeld, geroken zelfs. Het is moeilijk een begin te maken als je niet weet waar je moet beginnen. Op dit moment zijn er zoveel dingen die ik je wil vertellen. Maar woorden schieten me tekort of te veel eigenlijk. Zoveel verschillende woorden willen neergeschreven worden, willen gelezen worden. Ik kan zelfs geen goed geformuleerde zin meer schrijven. Uit angst dat de woorden iets anders bedoelen dan ik bedoel. Toch schrijf ik dit, toch neem ik het risico verkeerd begrepen te worden. Want zo ben ik, risico's nemen zit in mijn bloed. Ik bedoel wie ben je als je geen risico's durft te nemen? tegenwoordig moet je toch overal risico's voor nemen? Als je in een auto stapt neem je een risico, als je alleen al buiten komt is er een kans dat je het die keer niet overleeft. Aan alles hangt een risico vast, je kan er niet meer omheen. Ik denk niet dat er nog iets is dat die risico's uit de weg kan. Risico's zijn er om gemaakt te worden, dus waarom die angst? durf een risico te nemen. Natuurlijk zeg ik nu niet dat je de dood moet opzoeken. Nee, dat zeg ik helemaal niet. Ik bedoel dat je risico's in het echte leven moet durven te maken. Je moet in die auto stappen, je moet naar buiten, je moet naar de winkel, je moet die jongen vertellen wat je van hem vind, enz. Als je dat niet zou doen, wat zou er dan nog van onze maatschappij over zijn? Waarschijnlijk zouden wij dan de laatste generatie zijn. Want voortplanten zouden we ook niet meer doen. Teveel risico, zouden we dan zeggen. In dat opzichte is het maar goed dat we risico's durven te nemen. Risico's zullen er altijd zijn, hoe jong of hoe oud je ook bent, of je nu een man of een vrouw bent. Homo, hetero of Lesbo, het maakt allemaal geen verschil, het zijn allemaal mensen van vlees en bloed, die allemaal aan dezelfde gevaren zijn bloot gesteld. En waarschijnlijk maakt het feit dat je niet de enige die aan die risico's kan sterven, de risico's aanvaardbaar.

zoals ik je al zei ga ik je niet vertellen wie ik ben, maar om mijn persoonlijkheid toch een vorm te geven noem ik mezelf Percaya,vertrouwen.